Βυζάντιον

Ω τι εβδομάδα και αυτή που αρχίζει! Με κατάληξη σε εθνική επέτειο, αλλοδαπούς σημαιοφόρους και εγχώριους τουρκοφάγους, δεν είναι να χάσεις δελτίο ειδήσεων. Οι μέρες όπου οι εθνικόφρονες των τηλεοπτικών παραθύρων είναι κάτι σαν δωμάτιο στο Πήλιο το Πάσχα: αν δεν έχεις κλείσει από πέρσι, δεν έχεις καμία ελπίδα. Πρόκειται για την επέτειο που είναι πιο κιτς και από τις φουστανέλες. Κατά την Πέμπτη θα εμφανιστούν τα πρώτα σχόλια για την έκπτωση του επαναστατικού αγώνα και τη σύγκριση των πρώτων ταγών του έθνους με τους σημερινούς. Ειλικρινά με πιάνει ναυτία. Την Παρασκευή θα μάθουμε για τα χωριά που μαλώνουν για τους σημαιοφόρους και το Σάββατο κάποιες εφημερίδες θα δώσουν CD με δημοτικά. Βαριέμαι φριχτά. Η εθνική επέτειος χρειάζεται επειγόντως ανανέωση, απαιτείται στυλίστας. Δεν λέω, μία γκέι ιστορία με πρωταγωνιστές τσολιάδες θα ήταν ενδιαφέρουσα, πλην όμως η κοινωνία δεν είναι έτοιμη. Αλλά η παρέλαση θα μπορούσε να εμπλουτιστεί. Γιατί να μην παρελαύνουν και οι άνθρωποι που κάνουν τις δουλειές με τους εξοπλισμούς; Αφού βλέπεις και θαυμάζεις το άρμα, γιατί να μη χειροκροτήσεις και αυτόν που το έφερε; Άλλωστε, τι είναι η παρέλαση; Μία κολεξιόν όπλων. Στο τέλος της θα πρέπει να εμφανίζονται οι μεσάζοντες -αγκαζέ με δύο Ανατολικοευρωπαίες έκαστος- και να χαιρετούν τον πελάτη. Το κάνουν όλοι οι μόδιστροι που έχουν και μικρότερο κύκλο εργασιών.

Σόρι, αλλά πού έχουν σκοτωθεί περισσότεροι; Στη μάχη της Αλαμάνας ή στα τροχαία της περιοχής;

Άλλο ενδιαφέρον σημείο της επετείου είναι το μήνυμα του Αρχιεπισκόπου, όπου ίσως πέσουν κάποιες προειδοποιητικές βολές προς την κυβέρνηση, αν και η περίφημη συνάντηση με τον πρωθυπουργό συμφωνήθηκε να καθυστερήσει. Τι θα πει ο Μακαριώτατος; Όσοι ασχολούνται βάζουν στοιχήματα υπέρ των ελληνοτουρκικών και της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας. Εγώ ελπίζω να μπει για τα καλά στο κλίμα των ημερών, ακολουθώντας το παράδειγμα πεφωτισμένων ιεραρχών. Στο συλλαλητήριο για τις ταυτότητες είχε εμφανίσει το λάβαρο του Παλαιών Πατρών Γερμανού (ο οποίος, σημειώνω, κήρυξε την επανάσταση με το καριοφίλι στον κρόταφο, διότι δεν συμφωνούσε με την ιδέα). Νομίζω πως τώρα έρχεται η σειρά του Σαμουήλ να δώσει το παράδειγμα στον Αρχιεπίσκοπο. Κούγκι θα βρούμε, μην ανησυχείτε.

Τώρα η Μαρία Δαμανάκη τι θέλει και τα βάζει με την Εκκλησία; Αφού, κοπέλα μου, για να εκλεγείς με σταυρό, χρειάζεσαι ένα θαύμα. Κράτα μία πισινή…

Σκέφτομαι να περιλάβω δύο από τις αδυναμίες του εκδότη μου: τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον Αρχιεπίσκοπο. Αυτά που γράφω παραπάνω δεν είναι τίποτα μπροστά στον βόρβορο που πηγάζει από την αμαρτωλή ψυχή μου. Λέω να γράψω απίστευτες χυδαιότητες. Μετά θα πούμε ότι ήταν ένα «non paper», κάποιες «off the record» απόψεις του αρθρογράφου. Η εφημερίδα θα με καλύψει και εγώ θα διαδίδω ότι θα είμαι ο επόμενος εκδότης. Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να γράψω για τον υπουργό Πολιτισμού. Για τα «deal» που ελπίζει ότι θα τον οδηγήσουν στο χαλιφάτο της Ρηγίλλης και στο Μαξίμου. Αλλά είδα την εμβρίθεια που επιδεικνύει το αγόρι της διπλανής στήλης και επιφυλάσσομαι για το άμεσο μέλλον. Δεν επιθυμώ, άλλωστε, να θίξω υπολήψεις, τα ιερά και τα όσια του δημοσιογραφικού λειτουργήματος.

Μία άλλη ιερά σταθερά είναι οι αυξήσεις-φιλοδώρημα ή έστω οι αυξήσεις που αντιστοιχούν σε ένα κουλούρι. Έχει καταντήσει γελοίο. Πρέπει επιτέλους να βρούμε κάτι καινούργιο. Αισθητικά το εύρημα με το κουλούρι είναι πλέον ξεπερασμένο. Βρες κάτι άλλο για να συγκινήσεις. Πες, ας πούμε, ότι η αύξηση αντιστοιχεί σε δύο-τρία Βιάγκρα για να αγγίξεις περισσότερο τον απόμαχο της ζωής. Κάθε χρόνο οι συνταξιούχοι κρατούν ένα κουλούρι. Και είναι πάντα οι ίδιοι συνταξιούχοι. Αυτό σημαίνει ότι αντέχουν και στον χρόνο και στις κακουχίες. Πιστεύω δε ότι η κατάσταση έχει βελτιωθεί. Επί Πολύδωρα τα ΜΑΤ δέρνουν με άλλον τρόπο, έχουν ένα επίπεδο. Υπάρχει μία αρχαιοπρέπεια. Σε δέρνει το όργανο ως μακρά χείρα του υπουργού και σου εξηγεί ότι κάτι αντίστοιχο είχε πράξει και ο Περικλής, όταν διέταξε ραβδούχους να συνετίσουν εργαζόμενους στο έργο της Ακροπόλεως. Επίσης, θέτω προς προβληματισμό του εκδότη μου (που γράφει άρθρα τύπου «πεινάει ο κόσμος») την άνοδο στις τιμές των ακινήτων κατά 160%. Αυτό σημαίνει ότι η προσφορά υστερεί της ζήτησης. Εκτός και αν έρχονται και αγοράζουν μεζονέτες Ελβετοί. Μπορεί να γίνεται και αυτό.

Μη θεωρείτε απολύτως σίγουρη την κάθοδο Καρατζαφέρη στη Θεσσαλονίκη. Περιμένουμε, ως πρόεδρος, κάποιες δημοσκοπήσεις για να δούμε κατά πόσο η ρητορική περί «αθηναίων υποψηφίων» έχει βάση και θα πράξουμε αναλόγως.

Στη Λάρισα, όμως, το λένε ωμά: «Έξω οι γύφτοι». Είμαι στη δυσάρεστη θέση να ενημερώσω τον υπουργό ΠΕΧΩΔΕ ότι από την εκλογική του περιφέρεια ετοιμάζονται να… κάνουν φτερά κάποια εκατομμύρια ευρώ που εκταμιεύτηκαν από τις Βρυξέλλες προκειμένου να κατασκευαστεί οικισμός τσιγγάνων. Έλα, όμως, που οι τοπικές αρχές και η καλή κοινωνία δεν τους θέλουν. Τι κάνουν; Μπλοκάρουν την έκδοση οικοδομικών αδειών. Και με τα λεφτά τι θα γίνει; Δεν τους απασχολεί, δικά τους είναι;

Δεν έχω ενημερωθεί ακόμα για τη στάση που θα τηρήσουμε ως εφημερίδα στην εθνική προσπάθεια της Άννας Βίσση. Λυπάμαι, όμως, τον Καραμανλή. Ο προκάτοχός του είχε ΟΝΕ, Ολυμπιακούς, μέχρι και Euro 2004. Αυτός έχει μόνο έναν στόχο και τον εκχώρησε στον Καρβέλα.

Προκόπιος