tabula rasa
Προφανώς για όλους εκείνους που αδυνατούν να κατανοήσουν πως η συγκεκριμένη κίνηση «υπέρβασης» της Ντόρας (παρότι αυτός είναι ένας πολιτικός όρος πιστωμένος στον Σαμαρά) κρύβει πολλά περισσότερα απ’ όσα φαίνονται διά γυμνού οφθαλμού.
Και όσοι έσπευσαν να μεταφέρουν πληροφορίες ότι ο Μητσοτάκης εκνευρίστηκε από την πολιτική «γαλαντομία» της θυγατέρας του πλανώνται πλάνην οικτράν.
Ο ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, ο υπουργός Εξωτερικών που έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη το 1993, ξεπέρασε γρήγορα την έκπληξή του και ανασυντάχθηκε. Δεκατρία χρόνια μετά η κόρη του μεγαλύτερου αντιπάλου του έρχεται να κλείσει τον κύκλο της βεντέτας των Καλαματιανών «Βροντάκηδων» και των Κρητικών «Φορτουνάκηδων» με μία κίνηση καλής θέλησης που μάλλον τον ευνοεί.
Για την ακρίβεια ευνοεί και τους δύο. Η Ντόρα εμφανίζεται ενωτική και… ρίχνει άγκυρα στα ρηχά νερά του καραμανλισμού. Αλλά και ο Σαμαράς παίρνει εμμέσως το «χρίσμα» του πιθανού αντιπάλου της υπουργού Εξωτερικών, όταν φτάσει η ώρα της διαδοχής του πρωθυπουργού.
Διότι μέχρι πρότινος ο Αντώνης Σαμαράς ήταν ένα πολιτικό στέλεχος που έκανε ό,τι μπορούσε για να βγει από την πολύχρονη αφάνεια, στην οποία τον είχε καταδικάσει το «στίγμα» της Πολιτικής Άνοιξης. Για πρώτη φορά το όνομά του ήρθε στο προσκήνιο εξ αφορμής του πρόσφατου ανασχηματισμού. Ο Αντώνης Σαμαράς συζητήθηκε ως μία ικανοποιητική λύση για το υπουργείο Γεωργίας. Προερχόμενος από τη Μεσσηνία, που διαθέτει αρκετά ισχυρό αγροτοσυνδικαλιστικό κίνημα, θα ήταν το άφθαρτο πρόσωπο με το λαϊκό προφίλ που θα μπορούσε να συνομιλήσει με τους αγρότες, ειδικά τους «σκληρούς» του θεσσαλικού κάμπου και δη εκείνους της ΝΔ.
Ο Καραμανλής προτίμησε τελικά να μη βάλει νέα πρόσωπα στην κυβέρνηση και η περίπτωση Σαμαρά αποκλείστηκε, όπως αποκλείστηκε ως αντίβαρο και η περίπτωση του άλλου ευρωβουλευτή, του Κωστή Χατζηδάκη, τον οποίο είχε ζητήσει η κυρία Μπακογιάννη ως υφυπουργό στο ΥΠΕΞ.
Όμως ο Αντώνης Σαμαράς αρχίζει να κινείται διακριτικά. Ετοιμάζει βιβλίο, το οποίο πρόκειται να εκδώσει μετά το Πάσχα, με αναφορές στο μοντέλο της ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς και έναν σύντομο αλλά ουσιαστικό απολογισμό στην πορεία του, από τη στιγμή που έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη και μετά.
Η… χειραψία με την Ντόρα είναι αλήθεια πως τον αναγκάζει να αναπροσαρμόσει τα σχέδιά του. Τώρα είναι υποχρεωμένος να ανταποκριθεί σε αυτή την «επίθεση φιλίας» και, όπως λένε συνομιλητές του, είναι αρκετά πιθανό να γίνει σύντομα μία τετ α τετ συνάντηση των δύο στην Αθήνα. Ίσως μάλιστα προσκαλέσει την Ντόρα στην παρουσίαση του βιβλίου του!
Το στιγμιότυπο της Ρώμης αξιοποιείται ήδη από τον κ. Σαμαρά ως εξής:
• Θεωρεί πως η «ανακωχή» με την Ντόρα αποδομεί την επιχειρηματολογία του Μητσοτάκη περί «πολιτικής προδοσίας» το 1993, άρα τον απενοχοποιεί ενώπιον ενός κομματικού ακροατηρίου που διαθέτει ακόμα αναφορές στον πρώην πρωθυπουργό.
• Τον καθιστά πιθανό εσωκομματικό «πόλο», διότι η υπουργός Εξωτερικών μπορεί μεν να ωφελείται η ίδια, επειδή προσεγγίζει τους καραμανλικούς, αναβάθμισε όμως στη συνείδηση των Νεοδημοκρατών τον ευρωβουλευτή.
• Του χάρισε περίοδο μεγάλης δημοσιότητας και του δίνει τη δυνατότητα να εμφανίζεται συχνότερα και να προβάλλει τις πολιτικές του θέσεις και το μοντέλο κόμματος και διακυβέρνησης που αυτός θέλει να εκπροσωπήσει.
Ο Α. Σαμαράς προετοιμάζεται για την εκλογική του κάθοδο στη Μεσσηνία, την οποία έχει συμφωνήσει με τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Το Μαξίμου φέρεται πως του έχει διαμηνύσει ότι ο Καραμανλής τον θεωρεί «εφεδρεία» και εφόσον αναγκαστεί να κάνει εκτάκτως κάποια αλλαγή στην κυβέρνηση ή έναν ευρύ ανασχηματισμό μετά τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές -για λόγους εξισορρόπησης της ήττας- και στην ευθεία προς τις εθνικές εκλογές, τότε θα βρεθεί εντός κυβερνητικού σχήματος.
Ακόμα όμως και να μη συμβούν όλα αυτά, εφόσον η ΝΔ κερδίσει τις επόμενες εκλογές, ο κ. Σαμαράς θα πάρει οπωσδήποτε κάποιο υπουργείο.
Εκείνο που απεύχεται ο ευρωβουλευτής είναι να χάσει ο Καραμανλής τις επόμενες εκλογές. Γνωρίζει πως η τύχη του είναι συνδεδεμένη με την πολιτική διαδρομή του πρωθυπουργού, όπως γνωρίζει επίσης πως χρειάζεται μερικά χρόνια ακόμα για να επανενταχθεί ομαλά στη ΝΔ και να μπορέσει να εκπροσωπήσει τον καραμανλισμό.
Γι’ αυτό και στο προσεχές μέλλον θα παίξει με τον «πολιτικό χρόνο», θα κινηθεί διακριτικά, αλλά με μεγαλύτερο θάρρος και ένταση απ’ ό,τι στο παρελθόν…