tabula rasa
La parole de flic
monsieur Georges Voulgarakis…
Ή αλλιώς, απλά μαθήματα πολιτικής αμετροέπειας…
Μέχρι πριν από λίγο καιρό ο κ. Γιώργος Βουλγαράκης συμπεριφερόταν με την υπερφίαλη άνεση του Αλαίν Ντελόν στην ταινία… La parole de flic (ο λόγος του μπάτσου). Είχε βάλει πλώρη για την μετά Καραμανλή εποχή και εμφανιζόταν ως σίγουρος διάδοχος του καραμανλισμού απέναντι στις ηγετικές φιλοδοξίες της κ. Ντόρας Μπακογιάννη, παρότι η τελευταία υπήρξε επί αρκετά χρόνια πολιτική του μέντορας και, ως εκ τούτου, αξιοποίησε τα μάλα την πολιτική προστασία που του προσέφερε.
Η υπόθεση των Πακιστανών, οι αστοχίες και οι επιπόλαιοι χειρισμοί που οδήγησαν στην αποδιοργάνωση της αστυνομίας, κυρίως, όμως, οι παλινωδίες του στην πολύκροτη υπόθεση των υποκλοπών τον έφεραν -μετά τη συμφωνία με τον πρωθυπουργό στην Αράχοβα- στην ασφάλεια της οδού Μπουμπουλίνας.
Έπειτα απ’ αυτό θα περίμενε κανείς έναν Βουλγαράκη ήπιο, πιο…πολιτισμένο (ίσως και λόγω κλίματος υπουργείου), με χαμηλότερους τόνους, σε μια προσπάθεια να δημιουργήσει νέες συμμαχίες και να ανακτήσει σε βάθος χρόνου το ηγετικό του πολιτικό προφίλ και να αναδιοργανώσει τις φιλοδοξίες του.
Αντ’ αυτού ο κ. Γιώργος Βουλγαράκης δείχνει να μην μπορεί να ξεπεράσει το… υφάκι του Αλαίν Ντελόν. Την ώρα που και η… κουτσή Μαρία αντιλαμβάνεται πως κάτι περίεργο «έπαιξε» μεταξύ του κ. Γιώργου Κορωνιά και του ιδίου στην υπόθεση των υποκλοπών, ο κ. Βουλγαράκης ζητάει και τα ρέστα.
Επέλεξε, με πρωθυπουργικό στυλ, να κάνει δηλώσεις στους δημοσιογράφους εν πτήσει προς τη Λιβύη, και να επιτεθεί σκαιά κατά του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης προκαταλαμβάνοντας, μάλιστα, και την εισαγγελική έρευνα στην υπόθεση του θανάτου του Κώστα Τσαλικίδη.
Πριν από μερικούς μήνες, ο τότε υφυπουργός του, κ. Χρήστος Μαρκογιαννάκης, χαρακτήρισε « ανόητο» τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου, κ. Δημήτρη Λινό, και, κατόπιν του σάλου που προκλήθηκε, πήρε την άγουσα για την εκλογική του περιφέρεια στην Κρήτη.
Τώρα ο κ. Γιώργος Βουλγαράκης επαναλαμβάνει την επίθεση, αυτή τη φορά στον εισαγγελέα κ. Ιωάννη Διώτη, χαρακτηρίζοντας την έρευνα που διεξάγει «κίνηση εντυπωσιασμού».
Είναι αλήθεια πως ο υπουργός Πολιτισμού (γαρ) είναι κατά τι πιο εκλεπτυσμένος από τον πρώην υφιστάμενό του στο Δημόσιας Τάξης. Αποδεικνύεται, όμως, πολιτικά πιο αμετροεπής, διότι θα έπρεπε να γνωρίζει πως στο… σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί. Όταν μάλιστα ο κρεμασμένος ήταν εμφανώς συνδεδεμένος με τις υποκλοπές, τότε τα πράγματα γίνονται χειρότερα…
Ο κ. Βουλγαράκης έχει, όμως, χάσει κάθε μέτρο. Το καλύτερο γι’ αυτόν θα ήταν να πέσει με τα μούτρα στη δουλειά και να παραγάγει έργο στο υπουργείο Πολιτισμού, εκεί απʼ όπου πέρασε ένας γίγαντας Τατούλης και… δεν πέρασε ο προκάτοχός του και πρωθυπουργός της χώρας, κ. Κώστας Καραμανλής.
Θα περίμενε κανείς να αφήσει στην άκρη τον Ρέμο και να εντρυφήσει στον Αλμπινόνι.
Δεν το πράττει. Είτε λόγω αμετροέπειας είτε λόγω φόβου. Διότι γνωρίζει πως το απόστημμα των υποκλοπών σκάει σιγά σιγά και ίσως βρεθεί μπλεγμένος.
Αυτός δεν ήταν, άλλωστε, που έπλεκε το εγκώμιο Κορωνιά, τον οποίο τώρα η κυβέρνηση παραδίδει στα σκυλιά. Ποιος έχει δίκιο; Ο κ. Βουλγαράκης τότε ή ο κ. Ρουσσόπουλος και το Μαξίμου τώρα;
Εάν μάλιστα επαληθευτεί αυτό που έγραψε ο «Μικροπολιτικός» την Τρίτη (μεταφέροντας είδηση κυκλαδίτικης εφημερίδας), ότι δηλαδή ο υπουργός έκοβε βόλτες με το φουσκωτό του στη Μήλο παρέα με τον κ. Κορωνιά, πέρυσι το καλοκαίρι, τότε επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο.
Κρείττον το σιγάν, λοιπόν, για τον κ. Βουλγαράκη. Εκτός εάν θέλει να υποστεί μία ακόμα επώδυνη διαδικασία με μία νέα κλήση στην επιτροπή της Βουλής. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση δεν θα δεχτεί τα πυρά της αντιπολίτευσης μόνο για τις ανακολουθίες και τις ανακρίβειές του. Θα υποστεί και την επίθεση της «μπουλντόζας» που λέγεται Μιλτιάδης Έβερτ.
Τώρα, αν είναι τυχαίο πως ο τελευταίος δέχεται τις ειρωνικές αναφορές του κ. Βουλγαράκη, μετά τις επισημάνσεις του ότι ο κ. Κορωνιάς θα έπρεπε να είναι στον Κορυδαλλό, αυτό μόνο σε σύμπτωση μπορεί να αποδοθεί. Έτσι δεν είναι;