Πομάκοι και Ελληναράδες
Όταν μάλιστα τους δεις μαζί, ξεχωρίζουν σαν τη μύγα μες στο γάλα. Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι το θρακικό φύλο, οι Αγριάνες, είναι οι πρόγονοι των Πομάκων. Σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας τους μέχρι και το 1950 συμπεριφέρονται όπως όλοι οι Έλληνες, με παρένθεση το 17ο αιώνα, οπότε εξισλαμίστηκαν. Είναι γνωστό ότι τότε μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού ασπάστηκε τον Μωαμεθανισμό για πολλούς και διάφορους λόγους, που ξεφεύγουν από τον σκοπό του παρόντος κειμένου. Στη διάρκεια των μεγάλων βαλκανικών ανακατατάξεων, 1878 μέχρι 1923, οι Πομάκοι εξεγείρονται και αξιώνουν πολλές φορές την ένωσή τους με την Ελλάδα. Το ίδιο κάνουν και το 1946, όταν οι Πομάκοι της Βουλγαρίας ζητούν και αυτοί την υπαγωγή τους στην Ελληνική Διοίκηση όπως οι ομόφυλοί τους της Ορεινής της Ξάνθης. Σε όλα τα χρόνια της Τουρκοκρατίας ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΤΟΥΡΚΙΚΑ και ποτέ οι Τούρκοι δεν κατάφεραν να στήσουν έστω και ένα τουρκικό σχολείο στην Ορεινή. Ό,τι δεν πέτυχαν οι Τούρκοι σε αιώνες σκλαβιάς το πέτυχε η ελληνική διοίκηση μέσα σε ελάχιστα χρόνια. Γέμισε η περιοχή των Πομάκων με τουρκικά σχολεία. Επειδή οι Βούλγαροι Πομάκοι ζήτησαν να υπαχθούν στην Ελληνική Διοίκηση, οι πανέξυπνοι κυβερνήτες μας, παραβιάζοντας τη συνθήκη της Λωζάννης εις βάρος της χώρας μας και υπέρ της Τουρκίας, ονόμασαν βίαια τους Πομάκους Τούρκους. Τα σχετικά διατάγματα υφίστανται. Φευ! όμως. Δεν αρκέστηκαν μόνο σ’ αυτό! Επί πενήντα συναπτά έτη προσπάθησαν και επέβαλαν την τουρκική γλώσσα στους Πομάκους. Μετεκάλεσαν Τούρκους δασκάλους, για να αλώσουν το πνεύμα και τη ψυχή των νεαρών Πομάκων, και έφεραν από την Άγκυρα τουρκικά βιβλία για να διδάσκονται στη μειονότητα. Δεν αρκέστηκε μόνο σ’ αυτά τα εγκλήματα η ελληνική διοίκηση.
Έδωσε στην Ορεινή πολλα κανάλια τουρκικής τηλεόρασης, ώστε να μπει η τουρκική γλώσσα και μέσα στο πομάκικο σπίτι, για να μη γλυτώσει κανείς, ούτε γυναίκα, ούτε παιδί, ούτε γέρος από την τουρκική προπαγάνδα. Δεν υπάρχει στην Ορεινή ελληνική τηλεόραση. Όποιος απ’ αυτούς τους έξυπνους που εμφανίζονται στα αθηναϊκά κανάλια διατείνεται ότι άλλο πράγμα οι Πομάκοι και άλλο οι Τούρκοι, ας πάει μια βόλτα στην Ορεινή κι ας μετρήσει τα δορυφορικά «πιάτα» της τουρκικής τηλεόρασης. Οι Πομάκοι, σαν ορεσίβιος, ορμητικός και πολεμικός λαός (οι περίφημοι τοξότες του Μ. Αλεξάνδρου) μπήκαν από κάποια στιγμή και πέρα πολύ δυνατά στο παιχνίδι της τουρκοποίησής τους. Γίνανε φανατικότεροι των Τουρκογενών της Δ. Θράκης και συχνά προκλητικοί, κραυγάζοντας υπέρ της Τουρκίας και επιτιθέμενοι σε Έλληνες που επισκέπτονται τα χωριά τους. Τον Εχίνο, που είναι το κέντρο της δράσης του Προξενείου, τον ονομάζουν Άγκυρα. Αλίμονο στο ταξιδιώτη που θα περάσει από καφενείο της Ορεινής μέρα που παίζει ποδόσφαιρο η εθνική ομάδα της Τουρκίας. Η Τουρκία, αφού κατάφερε να διεισδύσει στη συνείδηση των μουσουλμάνων της μειονότητος, έχει δύο ακόμα στόχους μέχρι την ολοκλήρωση της στρατηγικής της. Ο πρώτος, να βάλει τους ανθρώπους της στη Διοίκηση και ο δεύτερος, να αγοράσει τη γη. Όποιος μουσουλμάνος εκτίθεται ως υποψήφιος έχει πάρει πρώτα το χρίσμα από το προξενείο. Μόλις εκλεγεί ένας μειονοτικός, σε οποιαδήποτε βαθμίδα της ελληνικής διοίκησης, γίνεται δεκτός από τον Τούρκο πρωθυπουργό, τη μεσολαβήσει του προξενείου. Αν κάποιος δεν πειθαρχήσει στα κελεύσματα του προξενείου, τιμωρείται και παραμερίζεται αμέσως. Το προξενείο εδώ και είκοσι περιπου χρόνια κατάφερε να χρηματοδοτεί με επιχορηγήσεις του την αγορά γης στους νομούς Ξάνθης και Ροδόπης. Χιλιάδες στρέμματα έχουν περάσει στα χέρια Μουσουλμάνων που τα αγοράζουν από Χριστιανούς. Το προξενείο επιχορηγεί την αγορά μόνο από Χριστιανούς. Οι ψήφοι των Μουσουλμάνων σε όλες τις εκλογές είναι «μονοκούκι». Έτσι, στις όποιες εκλογές, όποιος Έλληνας χριστιανός υποψήφιος θέλει να έχει στο πλευρό του αυτές τις ψήφους πρέπει να υποκύψει στις απαιτήσεις των εγκαθέτων του Προξενείου. Αυτή η πρακτική έχει ξετσίπωτα καθιερωθεί. Έτσι παρατηρείται το φαινόμενο στα πομακικά χωριά να παραμερίζονται από τις επιδοτήσεις του ελληνικού κράτους εκείνοι οι λίγοι Πομάκοι που προτιμούν να είναι Έλληνες παρά Τούρκοι.
Μέσα στη δίνη του κομματικού πολέμου και της αρχομανίας έχει ποδοπατηθεί το εθνικό συμφέρον. Φθάσαμε στο σημείο να λοιδορούνται αυτοί που έχουν γνώση του κινδύνου και προειδοποιούν ότι η Θράκη μπήκε σε τροχιά Κύπρου. Τους ντύσαμε περιπαιχτικά Ελληναράδες, για να ‘χουν μια στάμπα και να μη λαμβάνονται υπόψη. Θέλουμε τη σιωπή τους στο κοίμισμα του λαού μας. Όταν το 1996 υλοποιούσα το κοινωνικό πρόγραμμα στην Ορεινή με πλησίασε με πολλή προφύλαξη ένας γέρος Πομάκος. Έβγαλε προσεκτικά από την τσέπη του ένα πολύτιμο γι’ αυτόν χαρτί, μου το έδειξε και μου είπε. Αυτό, στρατηγέ μου, είναι το απολυτήριό μου από τον στρατό μου, τον Ελληνικό Στρατό, με τον οποίο πολέμησα. Η περηφάνια έλαμψε στα υγρά του μάτια. Να ξέρεις όμως, συνέχισε, ότι εμείς οι παλιοί, που αισθανόμαστε Έλληνες και μιλούσαμε Ελληνικά, φεύγουμε. Οι νέοι μιλούν τούρκικα, γράφουν τούρκικα, αισθάνονται Τούρκοι. Ψέλισα διστακτικά, γιατί; Και η απάντησή του με ζάλισε. Γιατί, παιδί μου, ο κόσμος προτιμά να είναι με τον δυνατό και όλοι αυτοί εδώ έχουν πεισθεί ότι η Τουρκία έρχεται.
Η κυρία Καραχασάν προτάθηκε για υπερνομάρχις. Κανείς εχέφρων ΄Έλληνας, πιστεύω, δε θα είχε αντίρρηση να μπει στη Νομαρχία μια Μουσουλμάνα. Όμως κανείς δε θα ‘θελε να δει στη θέση αυτή έναν εχθρό της Ελλάδος. Φαίνεται ότι οι νεοέλληνες αυτό θέλουν. Ιδανικοί αυτόχειρες. Η κ. Καραχασάν δήλωσε ότι είναι ελληνίδα υπήκοος, μουσουλμάνα και μητέρα. Όντως, αυτή είναι η αλήθεια. Απέφυγε να δηλώσει δηλαδή το πιο απλό για να μας πείσει, ότι αισθάνεται στην ψυχή της Ελληνίδα. Το προξενείο έχει επιβάλει αυτό το κλισέ. Έτσι δήλωναν και άλλοι ανθέλληνες, που σαν βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου απεργάστηκαν το κακό της πατρίδος μας. Αυτό δήλωσε ευπειθέστατα και ο νυν βουλευτής της ΝΔ, ο οποίος στην Τουρκία, προχθές, ξεχείλισε από ανθελληνικό δηλητήριο. Εμείς εδώ αντί αμύνης στους υπονομευτές της χώρας μας και του μέλλοντος των παιδιών μας φιλονικούμε μεταξύ μας αν η Μουσουλμάνα έχει το δικαίωμα του εκλέγεσθαι και άλλα φληναφήματα. Και όλα αυτά χάριν των ιδιοτελών συμφερόντων ορισμένων. Ο εχθρός δεν είναι μεταξύ μας, είναι απέναντι, έτοιμος και πάλι για νέα εγκλήματα όπως χθες στην Κύπρο. Η κ. Καραχασάν δυσκολεύεται στα ελληνικά, παρότι τελείωσε το Πανεπιστήμιο Αθηνών, γιατί ομιλεί την τουρκική, ενώ η γλώσσα της είναι η Πομακική. Αρνείται τις ρίζες της χάριν των επιταγών του προξενείου. Μπήκε στο πανεπιστήμιο με ποσόστωση, σε βάρος θα ‘λεγα των Ελληνοπαίδων. Χαλάλι της. Όμως να μη κατακρίνουμε και από πάνω την Ελλάδα για ρατσισμό κατά των Μουσουλμάνων.
Δεν είναι λοιπόν το πρόβλημα η υποψηφιότητα της κ. Καραχασάν, αλλά η εθνική μας επιβίωση. Πάντα ο χορός των κιοτήδων και των λιπόψυχων έκανε πως δεν καταλάβαινε το πρόβλημα και το εξέτρεπε από την ουσία του. Σ’ αυτό το τρελοκομείο της εθνικής αναξιοπρέπειας μόνοι μας μπήκαμε. Σε λίγα χρόνια θα δρέψουμε τους καρπούς της μειοδοσίας μας. Πιστεύαμε ότι οι εξελίξεις θα έρχονταν πιο αργά και πιο μαλακά. Όμως η τουρκική βουλιμία δεν κρατιέται. Τα θέλει όλα και τα θέλει τώρα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου όταν ίδρυσε την υπερνομαρχία είχε εκτιμήσει με πολλή σοβαρότητα τον κίνδυνο. Δύο μέτρα που επακολούθησαν ήταν τα μόνα στη σωστή κατεύθυνση. Πρώτον, να πέσει η μπάρα και να εφαρμοσθεί το κοινωνικό πρόγραμμα της Ορεινής από το Δʼ΄ΣΣ και, δεύτερον, να μπαίνουν οι Πομάκοι στα ελληνικά πανεπιστήμια. Το θέμα είναι εξαιρετικά σοβαρό, και η εξέλιξή του δεν πρόκειται να εξαρτηθεί από το γεγονός αν εκλεγεί ή όχι η κ. Καραχασάν. Η γενιά μας για πολλά βαρύνεται, κανείς όμως δεν περίμενε να φθάσει σ’ αυτό το σημείο ηττοπάθειας. Επιτέλους, ας προβούμε στην αμοιβαία κατάργηση των προξενείων Κομοτηνής και Σμύρνης.