Γενοκτονίες…
Θέλουμε και πρέπει να θυμόμαστε την ιστορία μας. Από χρέος ιερό στη μνήμη των μαρτύρων. Από σεβασμό στη θυσία. Και πρέπει να τη θυμόμαστε, γιατί η θύμηση της ιστορίας προσδιορίζει τη συνείδησή μας για το ποιοι είμαστε και από πού ερχόμαστε. Για να ξέρουμε πού πάμε. Ναι, υπήρξαν γενοκτόνοι λαών στην ιστορία τους οι Τούρκοι. Γενοκτόνοι των Ελλήνων του Πόντου, γενοκτόνοι των Αρμενίων, γενοκτόνοι του μικρασιατικού Ελληνισμού. Και αυτό το γνωρίζουν, αλλά αρνούνται να αποκηρύξουν το έγκλημα. Αξιώνουν να μπουν στη χορεία των Ενωμένων Ευρωπαϊκών Δημοκρατιών, κρατώντας ψηλά το μπαϊράκι των κακουργημάτων τους, αλλά και του αυταρχισμού, της ανελευθερίας, της βίας, του σοβινισμού. Θέλει η Άγκυρα να είναι δερβίσης και δερβέναγας των λαών της Ευρώπης. Θαυμάστε θράσος, θαυμάστε ιταμότητα!
Αξιώνουν οι γείτονες όχι μόνο να αρνηθούμε την ιστορία μας, αλλά και να μην τιμούμε τους νεκρούς των αγώνων. Τους αγωνιστές της ελευθερίας μας. Έτσι όπως πάμε, θα χρειαστούμε και την άδεια της Άγκυρας για να κάνουμε μνημόσυνο στον Κολοκοτρώνη, τον Διάκο και τον Παπαφλέσσα. Εκεί θα φτάσουμε, κύριοι της ανοχής;
Μέχρις εδώ. Η Βουλή των Ελλήνων -είναι αλήθεια με μεγάλη καθυστέρηση- ψήφισε νόμους με τους οποίους τιμά τους νεκρούς των γενοκτονιών. Τους θυμίζουμε:
Νόμος 2193/94 ΦΕΚ 32Α, Προεδρικό Διάταγμα 99/94 ΦΕΚ 78Α (13-5-94). Αφορούν στην αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων και ορίζουν ως ημέρα μνήμης τη 19η Μαΐου.
Νόμος 2397/96 ΦΕΚ 80Α μαζί με το Προεδρικό Διάταγμα 162/7-7-97 ΦΕΚ 144Α για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων. Ημέρα μνήμης και εκδηλώσεων τιμής ορίζεται η 24η Απριλίου.
Νόμος 2645/98 ΦΕΚ 234Α (13-10-98). Προεδρικό Διάταγμα 304Α (21-9-2001) για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μ. Ασίας. Ημέρα μνήμης η 14η Σεπτεμβρίου. Σημειώνεται εδώ ότι η παρέλευση τριών περίπου χρόνων από την ψήφιση του νόμου μέχρι την έκδοση του Προεδρικού Διατάγματος, κατά τη διάρκεια του οποίου ο υπογράφων είχε καταθέσει τρεις ερωτήσεις στη Βουλή, έχει μεγάλο και οδυνηρό για μας παρασκήνιο. Τονίζουμε μόνο ότι το ΠΔ εκδόθηκε κουτσουρεμένο, δηλαδή χωρίς τον όρο «γενοκτονία», όρος ο οποίος αναφέρεται στον νόμο 2645/98. Αυτό μήπως υποδηλώνει κάτι;
Το θράσος περίσσεψε και η ανοχή εξαντλήθηκε. Το χρέος υπαγορεύει στο έθνος όχι μόνο να τιμά τους μάρτυρες και τη θυσία τους, αλλά και να διεθνοποιήσει τις γενοκτονίες με σκοπό την αναγνώρισή τους από την παγκόσμια κοινότητα ώστε να αναγκάσει και τους γενοκτόνους να αποκηρύξουν τα εγκλήματά τους.