Βυζάντιον

Το σουηδικό μοντέλο του Γιώργου είναι κάπως ψυχρό. Το ιρλανδικό που προτείνει ο Αλογοσκούφης μπορεί να είναι ελαφρώς μεθυσμένο. Εγώ είμαι σαφώς υπέρ του ουκρανικού ή ρωσικού μοντέλου. Στον χώρο μου, αν είναι δυνατόν, και όχι σε καθετοποιημένη, αλλά σε οριζόντια παραγωγική διαδικασία. Νομίζω ότι είναι η μοναδική λύση. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, προσπαθούμε να τα βρούμε με ένα μοντέλο. Το δυτικό, του τρίτου δρόμου, το θατσερικό, το ισπανικό. Και από δίπλα αριστερή διανόηση, που αντλούσε έμπνευση από το σοβιετικό ή το κινέζικο, μέχρι να τους διορίσει το ΠΑΣΟΚ σε ΔΕΚΟ και πάρουν την πρώτη καλή πληροφορία για το χρηματιστήριο. Πιστεύω, λοιπόν, ότι η πρότασή μου για ουκρανικό ή ρωσικό μοντέλο θα προσελκύσει αναλυτές και οπαδούς. Δεν ξέρω πόσους, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα καταφέρω να πείσω τον Μίμη Ανδρουλάκη.

Με αυτό το πνεύμα, εις αναζήτησιν του κατάλληλου μοντέλου, ζήτησα από τον εκδότη μου να με συνοδέψει στα καλλιστεία του Antenna, ευελπιστώντας ότι η παρουσία του θα μου εξασφάλιζε καλύτερη θέση. Μου έκλεισε το τηλέφωνο. Αν, βέβαια, ο εκδότης κατανοούσε τα πραγματικά προβλήματα που απασχολούν την κοινή γνώμη, θα έπρεπε να έχουμε αναδείξει τώρα την αδικία που υπέστη η Τζούλια Αλεξανδράτου στα καλλιστεία της διαπλοκής. Αλλά βλέπετε εδώ η ευαισθησία μας εξαντλείται στη χλωρίδα και στην πανίδα της Κεφαλονιάς, ενώ αγνοούμε τα πραγματικά άνθη. Το χειρότερο είναι ότι αρνούμεθα να παραδεχθούμε τα σύνδρομα και την ανεπάρκειά μας. Παρακολουθούμε την Ντόρα και αδιαφορούμε για την Τζούλια. Είναι εμφανές ότι καθιστούμε αμφίβολο τον ανδρισμό μας, δεν εξηγείται αλλιώς. Έτσι και εγώ, για να διασώσω το κύρος της εφημερίδας και να διατηρήσω ενεργό το ενδιαφέρον των αναγνωστών, ανέλαβα να καλύψω τη λαμπερή βραδιά των καλλιστείων. Εκεί διέγνωσα ότι υπάρχει ελπίδα, διότι εντόπισα εκδότες με τους οποίους μοιράζομαι τα ίδια ενδιαφέροντα. Πείστηκα, για παράδειγμα, ότι οι κύριοι Δημήτρης Ρίζος και Αντώνης Δελατόλας αφουγκράζονται την αγωνία του αναγνώστη και έσπευσαν να καταγράψουν τα γεγονότα. Δεν γνωρίζω αν ο πρωθυπουργός έλαβε πρόσκληση, ξέρω, όμως, ότι προσκλήσεις απεστάλησαν στα περισσότερα βουλευτικά γραφεία. Ανταποκρίθηκε μόνο η κ. Έλενα Ράπτη. Καλά έκανε. Τίμησε τις πολιτικές καταβολές της, τα πρώτα σκαλοπάτια που την οδήγησαν στην κορυφή.

Έχω μία δυσάρεστη είδηση για το επιτελείο του Γιώργου Παπανδρέου και τους ανθρώπους που υποτίθεται ότι κρατούν από το χεράκι το ΠΑΣΟΚ στην κοινωνία της πληροφορίας. Εδώ και μερικούς μήνες καθιερώθηκε και η κατάληξη eu (εκ του Europe) στις ηλεκτρονικές διευθύνσεις φορέων και εταιρειών που δραστηριοποιούνται εντός των ορίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όλοι αυτοί είχαν τρεις μήνες στη διάθεσή τους για να κατοχυρώσουν τις διευθύνσεις τους. Και πράγματι, έσπευσαν άπαντες, φορείς, εταιρείες, επιχειρήσεις να υποβάλουν την αίτηση – μέχρι και το paron.eu είναι κατοχυρωμένο, ελπίζω από μας. Όλοι; Όχι. Διότι στο ΠΑΣΟΚ δεν έκαναν τον κόπο να ασχοληθούν με το θέμα. Η προθεσμία έληξε, οι ιδιώτες απέκτησαν το δικαίωμα να δεσμεύουν ονόματα και στο εξής η ηλεκτρονική διεύθυνση pasok.eu ανήκει σε κάποιον… άσχετο. Βέβαια μόνο άσχετος δεν είναι ο ιδιοκτήτης του κόμβου asxetos.gr, που έσπευσε να δεσμεύσει τη διεύθυνση, προκειμένου να φιλοξενήσει καμπάνια για την τεχνολογική εκπαίδευση στη χώρα μας. Μεταξύ μας, θα είναι και πιο χρήσιμο…

Για τα υπονοούμενα του Γιώργου στη Βουλή θα διαβάσετε και αλλού. Το πρόβλημα είναι ότι κάποια από τα στελέχη του Γιώργου, όχι από τα ιδιαίτερα δημοφιλή, έχουν αρχίσει να διαδίδουν εξηγήσεις γι’ αυτά που θέλει να πει ο πρόεδρος. Να, ένας εξ αυτών μου τηλεφώνησε και με ρώτησε αν γνωρίζω για την ύπαρξη ενός CD, που υποτίθεται ότι κυκλοφορεί και περιλαμβάνει συνομιλία προσωπικού χαρακτήρα, στην οποία ένας πολιτικός παράγοντας (όχι του ΠΑΣΟΚ) λέει τον πόνο του σε νεαρά ύπαρξη. Η πληροφορία μου είναι αδιάφορη στον βαθμό που δεν γνωρίζω την εν λόγω ύπαρξη. Αν αποκτήσω εικόνα, θα αποκτήσω και άποψη, η οποία, πιστεύω, θα είναι άκρως θετική.

Α, ναι. Συζητούσα με σύμβουλο της Ντόρας για τον υπερπληθυσμό των στελεχών που προκάλεσε η παρουσία της κυρίας στο υπουργείο. Με διέψευσε με επιχείρημα που αδυνατώ, ομολογώ, να διασταυρώσω: «Το ρεκόρ το έχει ο Γιώργος με 37 συμβούλους. Μετά, εντάξει, ακολουθούμε εμείς…».

Και συνεχίζω με τα της οικογενείας. Τετάρτη βράδυ, Κολωνάκι. Εντοπίζω βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας που, στον ελεύθερο χρόνο του, λέει ότι παίζει ποδόσφαιρο με την ομάδα της Βουλής κατά τον τρόπο που οι ευγενείς έπαιζαν πόλο στις αποικίες. Μόλις επέστρεψε από αγώνα της ομάδας στο Αγρίνιο. Είναι κατάκοπος, και εγώ γεμάτος σαδιστική διάθεση. Απολαμβάνω τη διήγηση: «Μια από τα ίδια. Πήγαμε, παίξαμε, και όλες οι κάμερες ήταν πάνω στον Κυριάκο. Αλλά ο μπαγάσας είναι και καλός, τα δίνει όλα στο γήπεδο».

Ο ίδιος βουλευτής, σε αντίθεση με συναδέλφους του, μου περιέγραφε με ευχαρίστηση ότι ο πρωθυπουργός δεν σχεδιάζει να επισκεφθεί την περιφέρειά του, και θα καταφέρει να κάνει Πάσχα σαν άνθρωπος. Κακώς, πολύ καλώς. Επικοινωνιακά θα έστεκε μούρλια. Κυριακή των Βαΐων και να μπαίνει σε κάποια πόλη συνοδευόμενος από τα ΜΑΤ και ο απλός κόσμος να τον ραίνει με μπινελίκια. Και ως νυμφίος της νέας διακυβέρνησης να επικαλείται τα θεία όπως πολύ καλά γνωρίζει. Δηλαδή το Χριστό του, την Παναγία του…

Προκόπιος