Πράσινο για τα γαλάζια ταξί στις λεωφορειολωρίδες
Η ιστορία ξεκίνησε πριν από τις εκλογές, όταν οι Ψωμιάδης και Παπαγεωργόπουλος είχαν υποσχεθεί στους αρχηγούς των ταξιτζήδων πως θα τους κάνουν όλες τις χάρες, μόλις αλλάξουν τα πράγματα και αναλάβει τη διακυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία. Το αντάλλαγμα ήταν η υποστήριξη του συμπαθούς -και πολύτιμου στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης- κλάδου των ταξιτζήδων στο κόμμα τους και στους εκπρόσωπούς του σε δήμο και νομαρχία.
Οι ταξιτζήδες έκαναν το χρέος τους, προσπαθώντας με τα όποια επιχειρήματα κατέβαζε το κεφάλι του καθενός να πείσουν τους επιβάτες ότι θα πρέπει να πέσει το ΠΑΣΟΚ για να δούμε άσπρη μέρα.
Ωστόσο, μετά τις εκλογές ο Λιάπης αντιδρούσε, καθώς όλοι οι επιστημονικοί φορείς στους οποίους απευθύνθηκε (ΑΠΘ, ΤΕΕ, συγκοινωνιολόγοι κ.λπ.) τάχθηκαν εναντίον της σχετικής χαριστικής πράξης, που θα τίναξε στον αέρα τον προγραμματισμό του συστήματος μαζικής μεταφοράς των λεωφορείων του ΟΑΣΘ, καταταλαιπωρώντας τους επιβάτες.
Ο Λιάπης αρνούνταν, προκαλώντας την οργή των ταξιτζήδων και τα παρακάλια των Παπαγεωργόπουλου και Ψωμιάδη, οι οποίοι φοβήθηκαν πως κινδυνεύουν να χάσουν τους καλύτερους προπαγανδιστές τους.
Με τα πολλά ο πρωθυπουργικός ξάδελφος μεταπείστηκε και ενέδωσε, ανακοινώνοντας πως θα επιτραπεί στα ταξί της συμπρωτεύουσας να εισέρχονται στις λεωφορειολωρίδες. Ως πρόσχημα για την αλλαγή της απόφασής του χρησιμοποίησε την επικείμενη έναρξη των έργων κατασκευής του μετρό!
Η κυβερνητική προχειρότητα αποδεικνύεται περίτρανα από το γεγονός ότι για να επιτραπεί η είσοδος των ταξί στις λεωφορειολωρίδες δεν αρκεί μια υπουργική απόφαση, αλλά χρειάζεται νομοθετική πρωτοβουλία για αλλαγή του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Παράλληλα, σχολιάζεται πως η επίκληση του επιχειρήματος των έργων του μετρό δεν μπορεί να δικαιολογήσει ένα γενικευμένο μέτρο (για παράδειγμα, όταν γίνονται έργα στην Εγνατία, γιατί να επιτρέπονται ταξί στις λωρίδες της Βασιλίσσης Όλγας;). Αυτά ο Λιάπης τα παρέπεμψε στο εγγύς μέλλον, όπως και το αν η χαριστική ρύθμιση θα ισχύει και για τις ώρες που κορυφώνεται το κυκλοφοριακό, καθώς φοβάται τις αντιδράσεις των εργαζομένων του ΟΑΣΘ και την αγανάκτηση του κόσμου.
Το πλέον τρελό της ιστορίας έγκειται στο γεγονός ότι ο Λιάπης θέλησε να δρέψει προσωπικά τους καρπούς της… μεταρρυθμιστικής του πολιτικής, ανακοινώνοντας ο ίδιος τη χαριστική ρύθμιση. Η αφορμή στήθηκε πρόχειρα. Κλήθηκε ο υπουργός να εγκαινιάσει μια πιάτσα ταξί που δημιουργήθηκε στην περιοχή του ΙΚΕΑ (δέκα χιλιόμετρα έξω από τη Θεσσαλονίκη). Αυτό λοιπόν το… έργο πνοής, αξίας μερικών εκατοντάδων ευρώ, ήρθε να το εγκαινιάσει ο υπουργός. Μάλιστα για να μοιραστούν και άλλοι τη δόξα του ήταν μαζί του ο υπουργός Μακεδονίας-Θράκης Γιώργος Καλαντζής, καθώς και ο νομάρχης, αλλά και ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος (σε μία από τις ελάχιστες παρουσίες του σε εκδηλώσεις εκτός των ορίων του δήμου του). Εννοείται πως το παρών έδωσε και ο πρωτεργάτης της χάρης και φίλος των ταξιτζήδων Αθανάσαρος (πρώην αντιδήμαρχος και πρώην διοικητής Τροχαίας Θεσσαλονίκης, σημερινός επικεφαλής της Δημοτικής Αστυνομίας), με ενέργειες του οποίου -καταπώς λέγεται- δεν ελέγχονταν ούτε μέχρι τώρα από τις αρχές οι ταξιτζήδες που παρέβαιναν τον νόμο και εισέρχονται στις λεωφορειολωρίδες… Παρόντες επίσης οι βουλευτές Γκιουλέκας και Ράπτη, ο αντιδήμαρχος Δημητρίου, ο αντινομάρχης Παλαιστής και ο «γαλάζιος» δήμαρχος Πυλαίας Καρτάλης.
Στη συγκέντρωση ήταν παρόντες και πολλοί «γαλάζιοι» ταξιτζήδες με τα γαλάζια ταξί τους. Μάλιστα εκπρόσωπός τους πήρε τον λόγο και είπε πως «αυτή η κυβέρνηση μέσα σε δύο χρόνια αποδέχτηκε όλα τα αιτήματα του κλάδου και έλυσε προβλήματα δεκαετιών». Είπε επίσης, κάνοντας τον ανιψιό του αείμνηστου να συγκινηθεί, πως «ο Λιάπης με το έργο του θυμίζει το έργο που επιτέλεσε ο θείος του την περίοδο που ήταν υπουργός Συγκοινωνιών το 1956»!
Για να γίνει μάλιστα πιο πειστικός υπογράμμισε πως ο Λιάπης τούς αύξησε την ταρίφα -ικανοποιώντας απόλυτα το αίτημά τους- μετατόπισε για το μακρινό μέλλον την αναγκαστική απόσυρση των παλιών αυτοκινήτων (είχε αποφασιστεί από την προηγούμενη κυβέρνηση) και κατάργησε τη ρύθμιση που προωθούνταν (επιβάλλεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση) για την απελευθέρωση του επαγγέλματος (εδώ που τα λέμε, τι άλλο να τους δώσει;).