Όργιο παρανομιών στα κανάλια της επαρχίας!

Η κάλυψη που παρέχουν αφορά τις παρεμβάσεις σε Αστυνομία, Επιθεώρηση Εργασίας, ΙΚΑ, ΣΔΟΕ και τις υπηρεσίες σε νομαρχία και δήμο.

Αρκετά ΜΜΕ, κυρίως τηλεοράσεις και ραδιόφωνα, είναι σε χέρια υπόδικων, ανθρώπων της νύχτας, δικηγόρων, οι οποίοι κάνουν τηλεοπτικές δίκες των… πελατών τους, ακόμη και… φυλακισμένων!

Είναι τέτοιου μεγέθους το θράσος όλων αυτών που, ανεξαρτήτως του νόμου και των αποφάσεων του ΕΣΡ, λειτουργούν τα ραδιοτηλεοπτικά τους μέσα με τη λογική των μπαρ και των νυχτερινών κέντρων.

Δηλαδή εμφανίζονται ως ιδιοκτήτες, ενώ μέτοχοι είναι υπάλληλοί τους, συγγενείς και επιχειρηματίες με ανύπαρκτο «πόθεν έσχες», παρά το γεγονός ότι είναι απαραίτητη προϋπόθεση για το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης.

Ξέπλυμα

Με συνθήκες λοιπόν αδιαφάνειας, μέτοχοι και μέλη ΔΣ επαρχιακών τηλεοράσεων, μέτοχοι χωρίς «πόθεν έσχες», ισολογισμοί ετών με συνεχή αρνητικά αποτελέσματα, με θέματα και πρόγραμμα προώθησης συμφερόντων, γίνονται οι δυνάστες των τοπικών κοινωνιών.

Ανύπαρκτο προσωπικό με δημοσιογράφους «μαϊμού», αφού σε καμία υπηρεσία δεν έχουν δηλωθεί ως δημοσιογράφοι (Επιθεώρηση Εργασίας, ΙΚΑ, ΟΑΕΔ κ.λπ.) και εκπομπές κατευθυνόμενες από συμφέροντα προωθούν μέσω των καναλιών «ξέπλυμα» βρώμικου χρήματος και διακίνηση μαύρου χρήματος.

Αυτό επιτυγχάνεται με τη δήθεν αθρόα διαφημιστική προβολή μηνυμάτων, καθώς και με τη συνεργασία των μεσαζόντων διαφημιστικών εταιρειών. Δηλαδή των γραφείων αυτών που αυτοαποκαλούνται «media shop» και στην πραγματικότητα πρόκειται για διεκπεραιωτές (μεσάζοντες) μεταξύ διαφημιστικών εταιρειών και ΜΜΕ της επαρχίας.

Αυτοί οι μεσάζοντες γνωρίζουν ποια από τα Μέσα της επαρχίας έχουν τις προϋποθέσεις για ξέπλυμα χρήματος και προωθούν προς αυτά τις κρατικές (κυρίως) διαφημίσεις με προμήθεια που φτάνει και το… 70%. Έτσι η διαφορά από το νόμιμο 9,9% έως το ποσοστό που εισπράττουν διακινείται χωρίς παραστατικά (μαύρα) ή στην «καλύτερη» περίπτωση με παραστατικά άλλων δραστηριοτήτων…

Όμως το Μέσο καταγράφει «έσοδα», τα οποία νομιμοποιούνται, αφού έχουν συγκεντρωθεί από παράνομες δραστηριότητες.

«Αρπαχτές» από πολιτικούς

Δεν φτάνουν όμως οι τόσες παρανομίες των καναλιών αυτών, οι πραγματικοί ιδιοκτήτες εκβιάζουν πολιτικούς και πολιτευτές, οι οποίοι αναγκάζονται να πληρώσουν «ταρίφες» για την προβολή τους και κυρίως να εξασφαλίσουν «προστασία διαπόμπευσης» δεκάδων ή και εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ.

Συμπαραστάτες σε αυτές τις «αρπαχτές» έχουν κάποιοι τοπικά κομματικά στελέχη με φιλοδοξίες και «ανάγκες», τα οποία πολλές φορές το παίζουν μεσάζοντες και πείθουν τους πολιτικούς ότι θα πετύχουν την προβολή τους με το… αζημίωτο για το κανάλι.

Κομματικός παράγοντας της Πελοποννήσου έχει πάρει σβάρνα τα υπουργεία, προβάλλοντας την ιδιότητά του για να εξασφαλίσει την κρατική διαφήμιση σε κανάλι, υποστηρίζοντας ότι είναι το «δικό ΜΑΣ κανάλι».

Με το ίδιο πρόσχημα επιβάλλει στις υπηρεσίες καθεστώς «προστασίας» ώστε να μη γίνονται έλεγχοι τόσο στο «δικό ΜΑΣ» κανάλι και στα ραδιόφωνα (του ίδιου ιδιοκτήτη!) όσο και στις παράπλευρες δραστηριότητες, οι οποίες είναι νυχτερινά κέντρα, μπαρ και άλλες…

Τηλεοπτικές άδειες στο σφυρί

Μία άλλη «επιχείρηση» που έχει στηθεί στην επαρχία από τους ίδιους τους «καναλάρχες» είναι οι «βεβαιώσεις άδειας» του ΕΣΡ, οι οποίες υπάρχουν στα… συρτάρια! Συγκεκριμένα πρόκειται για άδειες που είχαν παραχωρηθεί με τις πρώτες αιτήσεις (1996), αλλά ποτέ δεν λειτούργησαν τέτοιοι σταθμοί ή έπαψαν να λειτουργούν πριν από πολλά χρόνια.

Επειδή λοιπόν δεν υπάρχει κανάλι, δεν υπάρχουν και καταγγελίες σε βάρος του. Έτσι, οι «βεβαιώσεις άδειας νόμιμης λειτουργίας» είναι «καθαρές»! Αυτές λοιπόν τις βεβαιώσεις κάποιοι τις διαπραγματεύονται ώστε να εμφανιστούν τα μέχρι τώρα παράνομα κανάλια τους με τις «καθαρές» άδειες και να ξεπλύνουν όλες τις παρανομίες, τα πρόστιμα και τα χρέη.

Το ΕΣΡ πρέπει άμεσα να διαγράψει αυτές τις «βεβαιώσεις άδειας». Μάλιστα μία από αυτές ανήκει σε ιδιοκτήτη ο οποίος είναι φυλακή, ενώ μία άλλη αρχίζει τώρα να «παζαρεύεται». Πίσω από τις αγοραπωλησίες είναι εύκολο να υπάρχει κύκλωμα τοκογλυφίας ή άλλων που θέλουν να δικαιολογήσουν το «πόθεν έσχες» (κατ’ επέκταση ξέπλυμα), αφού το μόνο έξοδο είναι η πληρωμή της εφορίας για τη μεταβίβαση των μετοχών της υπαρκτής ή και της… ανύπαρκτης εταιρείας, στην οποία ανήκει η άδεια.

Άλλωστε, οι νομαρχίες ποτέ δεν εφαρμόζουν τον νόμο 2190 και όταν κάποια υπηρεσία το κάνει (παρά τις πιέσεις των πολιτικών τους προϊσταμένων), τότε νομάρχες ή αντινομάρχες ή κομματικοί ηγέτες του νομού παρεμβαίνουν (λόγω εκλογικής πελατείας) ώστε να τους έρθει και… φθηνότερα στις εκλογές. Δεν είναι λίγες οι φορές που αναγκάζονται οι υπηρεσίες εμπορίου των νομαρχιών να δεχθούν «σιωπηρή» παράταση της υποχρεωτικής (άρθρα 47, 48 του ν. 2190) αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου σε ΑΕ καναλιών, γιατί δεν υπάρχει το «πόθεν έσχες» που ζητά το ΕΣΡ, ή να δέχονται τη δημοσίευση σε μία ημέρα… δέκα ισολογισμών ισάριθμων χρήσεων.

Το ΕΣΡ

Επειδή λοιπόν γίνεται χορός παρανομιών στην επαρχία και το ΕΣΡ βρίσκεται σε αδυναμία ελέγχων, αναπτύσσονται όλοι αυτοί οι τυχοδιώκτες. Μάλιστα έχουν αρχίσει να πιστεύουν κάποιοι ότι στις υπηρεσίες του ΕΣΡ έχουν πρόσβαση όλα αυτά τα «συμφέροντα», αφού καταφέρνουν να εξασφαλίζουν αποφάσεις, παραπλανώντας το συμβούλιο.