«Χρυσοκάνθαροι» leaders…
Το «χάρισμα του leader» πρόβαλε στα «αθηναϊκά σαλόνια» μέχρι πρότινος ο Γ. Κορωνιάς!…
Παραμένει αδιευκρίνιστο αν ο επικεφαλής της Vodafone εκλαμβάνει τον όρο «χάρισμα» υπό την έννοια που τον προσδιορίζει ο Μαξ Βέμπερ, «αναφερόμενο σε μια συγκεκριμένη ιδιότητα της προσωπικότητας, χάρη στην οποία το άτομο ξεχωρίζει από τους κοινούς ανθρώπους και αντιμετωπίζεται ως προικισμένο με υπερφυσικές, υπεράνθρωπες ή τουλάχιστον ασυνήθιστες δυνάμεις ή ικανότητες»!…
Και βεβαίως «οι δυνάμεις αυτές δεν είναι εφικτές για τον κοινό άνθρωπο, αλλά θεωρούνται θεϊκής προέλευσης…».
Ίσως ο leader Γ. Κορωνιάς την έννοια του «χαρίσματος» να την εκλαμβάνει ως συνέβαινε στους πρωτόγονους πολιτισμούς, στους οποίους αποδιδόταν ιδιαίτερος σεβασμός στους «χαρισματούχους», δηλαδή σε… προφήτες, πνευματιστές-ωτακουστές, ή σε άτομα φημιζόμενα για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες ή για τη σοφία τους στη μεταβίβαση και σύλληψη της σκέψης -γιατί όχι και των συνομιλιών- των άλλων!…
Κατά πάσα πιθανότητα η προβολή του «χαρίσματος του ηγέτη» στα «σαλόνια» στα οποία η έννοια πατριωτισμός εκλαμβάνεται ως «επαρχιωτισμός» και οι της «καθεστηκυίας τάξης» αντί να δημιουργούν νέα οράματα να απελευθερώνουν και να καθοδηγούν το ανεκμετάλλευτο ταλέντο που υπάρχει σε όλη την κοινωνική διαστρωμάτωση έχουν, ψυχή τε και σώματι, διαποτισθεί από την «ιδεολογία των χρυσοκανθάρων», των τελευταίων δεκαετιών του 19ου αιώνα!…
Ως οι προπάτορές τους, οι σύγχρονοι «χρυσοκάνθαροι» ή επί το παγκοσμιότερο «μάνατζερ», διαποτισμένοι μέχρι «μυελού οστέων» από τη… μεταφυσική του μεταπρατισμού, ομνύουν πίστη και τυφλή υπακοή στις πολυεθνικές τις οποίες εκπροσωπούν!…
Οι «χρυσοκάνθαροι» και με τη σύγχρονη εκδοχή των «μάνατζερ» αποστρέφουν το πρόσωπό τους και στην υπόμνηση ακόμη των λόγων του Μεγάλου της σύγχρονης Νεοελληνικής Ιστορίας, του Ελευθερίου Βενιζέλου:
-«Ο προκείμενος… ήτο ένας αληθινός άνδρας, με μεγάλο θάρρος, με αυτοπεποίθησιν και δι’ αυτόν και διά τον λαόν τον οποίον εκλήθη να κυβερνήση. Ίσως έκαμε πολλά σφάλματα, αλλά ποτέ δεν του απέλειψε το θάρρος, ποτέ δεν υπήρξεν μοιρολάτρης, διότι δεν επερίμενε ποτέ από την μοίραν να ίδη την χώραν προηγμένην, αλλά έθεσεν εις την υπηρεσίαν αυτής όλον το πυρ το οποίον είχε μέσα του, κάθε δύναμιν ψυχικήν και σωματικήν…».
Οι «ιδεολόγοι του χρυσοκανθαρισμού», κατά τη μαρξιστική επιταγή («Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα…»), αίρονται των «σεχταριστικών πατριωτικών αντιλήψεων», εναρμονίζουν τις ενέργειές τους με το «άγιο κέρδος» και συστοιχίζονται υπό το «δόγμα Σαμψών»: Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων!…
Οι ηγέτες ή κατά τη γλωσσική ορολογία και πρακτική του κ. Κορωνιά, οι leaders, αποδεσμεύονται του καθήκοντος «να προετοιμάζουν τους θεσμούς, εν προκειμένω τις οικονομικές ενέργειές τους, απέναντι στις προκλήσεις του μέλλοντος». Και δεν εντάσσουν τους εαυτούς τους στους «καταλύτες της αλλαγής που πρέπει να θέσουν σε κίνηση αυτή τη διαδικασία».
Ένιοι των ελλήνων… leaders, αποξενωμένοι της μακραίωνος πολιτιστικής και πολιτικής παράδοσης αυτού του τόπου και των διδαγμάτων πού από το 386 π.Χ. δίδασκε στην Ακαδημία του ο Πλάτωνας, στόχος των οποίων ήταν «να δημιουργήσουν έναν νέο τύπο ηγέτη (πολιτικού και οικονομικού), που θα ήταν ικανός να αντέχει στις δύσκολες πιέσεις του αξιώματός του», ευκόλως αλώνονται από την «ιδεολογία του χρυσοκανθαρισμού»!…
Αυτές οι «οβιδιακές μεταλλαγές» των «μάνατζερ» και η κατάληξή τους να καθίστανται «απόλιδες» προ πολλού ερμηνεύθηκαν επιστημονικώς από τον διορατικό Φρόιντ και χιουμοριστικώς από τον Όρσον Ουέλες («ξεκίνησα από την κορυφή και κουράστηκα να κατέβω»). Και αυτό, ίσως, είναι η μεγάλη αλήθεια!…
Το εσωτερικό ψυχικό θέατρο των «μάνατζερ» ήδη το έχει διαγράψει ο ιδιόρρυθμος Όσκαρ Ουάιλντ:
-«Υποκύπτω στον πειρασμό να ορίσω τον άνθρωπο ως ένα λογικό ον που χάνει πάντα την ψυχραιμία του όταν καλείται να δράσει σύμφωνα με τις επιταγές της λογικής…».
Ο μελετητής της ψυχολογίας των leaders, των «μάνατζερ», καθηγητής Μάμφρεντ Κετς ντε Βρις, διαγιγνώσκει στην προσωπικότητά τους ισχυρά στοιχεία ναρκισσιστικής συμπεριφοράς.
Παρατηρεί συγκεκριμένα:
-«Με δεδομένη την ανάγκη τους για ισχύ, κύρος, λάμψη και αίγλη είναι αναμενόμενο να εξασκούν την ικανότητά τους να χειραγωγούν τους άλλους και να δημιουργούν γρήγορα επιφανειακές σχέσεις… Μπορούν να είναι επιτυχείς ιδιαίτερα σε πεδία που τους επιτρέπουν να υλοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους για μεγαλείο, φήμη, και δόξα… Οποιαδήποτε ασυμφωνία ανάμεσα στις ικανότητες και τις επιθυμίες τους εντείνουν το άγχος και παρακωλύουν τη διαδικασία ελέγχου της πραγματικότητας…».
Η σύγκριση με το πορτρέτο του κ. Γ. Κορωνιά, όπως αυτό αναδύθηκε κατά την πολύωρη κατάθεσή του στην Επιτροπή της Βουλής για τις τηλεφωνικές υποκλοπές, οδηγεί σε χρήσιμα συμπεράσματα…