Το ζεϊμπέκικο συνεχίζεται…

Μετά την πρώτη έκπληξη και τα αρχικά θετικά σχόλια, παντού άρχισε ο προβληματισμός για το τι μέλλει γενέσθαι, αφού τίθενται πάλι επί τάπητος προβλήματα που είχαν ξεχαστεί ή είχαν σκεπαστεί. Έτσι, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι τα συναισθήματα του κόσμου σήμερα είναι ανάμεικτα και πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ στην Ξάνθη και στην Καβάλα δεν δέχονται την απόφαση και προβληματίζονται κυρίως σε ό,τι αφορά τις αντιδράσεις του κόσμου, που δείχνει να φοβάται την εκμετάλλευση του ζητήματος από την Τουρκία.

Προβληματίζονται για το γεγονός ότι στο πρόσωπο της Γκιουλ η Τουρκία και το τουρκικό προξενείο θα αθροίσουν ακόμη και ψήφους χριστιανών που είναι βέβαιο ότι θα πάρει το ψηφοδέλτιό της, αφού ψηφίζεται συνολικά μαζί με τους νομάρχες Δράμας, Καβάλας και Ξάνθης.

Ορισμένοι θεωρούν ότι η κίνηση του Γιώργου αποτελεί ένα είδος απονενοημένου διαβήματος, γιατί η μουσουλμάνα υποψήφια δεν έχει ελπίδες να εκλεγεί και η κίνηση ήταν μια χειρονομία καλής θέλησης προς τους μουσουλμάνους, με στόχο να ενισχύσουν τους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ στη Ροδόπη και τον Έβρο, όπου υποψήφιοι είναι ο χειρουργός κ. Γιώργος Μινόπουλος στην νομαρχία της Ροδόπης και ο κ. Ζαμπουνίδης στη νομαρχία του Έβρου. Το κλίμα πάντως και στην Ξάνθη είναι μουδιασμένο και όπως διαπιστώνουν πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ με την απόφαση αυτή τινάζονται στον αέρα ισορροπίες μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων, οι οποίες είχαν εδώ και χρόνια διαμορφωθεί και είναι άγνωστο πού θα ισορροπήσει και πάλι το σύστημα, ενώ επιφυλακτικοί είναι και οι μουσουλμάνοι και είναι φανερό ότι περιμένουν οδηγίες από το τουρκικό προξενείο και, όπως λένε οι πληροφορίες, υπάρχει και εκεί προβληματισμός και σκέψεις για να μη δοθεί η στήριξη στην Γκιουλ, ενώ θα πρέπει να επισημάνουμε ότι υπήρχαν σκέψεις να είναι υποψήφιος και ο πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Φαΐκογλου, που είχε διαγραφεί παλαιότερα.

H «πολιτική του ζεϊμπέκικου»

Πρόκειται αναμφίβολα για μια κίνηση του Γιώργου Παπανδρέου που εντάσσεται στην «πολιτική του ζεϊμπέκικου», που όμως είναι πολύ πιθανό να χρησιμοποιηθεί από την Τουρκία με τέτοιο τρόπο, ώστε να δημιουργήσει εντάσεις μεταξύ των δύο κοινοτήτων, αλλά και μεταξύ των δύο χωρών. Σημειώστε μάλιστα ότι στην πράξη καταργεί το σύστημα των υπερνομαρχιών που είχαν δημιουργηθεί από το ΠΑΣΟΚ στην Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη, με μοναδικό στόχο τότε να αποτραπεί το ενδεχόμενο εκλογής μουσουλμάνων στις νομαρχίες της Ροδόπης και της Ξάνθης, όπου το μουσουλμανικό στοιχείο αποτελεί την πληθυσμιακή πλειοψηφία.

Το «πυροτέχνημα» της μουσουλμάνας

Για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ είναι γνωστό ότι η υπερνομαρχία δημιουργήθηκε ακριβώς για να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο εκλογής, λόγω της πολυδιασπάσεως των ελλήνων ψηφοφόρων, μουσουλμάνου νομάρχη. Λογικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει κανένα πρόβλημα και καμία επιφύλαξη, δυσφορία ή αντίθεση για την εκλογή ενός μουσουλμάνου νομάρχη ή υπερνομάρχη, όπως δεν υπάρχει για την εκλογή μουσουλμάνων βουλευτών.

Οι μουσουλμάνοι της Θράκης είναι έλληνες πολίτες με πλήρη δικαιώματα σε όλους τους τομείς. Η Ελλάδα ακολουθεί πολιτική ισοπολιτείας, έστω και μονομερώς, αφού είναι γνωστή η τύχη που επεφύλαξε η τουρκική πλευρά στην άλλοτε ανθούσα ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινουπόλεως αλλά και της Ίμβρου και της Τενέδου.

Ορισμένοι θέλουν να αποσιωπούν για προφανείς λόγους σκοπιμότητας ότι η Συνθήκη της Λωζάννης, που εξαίρεσε αντιστοίχως τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης και την ελληνική της Κωνσταντινουπόλεως από την ανταλλαγή πληθυσμών, προέβλεψε πλήρη και καθορισμένη ισορροπία μεταξύ των δύο μειονοτήτων. Όχι μόνο σε βάση ισότητας δικαιωμάτων και μεταχειρίσεως αλλά επίσης σε βάση αριθμητικής ισορροπίας.

Η Άγκυρα είναι το πρόβλημα

Το τι έγινε είναι γνωστό. Η Άγκυρα ζητά σήμερα και τα ρέστα. Ενορχηστρώνει συστηματικά διεθνείς εκστρατείες για «την καταπίεση των μουσουλμάνων της Δ. Θράκης». Το θέμα είναι μονίμως γραμμένο, με πρωτοβουλία και επιμονή της Τουρκίας, στην ημερήσια διάταξη της Ισλαμικής Διασκέψεως, απ’ όπου εγκρίνονται τακτικά ψηφίσματα υπέρ των μουσουλμάνων της Δ. Θράκης.

Η Άγκυρα χρησιμοποιεί το θέμα της καταγγελλομένης καταπιέσεως των μουσουλμάνων της Δ. Θράκης ως διπλωματικό αντίβαρο κατά της Ελλάδος, για να συγκαλύπτει την πολιτική της απέναντι στο Πατριαρχείο και στα λείψανα της ελληνικής μειονότητας, οι περιουσίες της οποίας έχουν δεσμευθεί, απαλλοτριωθεί και λεηλατηθεί. Το τουρκικό προξενείο λειτουργεί στη Δ. Θράκη ως άτυπο κέντρο αναφοράς για τη μουσουλμανική μειονότητα, την οποία ποδηγετεί ουσιαστικά μέχρι προκλητικού σημείου. Μέσα στη νέα διεθνή συγκυρία, και ειδικότερα την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στα Βαλκάνια, η Άγκυρα διαβλέπει νέες δυνατότητες. Αναβαθμίζει το ενδιαφέρον της για τη μουσουλμανική μειονότητα και εντείνει την προπαγάνδα της, εκμεταλλευόμενη, μεταξύ άλλων, τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Εκμεταλλεύεται όμως κυρίως τα ιδεολογήματα της παγκοσμιοποίησης και το προηγούμενο του κατακερματισμού των Βαλκανίων, με πρόσχημα την προστασία των μειονοτήτων, τις εθνικοθρησκευτικές συγκρούσεις και τη δήθεν «πολυπολιτισμική κοινωνία».

Υπάρχουν ενδείξεις και πληροφορίες ότι η Άγκυρα θα προσπαθήσει να κλιμακώσει την προπαγάνδα της μετά την ένταξη της Βουλγαρίας στην ΕΕ, οπότε θα αποκατασταθεί ελεύθερη επικοινωνία μεταξύ των Μουσουλμάνων της Δ. Θράκης και της σημαντικής μουσουλμανικής μειονότητας στη Βουλγαρία.

Η ελληνική πολιτική ως αθώα κοκκινοσκουφίτσα

Με τα δεδομένα αυτά, που αφορούν στα σχέδια και την πολιτική της Άγκυρας και όχι στη μουσουλμανική μειονότητα, η ελληνική πολιτική δεν μπορεί να συμπεριφέρεται σαν την αθώα κοκκινοσκουφίτσα στο δάσος. Ασφαλώς, το αντεπιχείρημα που προβάλλεται είναι ότι θα πρέπει να αποτελέσει κεντρικό στόχο της ελληνικής πολιτικής η πλήρης ένταξη και συγχώνευση της μουσουλμανικής μειονότητας στην ελληνική πολιτική ζωή και κοινωνία και να μην αντιμετωπίζεται με τα περίφημα «φοβικά σύνδρομα».

Η πολιτική αυτή έχει μια λογική στο μέτρο που καθίσταται εφικτή και ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Είναι μια πολιτική βημάτων και όχι αλμάτων του είδους αυτού που στέλνει άλλα μηνύματα και εντάσσεται σε μια αμφιλεγόμενη πολιτική «ελληνοτουρκικής φιλίας» που εγκλωβίζει τη χώρα και τη θέτει σε μειονεκτική και μονομερή θέση.

Διεπίστωσε το πανελλήνιο στη συνάντηση των δύο πρωθυπουργών στη Θεσσαλονίκη το ουσιαστικό αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονται οι ελληνοτουρκικές σχέσεις με υπαιτιότητα της Άγκυρας, αφού δεν ανταποδίδει ούτε κατ’ ελάχιστον τα ανοίγματα της ελληνικής πλευράς και τη στήριξη στην ευρωπαϊκή της πορεία.

Πάντως θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η πρωτοβουλία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως είναι λάθος κίνηση σε λάθος στιγμή. Τη στιγμή που επιδιώκει η Άγκυρα, για τους δικούς της σκοπούς, να αναβαθμίσει τη μουσουλμανική παρουσία στη Θράκη και να εντείνει την προπαγάνδα της, μέσα σ’ ένα κλίμα εντάσεων και ρευστότητας στα Βαλκάνια, δεν είναι κατάλληλη στιγμή για τέτοιου είδους «τολμηρές» πρωτοβουλίες και «υπερβάσεις».

Προβάλλουν διεθνώς μια λάθος εικόνα για τη μουσουλμανική παρουσία στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη και διανοίγουν στα άτυπα και αφανή κέντρα της τουρκικής προπαγάνδας νέες δυνατότητες επιρροής. Η ακριτική αυτή περιοχή, στη δύσκολη σημερινή διεθνή συγκυρία, έχει ανάγκη από μεγαλύτερη προσοχή, σωστό αναπτυξιακό προγραμματισμό και αποτελεσματική παρουσία του κράτους σε όλους τους τομείς. Δεν έχει ανάγκη από ανεδαφικούς πειραματισμούς του είδους αυτού και πολιτικά πυροτεχνήματα.