Ο Κ. Παπούλιας «ανασταίνει» επιτέλους την αραβική πολιτική της Ελλάδας

«Αναζωογονήσαμε την παλιά, παραδοσιακή πολιτική της Ελλάδας έναντι των Αράβων» δήλωσε με έκδηλη ικανοποίηση ο Κ. Παπούλιας, για να προσθέσει αμέσως μετά: «Εναπόκειται τώρα στους αρμόδιους υπουργούς να συνεχίσουν δυναμικά τον δρόμο αυτόν».

Οι υπουργοί της κυβέρνησης της ΝΔ που τον συνόδευαν όμως ανάθεμα αν πήραν χαμπάρι τι σημαίνει αραβική πολιτική και τι πρέπει να κάνουν για να οικοδομήσουν στενότερες ελληνοαραβικές σχέσεις.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο υπουργός Ανάπτυξης, Δ. Σιούφας, που συνόδευε τον Πρόεδρο, ενώ χαρακτήρισε «ιστορικό» το ταξίδι, αυτό που ο ίδιος κατάλαβε και εκθείαζε στο Κατάρ ήταν οι… «μεταρρυθμίσεις» και η «έλλειψη γραφειοκρατίας»! Ούτε που φάνηκε να συνειδητοποιεί ότι τα πάντα στη χώρα αυτή εξαρτώνται από τη θέληση του εμίρη Χαμάντ μπιν Χαλίφα αλ-Θάνι και ότι αν η κυβέρνηση Καραμανλή θέλει να αντιγράψει το «καταρινό μοντέλο» θα έπρεπε αφενός να αξιοποιήσει τη συνταγματική αναθεώρηση για να… καταργήσει τη Βουλή και να ορίσει τον Καραμανλή εμίρη και αφετέρου να ρίξει τις αποδοχές όλων των εργατών και των υπαλλήλων στα 3-5 ευρώ την ημέρα!

Ο Πρόεδρος θα συνεχίσει

Παρά τις δυσκολίες αυτές όμως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δήλωσε αποφασισμένος να συνεχίσει την επιχείρηση αναβίωσης της αραβικής πολιτικής της χώρας, η οποία έχει εγκαταλειφθεί εντελώς μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, εδώ και μία δεκαετία, από τους «λιμοκοντόρους» του σημιτικού «εκσυγχρονισμού», αλλά και τους νυσταλέους γραφειοκράτες του υπουργείου Εξωτερικών επί ΝΔ.

«Γυρίζω με την υπόσχεση που έδωσα στον εαυτό μου, να ολοκληρώσω με μια δεύτερη περιοδεία στην περιοχή το φθινόπωρο, τον Οκτώβριο, την επίσκεψη στις χώρες της Αραβικής Χερσονήσου, που δεν κατέστη δυνατόν να τις επισκεφτώ αυτή τη φορά -Κουβέιτ, Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ομάν» δήλωσε χαρακτηριστικά ο Κ. Παπούλιας κατά την πτήση της επιστροφής στους δημοσιογράφους που τον συνόδευσαν.

«Εμείς δημιουργήσαμε το κλίμα» δήλωσε ο Πρόεδρος, χαρακτηρίζοντας «άριστη» την προθυμία και την αποδοχή των μοναρχών του Κόλπου να συνεισφέρουν στην ανάπτυξη των οικονομικοπολιτικών σχέσεων των χωρών τους με την Ελλάδα.

Αυτόνομη παρουσία

Άλλο ήταν όμως το σημαντικότερο χαρακτηριστικό αυτής της περιοδείας. Για πρώτη φορά μετά την εποχή της πρώτης διακυβέρνησης της χώρας από τον Ανδρέα Παπανδρέου, η Ελλάδα εμφανίστηκε σε μια περιοχή του κόσμου όπου φαίνεται μια παγκόσμια κρίση και παρουσίασε αυτοτελώς τις δικές της θέσεις, το δικό της πρόσωπο.

Δεν επιχείρησε να εμφανιστεί ούτε ως εκπρόσωπος της ΕΕ ούτε ως σύμμαχος και φερέφωνο των ΗΠΑ όπως γινόταν επί Σημίτη και γίνεται και σήμερα από το υπουργείο Εξωτερικών της ΝΔ. Δεν πήγε δηλαδή ο Κ. Παπούλιας να πει στους Άραβες του Κόλπου ότι το Ιράν πρέπει να υποταχθεί στους όρους του Μπους ούτε πήγε να τους διαφημίσει πόσο καλή είναι δήθεν η πολιτική της ΕΕ στο συγκεκριμένο θέμα, όπου η Ουάσινγκτον τραβάει από τη μύτη τους Ευρωπαίους.

Εκπροσωπώντας μια χώρα φίλη των Αράβων, φίλη των Ιρανών, μέλος της ΕΕ και σύμμαχο των ΗΠΑ, ο Κάρολος Παπούλιας με σθένος και παρρησία τάχθηκε αποκλειστικά και μόνο υπέρ της ειρηνικής διευθέτησης της κρίσης.

Διαφοροποιήθηκε έτσι σαφώς από την αντιιρανική εκστρατεία που ενορχήστρωσε στην Αθήνα υπογείως το υπουργείο Εξωτερικών με αφορμή τις δηλώσεις του ιρανού πρέσβη, ότι κάθε κυβέρνηση είναι υπεύθυνη για τις θέσεις που υιοθετεί και μάλιστα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Όλοι κατά των Αμερικανών

Διαφοροποιήθηκε αντικειμενικά επίσης από τις θέσεις π.χ. του υφυπουργού Εξωτερικών Θ. Κασσίμη που τον συνόδευε, ο οποίος, όταν ρωτήθηκε αν ανησυχούν οι ηγέτες της περιοχής για την αμερικανική πολιτική κατά του Ιράν και το ενδεχόμενο στρατιωτικού πλήγματος, απάντησε ότι… ο Μπους και η Κοντολίζα τάσσονται υπέρ της ειρηνικής λύσης, και ότι η Ντόρα έχει εκφράσεις τις ελληνικές θέσεις για το θέμα του Ιράν μετά τη συνάντησή της με την Κοντολίζα!

Ο Κ. Παπούλιας, αντιθέτως, τάχθηκε αποκλειστικά και μόνο υπέρ της ειρηνικής θέσης, χωρίς καμιά ταλάντευση.

Πρέπει να δώσουμε όλες τις δυνάμεις μας ώστε να μη βυθιστούμε στο χάος, δεν πρέπει να υπάρξει «λύση» που θα είναι χειρότερη από το πρόβλημα, δήλωσε σε συνέντευξή του, που μεταδόθηκε από το παναραβικό κανάλι «Αλ Τζαζίρα» την Πέμπτη και συνέχισε λέγοντας: «Η διπλωματία έχει ανεξάντλητες δυνατότητες, η προσπάθεια σε πολιτικό επίπεδο είναι ανοιχτή και μπορεί να οδηγήσει στην υπέρβαση της κρίσης. Αν δεν υπάρξει εκτόνωση, θα οδηγηθούμε μπροστά σε μια μεγάλη καταστροφή».

Παρόμοιες θέσεις ήταν σίγουρα αναμενόμενες από έναν πολιτικό με την πορεία του Κ. Παπούλια. Το εκπληκτικό ήταν όμως ότι αυτοί που ήταν κυριολεκτικά πυρ και μανία εναντίον της πολιτικής των Αμερικανών ήταν σύσσωμοι οι ηγέτες της περιοχής -δηλαδή των πιο φιλοαμερικανικών καθεστώτων της Μέσης Ανατολής, η διατήρηση στην εξουσία των οποίων εξαρτάται κατά πολύ και από τη στήριξη των ΗΠΑ!

«Θα μας καταστρέψουν οι Αμερικάνοι»

Επίσημα, ανεπίσημα, σε όλα τα επίπεδα, οι αξιωματούχοι της Σαουδικής Αραβίας, του Κατάρ και του Μπαχρέιν περνούσαν παντού το ίδιο μήνυμα: «Θα μας καταστρέψουν οι Αμερικανοί με την πολιτική τους, δεν καταλαβαίνουν τίποτα από τα προβλήματα και τους συσχετισμούς δυνάμεων στην περιοχή. Πρέπει πάση θυσία να τους εμποδίσουμε, να μην τους αφήσουμε να επιτεθούν στο Ιράν».

Εκπληκτική, επιφανειακά, η στάση τους, δεδομένου ότι το Κατάρ αποτελεί τη μεγαλύτερη βάση των ΗΠΑ στην περιοχή, ορμητήριο της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας και των πεζοναυτών, με συνολικά 40.000-60.000 αμερικανούς στρατιώτες να σταθμεύουν κατά καιρούς εκεί, ενώ το Μπαχρέιν αποτελεί την έδρα του Πέμπτου Στόλου των Αμερικανών! Όσο για τη Σαουδική Αραβία, δεκαετίες ολόκληρες το καθεστώς της έχει την πλήρη στήριξη της Ουάσινγκτον.

Έτσι την πατάνε οι γραφειοκράτες του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, οι οποίοι μέσα στην ασχετοσύνη τους νομίζουν ότι όσο πιο φιλοαμερικάνικες θέσεις προβάλλουν προς αυτούς τους Άραβες, τόσο μεγαλύτερο ενθουσιασμό θα τους προκαλούν και θα ανταμειφθούν με το κλείσιμο επιχειρηματικών συμφωνιών.

Λάθος μεγάλο!

Ασταθέστατα καθεστώτα

Οι ηγέτες της Σαουδικής Αραβίας και των εμιράτων τρέμουν μπροστά στην προοπτική αναταραχής με επίκεντρο επιδρομή των ΗΠΑ κατά του Ιράν.

Το σύνολο σχεδόν των πετρελαιοπηγών της Σαουδικής Αραβίας βρίσκεται στις βορειοανατολικές επαρχίες της, εκεί όπου κατοικεί η σιιτική μειονότητα της χώρας, η οποία υφίσταται τρομερή καταπίεση και είχε ήδη εξεγερθεί λίγο μετά την ισλαμική επανάσταση του Χομεϊνί. Στο Μπαχρέιν, το οποίο βρίσκεται σε διαρκή πολιτική κρίση εδώ και μία δεκαετία, το 70% του πληθυσμού είναι σιίτες και η σουνιτική βασιλική οικογένεια των αλ-Χαλίφα, που προέρχεται από τη Σαουδική Αραβία, κρατιέται στην εξουσία διά πυρός και σιδήρου, με συνεχή βοήθεια από τους Άγγλους και τους Αμερικανούς.

Περίπου 30% και του πληθυσμού του Κατάρ είναι σιίτες, ενώ εκατομμύρια μετανάστες σε όλη την περιοχή ζουν και εργάζονται σε άθλιες συνθήκες, με μηδαμινές αμοιβές.

Στο δε Ιράκ, όπου οι σιίτες αποτελούν την πλειονότητα του πληθυσμού, η αμερικανική κατοχή είναι εφικτή μόνο λόγω της ανοχής της σιιτικής ηγεσίας, η οποία επηρεάζεται από την ηγεσία του Ιράν, που αποτελεί το κέντρο του σιιτισμού.

Αν οι Αμερικανοί πλήξουν το Ιράν και η Τεχεράνη καλέσει σε γενικό ξεσηκωμό των σιιτών σε όλη την περιοχή ως αντίποινα, ο Κόλπος θα μετατραπεί σε κόλαση από άκρη σε άκρη.

Δεν μπορεί κανείς να προβλέψει ούτε καν ποια και πόσα καθεστώτα θα επιβιώσουν μέσα σε ένα κλίμα εξέγερσης, θρησκευτικού φανατισμού και οικονομικής καταστροφής.

Θέλουν φίλους, όχι κόλακες

Η διατήρηση αυτών των μοναρχών στην εξουσία εξαρτάται κυρίως από την ικανότητά τους να αντισταθμίζουν τη θρησκευτική καταπίεση των σιιτών με τη βελτίωση των υλικών συνθηκών διαβίωσής τους μέσω της διοχέτευσης προς αυτούς μικρού μέρους του πετρελαϊκού πλούτου με τη μορφή οικονομικών και κοινωνικών παροχών.

Αυτός ο «δεσποτικός πατερναλισμός» όμως θα τιναχτεί στον αέρα, αν ξεσπάσουν ταραχές. Αυτό που θέλουν, επομένως, οι μονάρχες της περιοχής από την Ελλάδα είναι να δουν στο πρόσωπό της τη φιλική χώρα προς τους Άραβες, η οποία πασχίζει υπέρ της ειρήνης στον Κόλπο σε όλους τους δυτικούς συνασπισμούς όπου συμμετέχει (ΝΑΤΟ, ΕΕ, Συμβούλιο της Ευρώπης κ.λπ.) και στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Φίλους ψάχνουν να βρουν οι Άραβες, όχι γλοιώδεις αμερικανόδουλους κόλακες, που να μιλούν σαν την Ουάσινγκτον υπέρ πολεμικών ενεργειών εναντίον του Ιράν, νομίζοντας ανόητα ότι έτσι οι εμίρηδες θα τους βάλουν στα θησαυροφυλάκιά τους!