Λίγο πριν το κραχ το πολιτικό σύστημα
Έκπληκτη (;) η κοινή γνώμη αντικρίζει τις πολιτικές ηγεσίες του δικομματισμού να δείχνουν ότι βρίσκονται λίγο πριν από το κραχ όχι εξαιτίας κάποιας βαθιάς εθνικής, ας πούμε, κρίσης, αλλά «πνιγμένες» στα λασπόνερα, τα απολίτικα λασπόνερα των «καραγκιόζηδων», της «τσογλαναρίας», του «αριβισμού» και άλλων τέτοιου είδους και επιπέδου εκφράσεων! Ανίκανες να αντιδράσουν, να ορθώσουν ανάστημα, να παραγάγουν πολιτική, να δείξουν εν τέλει ότι μπορούν στοιχειωδώς έστω να ανταποκριθούν στις ανάγκες και τα μηνύματα των καιρών…
Δείτε:
• Έναν πρωθυπουργό που ανέχεται υπουργό του να του πετάει κατάμουτρα ότι ηγείται… κυβέρνησης καραγκιόζηδων και αντί να του επιφυλάξει την τύχη που είχε επιφυλάξει ο Ανδρέας στον Φωτήλα κάνει ότι δεν κατάλαβε τίποτα!
• Έναν αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και επίδοξο πρωθυπουργό που ανέχεται στελέχη του κόμματός του να αλληλοσπαράσσονται εν μέσω αλληλοκατηγοριών για «τσογλαναρία», «αριβίστες», «ψώνια» και αντί να πάρει σκουπόξυλο και να δείξει ότι είναι ηγέτης, κάνει επίσης ότι δεν κατάλαβε τίποτα!
Περιδεείς πολιτικοί ηγέτες, οι οποίοι αντί να δείξουν πολιτικό ανάστημα και να εμπνεύσουν εμπιστοσύνη στον ελληνικό λαό, κλείνονται στο καβούκι τους και βάζουν την κασέτα τετριμμένων λόγων, προς τέρψιν του φιλοθεάμονος κοινού!
Έτσι πλέον αυτός ο λαός έχει κάθε δικαίωμα να τους αντικρίζει και να τους αντιμετωπίζει στο πραγματικό τους μέγεθος, στην αληθινή τους διάσταση, μικρούς και ανίκανους να εμπνεύσουν όχι για τα μεγάλα, αλλά για τα μικρά έστω, τα καθημερινά…
Τα καθημερινά;
Μα… αυτά είναι τα μεγάλα, για τα οποία η μεν κυβέρνηση καρκινοβατεί, η δε αξιωματική αντιπολίτευση σφυρίζει καταναλισκόμενη σε ανέξοδη δημαγωγία και καλπάζοντα λαϊκισμό!
Έτσι ο λαός, αυτός ο λαός τον οποίο απαξιωτικά χαρακτηρίζουν «λαουτζίκο», ενεός αντικρίζει τον πρωθυπουργό και τον επίδοξο διάδοχό του αντί να του πουν κάτι για τα μεγάλα, πραγματικά, υπαρκτά προβλήματά του, να αδυνατούν ακόμα και να αντιμετωπίσουν θεατρινίστικες κραυγές για «καραγκιόζηδες», «τσογλαναρία», «ψώνια» και να δείχνουν ότι ηγούνται κομμάτων-σκορποχωριών, περιφερόμενοι ασκόπως ανά την επικράτεια και παίζοντας και οι ίδιοι σε αυτό το απερίγραπτο θέατρο σκιών. Μάλιστα δεν είναι άξιοι ούτε τον λαϊκό ήρωα με τη θαυμαστή θυμοσοφία, τον Καραγκιόζη, να επικαλούνται…
Την ίδια στιγμή:
- Η καθημερινότητα του πολίτη πάει απ’ το κακό στο χειρότερο.
- Τα εθνικά θέματα βρίσκονται μεταξύ σφύρας και άκμονος.
- Εξελίσσεται ένας επικίνδυνος αφελληνισμός της ελληνικής οικονομίας .
- Η ακρίβεια και η ανεργία αποτελούν βραχνά στα ελληνικά νοικοκυριά.
- Το πολιτικό ήθος εκπίπτει διαρκώς.
- Οι «νταβατζήδες» ζουν και βασιλεύουν.
- Η τηλεοπτική δικτατορία διαφεντεύει τα πάντα.
Χαριστική βολή!
«ΤΟ ΠΑΡΟΝ» επέλεξε σήμερα να αναδείξει την ανεπάρκεια, τον μπερτοδουλισμό, την υποταγή στην τηλεοπτική δικτατορία των πολιτικών ηγεσιών του δικομματισμού, επειδή πιστεύει ότι υπάρχει άμεση ανάγκη έγερσης συνειδήσεων ενός λαού πάντα προδομένου και πάντα -δυστυχώς- ευκολοπίστευτου. Δεν έχουμε καμιά αμφιβολία ότι αυτός ο λαός θα ψηφίσει Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ και στις επόμενες εκλογές.
Αφού απουσιάζει παντελώς η εναλλακτική λύση και όποτε χαράζει κατευθύνεται κι αυτή ή απ’ τους «νταβατζήδες» -βλέπε τον υπό εκκόλαψη «τρίτο πόλο»…- ή από ανόητες προσωπικές φιλοδοξίες, ενώ η Αριστερά ζει στον κόσμο της…
Αλλά αυτά τα απερίγραπτα της τελευταίας περιόδου θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη χαριστική βολή σε ένα θνήσκον μέσα στο βούρκο του πολιτικό σύστημα, εμφανέστατα χρεοκοπημένο και προκλητικά ανεπαρκές να διαχειριστεί μια χώρα εν έτει 2006.
Μικρές λοιπόν πολιτικές ηγεσίες, εν μέσω μεγάλων προβλημάτων…
Θα πείτε, δεν έχουμε ξαναζήσει πολιτικές κρίσεις; Ναι, ίσως και μεγαλύτερες. Την αποστασία, για παράδειγμα. Αλλά τότε υπήρχαν έστω λίγοι πολιτικοί ηγέτες με το «η» κεφαλαίο.
Τώρα; Ένδεια, παρακμή.
Και το χειρότερο, έλλειμμα εναλλακτικής λύσης…
Δεν έχουμε επίσης αυταπάτες, ότι δεν αποτελούμε τον ομφαλό της Γης. Και αλλού υπάρχουν σοβαρά προβλήματα, σοβαρές κρίσεις. Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία, ζουν κρίσεις. Αλλά διαθέτουν εξόδους κινδύνου και διαφυγής.
Εδώ;