Η κυβέρνηση υπέρ της πώλησης του «Ελεύθερου Τύπου»
Και αυτά επανέλαβε στον Μιλτιάδη Έβερτ στη συνάντηση που είχε μαζί του την Πέμπτη, η οποία (συνάντηση) αφορούσε αποκλειστικά την υπόθεση «Ελεύθερος Τύπος». Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι ο Έβερτ, ενώ αρχικά ήταν κατηγορηματικά αντίθετος στην πώληση της εφημερίδας, τώρα είναι από τους ένθερμους υποστηρικτές της πώλησης.
Αλλά κι εκείνοι που είναι εναντίον της πώλησης αναγνωρίζουν ότι η εφημερίδα χωρίς λεφτά δεν μπορεί να συνεχίσει, ενώ άλλοι επισημαίνουν ότι για να κρατηθεί η εφημερίδα χρειάζεται να αποκτήσει δυναμική και ζωντάνια.
Με βάση όλα αυτά, την ερχόμενη εβδομάδα τα μέλη του Ιδρύματος Λίλιαν Βουδούρη καλούνται να τοποθετηθούν με την ψήφο τους στην τελική πρόταση εξαγοράς της εφημερίδας από την ομάδα των εφοπλιστών, επικεφαλής τον οποίων εμφανίζεται ο Δαλακούρας. Σύμφωνα με πληροφορίες, δεν έδειξαν διάθεση να δώσουν περισσότερα από την αρχική τους προσφορά, που ως γνωστόν είναι 7 εκατομμύρια ευρώ για την εφημερίδα, ενώ ο Μιλτιάδης Έβερτ και ο Ιωάννης Παλαιοκρασσάς ανέλαβαν πριν από την τελική απόφαση να κάνουν νέα κρούση για κάποια αύξηση του τιμήματος. Στο μεταξύ, η δεύτερη πρόταση, για την οποία κυκλοφόρησαν έντονα σενάρια ως «λύση» για την πώληση, δεν κατατέθηκε.
Πέραν τούτων, στο επίκεντρο βρέθηκε την περασμένη εβδομάδα η ερμηνεία της διαθήκης του ιδρυτή της εφημερίδας Άρη Βουδούρη, που δόθηκε από το Εφετείο μετά από προσφυγή του Ιδρύματος Λίλιαν Βουδούρη, κίνηση που είχε αποκαλύψει το «Π» τον Μάιο του 2005. Στην όλη εξέλιξη εκδηλώθηκε παρέμβαση της Ένωσης Συντακτών, η οποία ζήτησε συνάντηση με το Ίδρυμα Λίλιαν Βουδούρη και το Ίδρυμα Τύπου ΑΕ για την Τρίτη του Πάσχα, κάτι που δεν κατέστη δυνατόν να γίνει. Στην επιστολή της ΕΣΗΕΑ, πάντως, καταγράφεται απόφαση της Ένωσης να δώσει την υπόθεση σε δικηγορικό γραφείο προκειμένου «να μελετήσει το όλο θέμα, να παρακολουθήσει για λογαριασμό της Ένωσης τις εξελίξεις, επικεντρώνοντας την έρευνά του στο νομότυπο ή μη της επιχειρούμενης μεταβίβασης, στην περιφρούρηση των δικαιωμάτων όλων των δημοσιογράφων και να ενημερώσει το ΔΣ για κάθε απόπειρα περιστολής ή παραβίασής τους». Σύμφωνα με πληροφορίες, στον φάκελο που εστάλη στην Ένωση Συντακτών από τον «Ελεύθερο Τύπο» υπάρχει και ανυπόγραφη εκτίμηση δικηγόρου ότι η εφημερίδα δεν μπορεί να πουληθεί, γεγονός που δείχνει πως ορισμένοι από την εφημερίδα διαθέτουν και κρυφά όπλα στον πόλεμο για να μη μεταβιβαστεί η εφημερίδα σε ιδιώτες. Η νομική γνωμοδότηση της ΕΣΗΕΑ επισημαίνει ότι η απόφαση του Εφετείου μπορεί να αμφισβητηθεί μόνο από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για ειδική διαδικασία.
Κατά εκτιμήσεις όλα τα παραπάνω εντάσσονται στον σφοδρό πόλεμο -και με πολιτικές προεκτάσεις- που έχει ξεσπάσει γύρω από την τύχη της εφημερίδας. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ένθερμοι υποστηρικτές της πώλησης ισχυρίζονται πως αν δεν πουληθεί η εφημερίδα θα κλείσει και θα συμπαρασύρει το Ίδρυμα Λίλιαν Βουδούρη στο λουκέτο. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν με την ίδια θέρμη ότι το ίδρυμα θα πρέπει να διαθέσει όλα τα αποθέματά του για την εφημερίδα που δημιουργήθηκε από τον Άρη Βουδούρη. Το κλείσιμο της εφημερίδας βέβαια δεν είναι καθόλου εύκολο, πέραν των πολιτικών λόγων και εξαιτίας της ίδιας της διαθήκης και των ευθυνών των εκάστοτε διοικήσεων που ανέλαβαν την τύχη της εφημερίδας.
Τα οικονομικά στοιχεία, όπως προκύπτουν από τους ισολογισμούς, είναι αποκαλυπτικά πώς από χρόνο σε χρόνο ο «Ελεύθερος Τύπος» κατέγραφε απώλειες, ενώ ήδη το πρώτο τρίμηνο του 2006 οι ζημίες ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο ευρώ. Υπάρχει, σύμφωνα με όσα λέγονται, ένα σημείο της διαθήκης που προκαλεί περαιτέρω αμφισβητήσεις, αφορά τον σκοπό του ιδρύματος και είναι η ιδιαίτερη μέριμνα για το προσωπικό της εταιρείας Ίδρυμα Τύπου ΑΕ, σημείο που δυσκολεύει αυτούς που θέλουν πάση θυσία να πουλήσουν τον «Ελεύθερο Τύπο».
Τι αναφέρει η απόφαση του Εφετείου
Το «Π» φέρνει σήμερα στη δημοσιότητα τα βασικά σημεία της απόφασης του Εφετείου, με βάση την οποία η πλειονότητα των μελών του Ιδρύματος Λίλιαν Βουδούρη τάσσεται υπέρ της πώλησης για να… γλιτώσει το ίδρυμα από τις ζημίες και να μη βάλει λουκέτο, όπως λεγόταν χαρακτηριστικά, σαν να πρόκειται για διαφορετικούς φορείς. Μάλιστα η απόφαση επικαλείται το κλείσιμο της «Εγνατίας» από τον Α. Βουδούρη για να δικαιολογηθεί μια ενδεχόμενη πώληση.
Η υπ’ αριθμόν 3879 απόφαση του Εφετείου αναφέρεται στην «ερμηνεία της διαθήκης ως προς τις διατάξεις της υπέρ κοινωφελών σκοπών», εξετάζοντας «κατά πόσον θα πρέπει να εμμείνει το αιτούν ίδρυμα στη δεδηλωμένη θέληση του διαθέτη ότι μεταξύ των σκοπών του περιλαμβάνεται η προαγωγή και γενικά η συνετή και κατάλληλη επιχειρηματική ανάπτυξη της ανώνυμης εταιρείας ʽʽΊδρυμα Τύπου ΑΕ” ή αναζητώντας την εικαζόμενη βούληση τούτου, αν γνώριζε την οικονομική κατάσταση της εκδοτικής επιχειρήσεως, ανταποκρίνεται πλέον σ’ αυτήν η απόφαση για πώληση της εν λόγω επιχειρήσεως, έτσι ώστε και το κοινωφελές ίδρυμα να διατηρήσει ακέραια την περιουσία που του εμπιστεύτηκε ο διαθέτης, αλλά και η εκδοτική επιχείρηση να μην καταποντιστεί, ακόμα και αν απαιτηθεί να συνεχίσει τη δράση της στα χέρια άλλου επιχειρηματία…».
Με βάση το παραπάνω σκεπτικό υποστηρίζεται ότι «…αν ο διαθέτης είχε προβλέψει μια τέτοια απρόοπτη μεταβολή των οικονομικών συνθηκών της εκδοτικής του επιχειρήσεως, είναι βέβαιο ότι θα είχε προτάξει τον κύριο σκοπό της διαθήκης του, δηλαδή τη σύσταση και λειτουργία του ιδρύματος για την εξυπηρέτηση των κοινωφελών σκοπών που όρισε, αντί του δευτερεύοντος σκοπού που θα υπηρετούσε η σταδιακή διάθεση της περιουσίας του ιδρύματος για την επιχειρηματική ανάπτυξη και διάσωση της εκδοτικής του επιχειρήσεως…».΅Ως ενισχυτικό μάλιστα της παραπάνω κρίσεως αναφέρεται πως ο διαθέτης «δεν δίστασε να πωλήσει ανάλογη εκδοτική επιχείρησή του στη Θεσσαλονίκη, η οποία εξέδιδε την εφημερίδα ʽʽΕγνατία”, όταν διαπίστωσε ότι η έκδοσή της είχε καταστεί ζημιογόνος»! Έτσι βγαίνει το συμπέρασμα ότι «η λύση αυτή για τη δυνατότητα πωλήσεως των μετοχών της ανώνυμης εταιρείας ʽʽΊδρυμα Τύπου ΑΕ” … δεν αντιστρατεύεται τον ισότιμο χαρακτήρα των δύο αυτών σκοπών…» και «…τον πυρήνα του δεύτερου σκοπού αποτελεί η μέριμνα του διοικητικού συμβουλίου του ιδρύματος για την προαγωγή και γενικά τη συνετή και κατάλληλη επιχειρηματική ανάπτυξη της εκδοτικής επιχειρήσεως, στην προοπτική δε επιτεύξεως του σκοπού είναι θεμιτή η εκ μέρους του κοινωφελούς ιδρύματος εκποίηση των μετοχών της εκδοτικής επιχειρήσεως, προκειμένου να εξασφαλισθεί η εξακολούθηση της λειτουργίας της στα χέρια άλλου επιχειρηματία».