Επικαιρότητα
1 Αν αληθεύει η άποψη ότι ο κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του ταιριάζουν, τότε στην Ιταλία δεν βρίσκει πλήρη επαλήθευση μετά τις πρόσφατες εκλογές. Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ένας στυγνός επιχειρηματίας, κατάφερε στις προηγούμενες εκλογές να νικήσει και να γίνει πρωθυπουργός. Στην τωρινή εκλογική αναμέτρηση έδειξε την πραγματική του προσωπικότητα, γελοιοποίησε θεσμούς και γελοιοποιήθηκε. Και όμως έχασε τις εκλογές μόνο για λίγες ψήφους, παρά το γεγονός ότι χάνοντας την ψυχραιμία του έριξε τόνους χυδαιότητας κατά την προεκλογική του εκστρατεία! Όλοι περίμεναν το «ναυάγιό» του. Αντίπαλός του ο γνωστός σε όλη την Ευρώπη τέως πρόεδρος της Κομισιόν και τάχα κεντροαριστερός Ρομάνο Πρόντι, επικεφαλής της… αποξεραμένης «Ελιάς». Οι Ιταλοί είχαν να διαλέξουν μεταξύ δύο ακραιφνών νεοφιλελεύθερων, εκ των οποίων ο ένας εκπροσωπούσε τη χυδαιότητα και τη φασιστική νοοτροπία των μεγαλοκεφαλαιούχων και ο άλλος την εξαπάτηση των λαών και την αριστερή ρητορεία. Αν ψάξει κανείς σε όλα τα κράτη, θα βρει παρόμοιες καταστάσεις. Οι Ιταλοί «ζύγισαν» τις δύο προσωπικότητες που διεκδικούσαν την ψήφο τους και ο καθένας ψήφισε αυτόν που νόμισε ότι είναι «ο μη χείρων». Τα αποτελέσματα των τωρινών εκλογών δείχνουν σαφώς την επιθυμία του εκλογικού σώματος να «αποκαθηλώσει» τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι από την εξουσία, όμως δεν επιθυμούσε να δει τον Ρομάνο Πρόντι και τους τάχα σοσιαλιστές ως διάδοχο κατάσταση. Έτσι πρέπει να εξηγήσουμε την οριακή, ισχνή πρωτιά που εξασφάλισε ο κεντροαριστερός συνασπισμός. Η σχεδόν ισοψηφία των δύο διεκδικητών δείχνει καθαρά την απόγνωση του εκλογικού σώματος. Απογοήτευση από τον Μπερλουσκόνι και όχι ενθουσιασμός για τον Πρόντι! Σε όλες σχεδόν τις χώρες ο νεοφιλελευθερισμός κατάφερε να ρυμουλκήσει προς το δικό του λιμάνι και τα δύο κόμματα εξουσίας, ώστε όποιο και αν προτιμηθεί από το εκλογικό σώμα να υπηρετεί τυφλά τα συμφέροντα της κρατούσης κατάστασης. Ο Μπερλουσκόνι ήταν γνωστός ΗΠΑσπιστής. Ασφαλώς ακούσατε και την πρώτη δήλωση του Πρόντι μετά την ανακοίνωση του εκλογικού αποτελέσματος. Είπε ότι αναλαμβάνοντας την εξουσία θα επιδιώξει την παραπέρα σύσφιξη των σχέσεων της χώρας του με τις ΗΠΑ. Ενώ προεκλογικά για να κερδίσει την εμπιστοσύνη των αριστερών ψηφοφόρων είχε δηλώσει ότι η κυβέρνησή του θα αποσύρει τις ιταλικές δυνάμεις κατοχής από το Ιράκ. Διχασμένες προσωπικότητες οι τάχα σοσιαλιστές. Πρόντι και Μπερλουσκόνι, ιδίου διαμετρήματος και ιδίας εκλογικής δύναμης!
2 Ευχόμαστε να διαψευστούμε, αλλά φοβόμαστε ότι σύντομα θα… απολαύσουμε τον Ρομάνο Πρόντι, όταν αναλάβει πρωθυπουργός στην Ιταλία, να ρητορεύει σαν κεντροαριστερός και να πράττει σαν δεξιός, νεοφιλελεύθερος, εκσυγχρονιστής. Ό,τι δεν τόλμησε (ή ίσως δεν θέλησε) να εφαρμόσει ο Μπερλουσκόνι, από φόβο μήπως η αντίδραση του ιταλικού λαού συντρίψει και αυτόν και τις επιχειρήσεις του, θα το εφαρμόσει ο σοβαρός και ευρωπαϊστής Πρόντι. Ο κεντροαριστερός θα καταφέρει να περάσει ευκολότερα όσα η διεθνής ολιγαρχία του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης επιθυμεί. Το κατεστημένο παντού και πάντα σκοτώνει τα γερασμένα άλογα. Και επιλέγει αυτά που μπορούν να τρέξουν στην κούρσα της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του. Ο Μπερλουσκόνι θεωρήθηκε ότι δεν θα μπορούσε να συνεχίσει τον δρόμο του νεοφιλελευθερισμού και, επιπλέον, είχε εξευτελίσει το σύστημα. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι ο «Economist», γνωστός για την προσήλωσή του στα «ιδεώδη» του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποιημένης αγοραίας οικονομίας, λίγες μέρες πριν από τις ιταλικές εκλογές «ξεσπάθωσε» εναντίον του Μπερλουσκόνι, τον οποίο χαρακτήρισε «ανατριχιαστικό γελωτοποιό». Το κατεστημένο δεν φοβάται πλέον τη μεταστροφή του εκλογικού σώματος σε καμία χώρα. Οι υποψήφιοι πρωθυπουργοί είναι όλοι τους παιδιά του. Έχει την ευφυΐα να επιλέγει πάντα το πιο δυνατό άλογο για την κούρσα της εξουσίας. Και οι λαοί είναι τα θύματα αυτού του τάχα δημοκρατικού πολιτικού μοντέλου. Ευτελισμός της δημοκρατίας και των θεσμών της. Ο φασισμός ξαναχτύπησε τους λαούς, αντλώντας δύναμη από τους ίδιους τους λαούς. Λύκος που εμφανίζεται με ένδυμα προβάτου. Οι λαοί πρέπει να αποπαγιδευτούν από το μοντέλο των στημένων δύο κομμάτων εξουσίας. Διαφορετικά η σημερινή τάξη πραγμάτων θα κατατυραννεί τους λαούς για πολλά ακόμη χρόνια. Τα σημερινά βιώματα των λαών είναι ανατριχιαστικά. Η δημοκρατία στο απόσπασμα, όπως θα έλεγε ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου και το κατεστημένο μάς παρηγορεί με τα «φύκια» της Eurovision (άμυαλη ΝΕΤ…), με ατάλαντους «καλλιτέχνες» που… βρυχώνται ή εκθέτουν τα σωματικά τους θέλγητρα και με κάθε είδους ευτελή πανηγύρια. Ένας λαός με τέτοια πρότυπα δεν μπορεί να καταλάβει τον ευτελισμό της δημοκρατίας και των θεσμών της. Και τα ανέχεται ή μάλλον τα ενδυναμώνει και τα υπηρετεί. Δεν έχουν λοιπόν οι λαοί τους ηγέτες που τους ταιριάζουν, αλλά τους ηγέτες που παράγει το κατεστημένο.