«Η ΑΣΚΗΣΗ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΟΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ», ΝΕΚΡΟΙ ΔΕΚΑΔΕΣ ΔΟΞΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΤΩΠΑ, ΚΑΤΩ ΤΑ ΟΠΛΑ ΕΛΛΗΝΑΡΑΔΕΣ

Μάς κάλεσ’ όλους η Πατρίς
ίνα εξασκηθώμεν
καθ’ ο πληθαίνουν οι εχθροί
καί πρέπει ν’ αμυνθώμεν.
.
Κίνδυνος εξ Ανατολών
καί εκ τών Βαλκανίων
υφίσταται επίφοβος
— ίππος άνευ ηνίων.

Καί μέσα μας τό φρόνημα
αμέσως επυρώθη
καί φάνησαν οι παλαιοί
καί κοιμισμένοι πόθοι

…διά μιάν Ελλάδα ένδοξον
τών Θαλασσών κι Ηπείρων
τών μελανών περγαμηνών
καί τών σαθρών παπύρων.

Κι οπλίσθημεν κι ορμήσαμεν
οπλίτες κι Αμαζόνες
θέτοντας αντί μάχαιραν
τό «κινητό» στίς ζώνες.

Εμπρός οι δρόμοι ανοικτοί
τά πέλαγα επίσης
οι Ουρανοί μάς γέλαγαν
κι οργίαζεν η φύσις.

Οποίαι ένδοξοι στιγμαί
τί αίσθημα, τί πάθος
πάντας μάς αλλοτρίωνε
τό παρελθόν εις βάθος.

Τί Δωριείς, τί Αχαιοί
τί Τροίες, τί Μυκήνες
τί Περικλήδες, τί βωμοί
όλα λαμπραί ακτίνες.

Πυρπολημένες οι ψυχές
τόν Χάρον αψηφούσαν
καί μές σέ σύννεφα καπνού
ακάθεκτες ορμούσαν.

Μπροστά μας πήγαιναν ορθαί
τών μισθοφόρων κλίκες
τά νέα όπλα τής φυλής
οι θρυλικές Νταλίκες.

Οπίσω μέ γοργόν ρυθμόν
τά τάνκς -θαύμα αρμάτων-
φέροντα εις τάς οροφάς
πυραύλους ποδηλάτων.

Καί η Πατρίς δοξάζετο
διά σημαιών Ομάδων
πράσινων, κόκκινων καί μώβ
καί κίτρινων χαλβάδων.

Μηδείς τό Στράτευμα αυτό
ηδύνατο νά σπάσει
πού ούρλιαζεν περήφανον:
«Ουδείς θά μέ περάσει».
Καί φτάνομεν πανευτυχείς
εις τόν εχθρό -κατάρα-
τών Διοδίων τών ΕΥΡΟ
καί σπάει η πρώτη μπάρα.

Κι ακάθεκτο τό Στράτευμα
βουστροφηδόν κινείται
κι αντί νά πάει στά μπροστά
αντίθετα οδηγείται.

Καί γίνεται κλιμάκωσις
κι ήρθαν τά πάνω κάτω
κι εκεί πού έβλεπες ψηλά
τώρα οράς τόν πάτο.

Αίμα παντού, μυαλά παντού
παντού πανωλεθρία
τήν ώρα πού ο Σωτήρας μας
τού Γολγοθά πορεία

…έπαιρνεν καί ανέβαινεν
διά νά τόν εσταυρώσουν.
Ω!!! Φαρισαίοι καί Γραικοί
τώρα ποιοί θά σάς σώσουν;

Σιγή παντού, καί όλεθρος
τό Έθνος πιά χεσμένον
κατησχυμένον καί σαχλόν
μπροστά στόν Σταυρωμένον

…υψώνει εις τούς ουρανούς
τούς οφθαλμούς δακρύζον:
«Σήμερον μαύρος ουρανός
αύριον μέλλον γκρίζον».
……………………………………..
……………………………………..
……………………………………..
Φίλοι αναγνώστες, μέ πάσαν ειλικρίνεια σάς λέγω:
Κατά τύχη γράφω αυτό τό στιχούργημα, διότι
κατά τύχη είμαι ζωντανός από τίς πολλές απόπειρες
φόνου πού υπέστην κατά τήν έξοδο τού Πάσχα.