«Γαλάζιος εμφύλιος» στον Εύοσμο
Η ιστορία ξεκίνησε δύο χρόνια πριν, όταν ο μακρόβιος δήμαρχος Παναγιώτης Αλεξανδρίδης, σαγηνευμένος από τα θέλγητρα της κεντρικής εξουσίας που κέρδισε το κόμμα του, αποφάσισε να αποχωρήσει, δηλώνοντας πως ολοκλήρωσε το έργο του και ανταλλάσσοντας τη θέση του δημάρχου με κάποιο κρατικό αξίωμα.
Οι συζητήσεις προχώρησαν και του έταξαν θέση περιφερειάρχη στις πρώτες αλλαγές που θα γίνονταν.
Ο Αλεξανδρίδης δήλωσε δημοσίως την πρόθεσή του να αποχωρήσει. Θέλοντας ωστόσο να ελέγξει και την επόμενη κατάσταση στη διοίκηση του δήμου, συγκάλεσε τη δημοτική του ομάδα και τους ζήτησε να εκλέξουν τον διάδοχό του και αυριανό υποψήφιο.
Στην ψηφοφορία που ακολούθησε εξελέγη ο Πέτρος Σούλας, ενώ δύο συνδιεκδικητές του τίτλου κατήγγειλαν τη διαδικασία και τον Αλεξανδρίδη πως ευνόησε τον νικητή.
Ο Σούλας άρχισε να καταλαμβάνει πόστα και αξιώματα προκειμένου να ισχυροποιήσει τη θέση του και να γίνει γνωστός στο ευρύ κοινό του Ευόσμου. Ανέλαβε πρόεδρος της Δυτικής Αναπτυξιακής έπειτα από αλλαγή σκηνικού με τη βοήθεια παρεμβάσεων κυβερνητικών παραγόντων, ενώ ο Αλεξανδρίδης τού ανέθετε τη διαχείριση όλων των… αβανταδόρικων θεμάτων του δήμου.
Ο ίδιος δεν έκρυβε τη χαρά του, ούτε το δαχτυλίδι της διαδοχής που είχε εξασφαλίσει με δημοκρατικό -όπως έλεγε- τρόπο, ενώ παράλληλα άρχισε να κλείνει συνεργασίες και συμμετοχές στο ψηφοδέλτιό του.
Οι μήνες περνούσαν και η Ρηγίλλης ξέχασε την υπόσχεση που είχε δώσει στον Αλεξανδρίδη (ο Μεϊμαράκης προσωπικά είχε δώσει τη συγκατάθεσή του στην ακολουθούμενη διαδικασία, η οποία είχε γίνει με τις ευλογίες τού τότε προέδρου της ΝΔ Θεσσαλονίκης και σημερινού ευρωβουλευτή Νίκου Βακάλη).
Ο Αλεξανδρίδης άρχισε να σκέφτεται ότι τελικά θα… μείνει στο ράφι και έβρισκε συνεχώς αφορμές για να αναβάλει την απόφασή του να αποχωρήσει από το δημαρχιακό αξίωμα (ουδείς του πρότεινε κάποια κρατική θέση), χωρίς ωστόσο να παρεμποδίζει τον Σούλα που εμφανιζόταν στην περιοχή ως ο διάδοχός του και υποψήφιος δήμαρχος.
Πρόσφατα ο Αλεξανδρίδης, μην έχοντας πού να πάει, αποφάσισε να παραμείνει στον δήμο και να διεκδικήσει για πέμπτη τετραετία το δημαρχιακό αξίωμα.
Άρχισαν λοιπόν οι πιέσεις στον Σούλα να περιμένει για άλλα τέσσερα χρόνια. Αυτός αρνήθηκε μιλώντας για συμφωνία ανδρών και επικαλούμενος πως δεν μπορεί να γίνει ρεζίλι σε όλον τον Εύοσμο.
Στο μεταξύ και έτερος «γαλάζιος» -ο Χατζηβρέτας- προφανώς σκεπτόμενος πως όταν μαλώνουν δυο κερδισμένος βγαίνει τρίτος, ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του.
Το θέμα έφτασε στον Βάκη (νέος πρόεδρος στη ΝΔ Θεσσαλονίκης), ο οποίος δυσφόρησε, όταν του ζητήθηκε να… βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά που είχε ανάψει ο προκάτοχός του. Έτσι, παρέπεμψε το θέμα στην Αθήνα.
Η Ρηγίλλης θορυβήθηκε και παρήγγειλε δημοσκόπηση για να δει την απήχηση των δύο ανθρώπων της στην τοπική κοινωνία, καθώς και την επιρροή των πιθανών αντιπάλων τους (οι του ΠΑΣΟΚ ψηφίζουν την άλλη Κυριακή για να επιλέξουν ανάμεσα σε τέσσερις διεκδικητές του χρίσματος).
Από το γκάλοπ δεν προέκυψαν μεγάλες διαφορές ανάμεσα στους δύο, ενώ και ο Χατζηβρέτας εμφανίζεται να διατηρεί σημαντικές δυνάμεις.
Αυτό ωστόσο που ανησύχησε τη Ρηγίλλης ήταν πως ένας από τους «πράσινους» υποψήφιους (ο νομαρχιακός σύμβουλος Γιάννης Λεμπετλής) καταφέρνει να ξεχωρίσει από τους συνδιεκδικητές του και η μέτρησή του στην πρόθεση ψήφου αγγίζει το όριο εκλογής από τον πρώτο γύρο (μετρήθηκε στο 40%).
Έντρομη η Ρηγίλλης άρχισε να αναζητά συνεννόηση και διαβούλευση.
Ο κύβος ωστόσο είχε ριφθεί.
Την Τετάρτη ο Σούλας ανακοίνωσε επισήμως την υποψηφιότητά του, ενώ την Πέμπτη τον ακολούθησε και ο Αλεξανδρίδης.
Η αντίδραση της Ρηγίλλης περιορίστηκε στην «απειλή» πως δεν θα δώσει χρίσμα σε κανέναν, πράγμα που θα ευνοήσει ανεπιφύλαχτα τον τρίτο της παρέας Χατζηβρέτα που καιροφυλακτεί.
Καλά ξεμπερδέματα…