Ο κύκλος της εσωστρέφειας

Όταν ένας πολιτικός εμφανίζεται ως κάτοχος της απόλυτης αλήθειας, ενοχλεί – και ενοχλεί δύο φορές όταν μπορεί να αποδείξει με ορθολογικά επιχειρήματα πως «έχει πάντα δίκιο». Ο «Νο2» του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος διαθέτει αναμφισβήτητη ευφυΐα, επίσης πολιτική και ρητορική επάρκεια, οπότε εκ των πραγμάτων έχει μεγάλο πολιτικό εκτόπισμα, κάτι που ενοχλεί τα «παραπλέοντα σκάφη». Οι σύντροφοί του του καταλογίζουν ότι τους «φιμώνει», επειδή έχει την τάση να «διορθώνει» όποιον κατά την άποψή του «παρεκτρέπεται», ιδεολογικά ή πολιτικά, όπως έκανε στις περιπτώσεις Φλωρίδη, Παπαδόπουλου, Χρυσοχοΐδη. Όταν μάλιστα ο κ. Βενιζέλος κατάφερε να περάσει τις απόψεις του περί του Ασφαλιστικού στον Γιώργο Παπανδρέου, μεγιστοποιήθηκε η ενόχληση μερικών συντρόφων του.

• Έτσι, είτε χωρίς αιτία είτε με αιτία ο Ευάγγελος Βενιζέλος βρέθηκε στο επίκεντρο της συντροφικής αντιπαράθεσης που έσπρωξε το ΠΑΣΟΚ στο τέλμα της εσωστρέφειας και, δυστυχώς, το… μάρμαρο το πλήρωσε το «όλον ΠΑΣΟΚ». Για άλλη μια φορά φάνηκε πως ένας κύκλος στελεχών του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης αδυνατεί να διαχειριστεί δημιουργικά τις διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις, με αποτέλεσμα το «όλον ΠΑΣΟΚ» να βυθίζεται στο τέλμα της αναξιοπιστίας. Το χειρότερο είναι ότι πολλάκις η διαφορετική άποψη επιστρατεύεται ως πρόσχημα για να σκεπάσει προσωπικές φιλοδοξίες των διαφωνούντων. Πάντως, καιρός είναι να κοιταχθούν στα μάτια οι εμπλεκόμενοι στον κύκλο της εσωστρέφειας, κι αν μεν έχουν ανταγωνιστικές αντιθέσεις να παραπέμψουν στα κομματικά σώματα την επίλυσή τους, εάν όμως διαγκωνίζονται για αξιώματα, δημοσιότητα ή επιβολή να αντιληφθούν την κατάντια τους και την πολιτική ρηχότητά τους.

•Ασφαλώς την τελική ευθύνη για την εικόνα εσωστρέφειας στο ΠΑΣΟΚ την έχει ο αρχηγός του. Ο κ. Παπανδρέου οφείλει να θέσει κανόνες συμπεριφοράς στα στελέχη του και να φροντίσει να αποσαφηνιστούν οι προγραμματικές θέσεις του κόμματός του, ώστε όποιος δεν χωράει μέσα σε αυτές να αναζητήσει άλλη κομματική στέγη. Σε κάθε περίπτωση, οι κανόνες συμπεριφοράς πρέπει να τεθούν, αφού στα κόμματα εξουσίας υπάρχουν και θα υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, όμως η επίλυσή τους δεν γίνεται στην αρένα της δημόσιας αντιδικίας, αλλά μέσα στα συλλογικά όργανα, όπου και μπορεί να επιτευχθεί η σύνθεση των διαφορετικών απόψεων. Και σε τελευταία ανάλυση, ας στείλει και κανέναν σε αγρανάπαυση για παραδειγματισμό…