tabula rasa

Μια γνωστή ρήση του άγγλου ποιητή Γουίλιαμ Μπλέικ λέει:
«αυτό που μπορεί να γίνει αντιληπτό από τον ανόητο δεν αξίζει την έγνοια μου». Είναι προφανές πως ο υπουργός Επικρατείας και κυβερνητικός εκπρόσωπος, Θόδωρος Ρουσόπουλος, την ασπάζεται. Διότι δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός, πως παραμένει ψύχραιμος απέναντι στη διαρκή αμφισβήτηση που δέχεται από συναδέλφους του υπουργούς και βουλευτές που θεωρούν πως έχει δημιουργήσει αναχώματα που αποτρέπουν την επικοινωνία τους με τον πρωθυπουργό.

Η αλήθεια είναι πως κατά τη διετία της διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας ο κ. Ρουσόπουλος έχει γίνει ο στενότερος συνεργάτης και ο προνομιακός συνομιλητής του κ. Καραμανλή. Ο πρωθυπουργός -ως γνωστόν- εκτιμά και διατηρεί συχνή επικοινωνία και με άλλους υπουργούς όπως ο Γιώργος Αλογοσκούφης, ο Δημήτρης Σιούφας, ο Προκόπης Παυλόπουλος και ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Ο Θόδωρος Ρουσόπουλος είναι όμως, πάντοτε, ένα βήμα μπροστά απ’ όλους αυτούς. Αν και καθημερινά, πλέον, μετακινείται από το Μαξίμου στο υπουργείο Επικρατείας, στην περιοχή του Παντείου Πανεπιστημίου, η συνεργασία του με τον πρωθυπουργό παραμένει εντατική. Ήταν και παραμένει ο άνθρωπος που γνωρίζει σχεδόν τα πάντα και παρεμβαίνει σχεδόν σε όλα. Ό,τι δεν γνωρίζει ή σε ό,τι δεν παρεμβαίνει είναι μόνο εκείνα που ο πρωθυπουργός κρατά για τον εαυτό του ή ο υπουργός αντιλαμβάνεται ότι κάνει κακό στον πρωθυπουργό ή στον ίδιο εάν εμπλακεί.

Εκ των πραγμάτων ο κ. Ρουσόπουλος δεν μπορεί να μπει στην ίδια πλάστιγγα με τους άλλους συναδέλφους του. Τα θέματα που χειρίζεται δεν είναι, μερικές φορές, άμεσα «μετρήσιμα», αλλά μπορούν να εκτιμηθούν σε βάθος χρόνου.

Όλοι αντιλαμβάνονται, ωστόσο, πως σε ορισμένα θέματα που ανέλαβε «εν λευκώ» σημείωσε επιτυχίες.

Η ΕΡΤ, φερ’ ειπείν, δεν είναι πλέον μια «κοιμώμενη δύναμη», όπως έλεγαν αρκετοί εκ των προέδρων που πέρασαν παλιότερα από το ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής. Ο υπουργός Επικρατείας κατάλαβε εγκαίρως -ως άνθρωπος της τηλεόρασης- πως η δημόσια ραδιοτηλεόραση δεν μπορεί (και δεν θέλει για λόγους πολιτικού κόστους) να συναγωνισθεί τα ιδιωτικά κανάλια στον τομέα της ενημέρωσης και των πανάκριβων σίριαλ. Με δικές του εντολές και κατευθύνσεις η διοίκηση της ΕΡΤ «ανακάλυψε» λοιπόν το… πανηγύρι της Eurovision και μέσα σε δύο χρόνια το μεταμόρφωσε σε ένα μεγάλο διεθνές event, που προσφέρει τηλεθέαση, προβολή στο εξωτερικό και άφθονο υλικό για τις μεσημβρινές τηλεοπτικές ζώνες των άλλων καναλιών. Το ίδιο έγινε και με το ποδόσφαιρο. Όταν τα άλλα κανάλια πρόσφεραν δεκάδες εκατομμύρια για τους αγώνες του Champions Leaque, η ΕΡΤ κατόρθωσε να κάνει «ντρίπλα» και να πάρει τα ματς σε συνεργασία με το Filmnet. Παράλληλα διατήρησε το χαμηλό (και πάντοτε φιλοκυβερνητικό), αλλά αξιοπρεπές προφίλ του δελτίου ειδήσεων, χάρη στη Μαρία Χούκλη, προσφέροντας εναλλακτική ενημέρωση για εκείνους που -ακόμα κι αν διαφωνούν με τον φιλοκυβερνητισμό της κρατικής TV- έχουν βαρεθεί τις κραυγές των τηλεσχολιαστών του συρμού στα τηλεοπτικά «παράθυρα».

Δεν είναι μόνο αυτά. Ο Θόδωρος Ρουσόπουλος κατόρθωσε να βγει αλώβητος από το «Βατερλώ» του «βασικού μετόχου» και τώρα προετοιμάζεται για τον νόμο για τη συγκέντρωση στα ΜΜΕ. Η δέσμη προτάσεων που κατέθεσε στη Βουλή απέχει, βεβαίως, παρασάγγας από τις σκληρές θέσεις περί επέλασης κατά των… «νταβατζήδων», που την είχε σαλπίσει πριν από ενάμιση χρόνο ο ίδιος ο πρωθυπουργός.

Όμως κατόρθωσε το… ακατόρθωτο. Το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται να συμφωνεί κατ’ αρχάς με τις προτάσεις αυτές, ενώ και το πλέγμα ισχύος που έχει διαμορφωθεί στα μέσα ενημέρωσης φαίνεται να ικανοποιείται. Τα μεγάλα κανάλια θα εξασφαλίσουν τις άδειες πανελλαδικής εμβέλειας (Ant1, Mega, Alpha, Star, Alter και σίγουρα το Σκάι-Seven του κ. Αλαφούζου) και το μόνο που μένει είναι να εκτονωθούν οι αντιδράσεις άλλων ενδιαφερόμενων όπως του Γιώργου Τράγκα για το κανάλι του, της Εκκλησίας και του ΚΚΕ. Και σ’ αυτή την περίπτωση, όμως, φαίνεται πως έχει βρεθεί η φόρμουλα του «θεματικού» προγράμματος, που μπορεί να επιτρέψει τη διανομή μερικών ακόμα αδειών.

Κλείνοντας κι αυτή την εκκρεμότητα ο υπουργός Επικρατείας μπορεί από το καλοκαίρι και μετά να ασχοληθεί με την μεγάλη προσωπική του εκκρεμότητα: την εκλογική του κάθοδο.

Λέγεται πως δεν έχει αποφασίσει ακόμα σε ποια περιφέρεια θα πολιτευθεί. Είναι αλήθεια πως του ταιριάζει περισσότερο η Α΄ Αθήνας κι εκεί είναι βέβαιο πως θα έχει σύμμαχο τον ισχυρό Γιώργο Βουλγαράκη, αν και θα αντιδράσουν άλλοι, όπως η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, αν τους αμφισβητηθεί η πρωτιά. Στη Β΄ Αθήνας η εκλογή του είναι σίγουρη, όμως εκεί καραδοκούν παραδοσιακοί εχθροί του όπως ο Πάνος Παναγιωτόπουλος, ο Πάνος Καμμένος, ο Άρης Σπηλιωτόπουλος, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Μιχάλης Λιάπης, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης και άλλοι.

Μένει το Υπόλοιπο Αττικής, όπου εκλέγεται διά περιπάτου, επειδή δεν υπάρχει στη λίστα της ΝΔ άλλος επώνυμος. Όσο γιʼ αυτούς που θα πουν, «ο Θόδωρος στο Υπόλοιπο. Εκεί κατάντησε;», η απάντηση είναι «μην ξεχνάτε τον Πάγκαλο». Στην περίπτωση πάντως που επιλέξει αυτήν την εκλογική περιφέρεια (αν και συγκεντρώνει λίγες πιθανότητες) ίσως βρεθεί αντιμέτωπος με τον πιο… καλό του φίλο. Τον γραμματέα Πολιτικού Σχεδιασμού της ΝΔ, Νίκο Καραχάλιο. Και, φυσικά, θα γελάσει κάθε πικραμένος…