«ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟΝ ΤΗΣ ΑΥΞΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ» ΚΑΙ Η ΠΕΡΣΙΑ, ΟΙ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΔΕΣ, Η ΜΟΝΑ ΛΙΖΑ, ΚΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΔΥΣΠΛΑΣΙΑ

Πετά τό ορυκτέλαιον
άνευ πτερών κι ελίκων
εις ζούγκλαν όπου κατοικούν
πλήθη αγρίων λύκων.

Πετά ως αερόστατον
καί μάς κοιτά απ’ τά ύψη
πού πένητες ευχόμεθα
μιάν στάλα νά μάς ρίψει.

Τί δυστυχία καί αυτή
μέσα στίς τόσες άλλες
(πτύουν τά ουράνια οι θνητοί
μέ βρομερές ροχάλες).

Εντός τής ψύχρας ηρεμούν
τά πέη, τά αιδοία
καί λές ότι ευρίσκεσαι
εις θλιβεράν κηδεία.

Πάει τών Γραικών η έξαψις
τό πάθος καί τό σφρίγος
κι ο ερωτικός τους ο παλμός
δέν προκαλεί πιά ρίγος.

Καί πάνω πού ψυχόμεθα
νά! τό Ιράν στή μέση.
Ψυγείον η ανθρωπότητα
εις καταψύκτου θέση.

Ουράνιον κι ουράνια
όλα εμπλουτισμένα.
Τί νά σού κάνει ο άνθρωπος
μέ τά βρακιά λυμένα…

Ένας πηδάει από ‘δω
καί άλλος απ’ τήν άλλη
κι η Παγκοσμιοποίηση
στά οπίσθια σουραύλι.

Κι εκεί πού ξεπαγιάζαμε
ώς τών ποδών τήν ρίζα
νά ‘σου καί τό κοράσιον
ήτοι: Η Μόνα Λίζα.

Τό όμορφόν της πρόσωπο
κι η άσπρη επιδερμίδα
τό λυγερόν της βάδισμα
κι η πονηρά της βίδα

…ήτις στρεφόταν συνεχώς
εντός τού καύκαλού της
έδειχναν τήν ποιότητα
τό είδος τού μυαλού της.

Μέ αίνιγμα-χαμόγελον
ωσάν τής Ντα Βιντσίου
άλλα μάς έλεγεν εμάς
κι άλλα τού Γκιουβετσίου.

Τό Γκιουβετσάκι τού Ισλάμ
οι γάτες τής Αγκύρας
πλειστάκις τό απήλαυσαν
ως βούτυρον Κερκύρας.
Πέραν αυτού τού θίασου
ήτοι: Διπλωματίας
ενέχεται κι ο θίασος
Ελληνο-Πολιτείας.

Τί Καραγκιόζηδες σαχλούς
τί κρυπτοαναθέσεις
τί εργολάβους μαστροπούς
κρύπτουν οι παρενθέσεις.

Εδώ ο Θίασος Σκιών
χάνεται εμπρός στό άλλον
αυτόν τής Κυβερνήσεως
τό όντως πιό μεγάλον.

Τί πράττει ο Πρωθυπουργός
ποιός κυβερνά τήν Χώρα;
Ερώτημα αναπάντητον
στήν ερχομένην μπόρα.

Τό Κράτος επί Πράσινων
όντως καί διελύθη
επί τών Μπλέ φοβούμαι πώς
πώς εκονιορτοποιήθη.

Άν είναι αυτή Κυβέρνηση
είμαι ο Δαλάι Λάμας
ο Ρήγας όστις χαίρεται
τάς ηδονάς τής Ντάμας.

Ντάμα καρώ, Ντάμα σπαθί
κι η Χώρα ένα νταμάρι
όπου τό πάν αλέθεται
ως βρώμη καί ως στάρι.

Βρώμη καί βρόμα συγγενείς
έστω εξ αγχιστείας
κι ο Έλλην εν παιδάριον
εντός παιδεραστίας.
……………………………………………
Η ανικανότητα δέν είναι ντροπή, είναι μειονεξία.
Γιατί λοιπόν ντρέπονται όσοι μάς κυβερνούν,
αφού καί ανίκανοι είναι καί από πάνω τό λένε μάλιστα;


Σχολιάστε εδώ