Η κληρονομική σοσιαλ-αριστοκρατία
Η «λογική της εξουσίας», ως η μυθική Κίρκη, και δη όταν η «λογική» αυτή πηγάζει από την «αρχή του ενός ανδρός» (ΠΑΣΟΚ πρώτης περιόδου, αλλά και επί των επιγενομένων), αλλοιώνει και τον χαρακτήρα Κινημάτων και πολιτικών σχηματισμών, κυρίως όμως εκχυδαΐζει αρχές και οράματα στον βωμό των οποίων θυσιάστηκαν ολόκληρες γενιές!
Η «λογική της εξουσίας» υπήρξε σχεδόν ταυτόσημη με τη Συντηρητική Παράταξη, στη διαδρομή του νεοελληνικού πολιτικού βίου. Αμφισβητήθηκε την περίοδο των δυόμισι ανολοκλήρωτων κοινωνικών επαναστάσεων, αλλ’ ευθύς αμέσως, με το δέλεαρ των πλούσιων παροχών, ενέταξε στην πρακτική της και τους πρώην αμφισβητίες της!
Το «δείγμα ΠΑΣΟΚ» (1981-2006) επιβεβαιώνει τη φθοροποιό επίδραση της «λογικής της εξουσίας» και στους άλλοτε ποτέ εικονοκλάστες!
Η «λογική της εξουσίας» στηρίζει την ύπαρξη και διαιώνισή της όχι μόνο στους ψιμυθιωμένους μύθους, τους «κλητούς και εκλεκτούς», που προορίζονται (!) να διαχειρίζονται και να νέμονται της εξουσία, αλλά και στη διαμόρφωση μιας κληρονομικής «σοσιαλ-αριστοκρατίας»!
Στην τελευταία συστοιχούνται, οι «αχθοφόροι μεγάλων ονομάτων» κατά τον προσδιορισμό του Γεωργίου Παπανδρέου του Πρεσβυτέρου.
Τα μέλη της κληρονομικής «σοσιαλ-αριστοκρατίας», de facto, προβάλλουν την απαίτηση της πρωτοκαθεδρίας, κατά παρέκβαση και των στοιχειωδέστερων κανόνων της κλίμακας των δημοκρατικών αρχών και αξιών.
Τα κοινωνικά κινήματα από την εποχή του Δημοσθένη του Δήλιου (5ος αιώνας π.Χ.), που αμφισβήτησε πρώτος τα «δικαιώματα» της Καταγωγής, δεν αναγνωρίζουν στην Κληρονομικότητα στοιχεία διακριτικής αντιμετώπισης. Στα κινήματα αυτά αναμφισβητήτως εντάσσονται και τα Σοσιαλιστικά όλων των αποχρώσεων, μηδέ του ΠΑΣΟΚ εξαιρούμενου.
Διακινούμενο εδώ και 25 χρόνια το Κίνημα στη «λογική της εξουσίας», στην κατάκτηση της οποίας μπορεί να χρησιμοποιηθεί οποιοδήποτε μέσο, βεβαίως και η «κληρονομική σοσιαλ-αριστοκρατία», απηρνήθη εαυτόν και τις ιδρυτικές διακηρύξεις του, καθώς και τη βασική «πυραμίδα αξιών» που συνυπάρχει με τη Δημοκρατία και τον Σοσιαλισμό.
Η κοινωνική δηλαδή καταξίωση του ατόμου διέρχεται τις βαθμίδες της επαγγελματικής δραστηριότητας και της κοινωνικής αποδοχής από το περιβάλλον, συνεχώς διευρυνόμενο, καθώς και της διαρκούς προσφοράς στο σύνολο. Άλλωστε το ‘γραψε αυτό και ο Μπαρμπα-Γιάννης Μακρυγιάννης («Να περάσουμε από το Εγώ στο Εμείς»).
«Ανθ’ ημών Γουλιμής», ανέκραξε σε κάποιον «χρόνο δίσεκτο και μήνες οργισμένους» ο Χαρίλαος Τρικούπης. Αντί κοινωνικής καταξίωσης, «κληρονομική σοσιαλ-αριστοκρατία» προβάλλει νυν το ΠΑΣΟΚ!
Η περίπτωση της κ. Φώφης Γεννηματά, ή και η χαρακτηριστικότερη της Χαριλάου Τρικούπη!
Θερμιδωριανοί του χθες, σήμερα κατεστημένο οι «σύντροφοι του ΠΑΣΟΚ», ως θα έλεγε και ο Λεωνίδας Κύρκος, εναρμονίζουν την πολιτική δράση τους με το «σύνολο συμφερόντων και ιδεών που κυριαρχούν στην κοινωνία και συμπλέουν με τους φορείς των συμφερόντων και της συνεπακόλουθης ιδεολογίας»!
Το κατεστημένο, κατά την ανάλυση του αρχηγέτη του Κινήματος, εκφράζεται με το σύνολο των μηχανισμών της εξουσίας (εξ ου και η ανάγκη των ψιμυθιωμένων μύθων και της «σοσιαλ-αριστοκρατίας της καταγωγής») και εξυπηρέτησης συμφερόντων. Φορέας του κατεστημένου, κατά την ίδια ανάλυση, είναι μια κοινωνικοπολιτική τάξη (κόμμα ή κίνημα), που κατέχει ή επηρεάζει την εξουσία μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, που τις κινεί και τις εκμεταλλεύεται σαν θαυμάσιος ταχυδακτυλουργός!
Αυτό άλλωστε επιβεβαιώνεται και από τον πνευματικό μέντορα του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, τον καθηγητή Χέρμπερτ Μαρκούζε.
Διδάσκει ο αιρετικός του Βερολίνου:
• «…και οι προοδευτικές ιδεολογίες, όταν οι φορείς τους καταλάβουν και διατηρήσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα την εξουσία, γίνονται κατεστημένο σε σχέση πάντοτε με τις προοδευτικότερες ιδεολογίες. Κάθε νέα ιδεολογία είναι προοδευτική, εφόσον επιδιώκει να λύσει προβλήματα που διασκέλισε ή επισώρευσε το κατεστημένο λόγω των σκόπιμων συμπεριφορών του και των αρχών του…».