Αν δεν πληρώσουν, αυτοί θα είναι οι χαμένοι
Οι δύο πλευρές είναι αλληλένδετες. Οι μεν βάζουν τα λεφτά τους -αν και αυτό είναι υπό αμφισβήτηση, γιατί είναι γνωστό ποιοι έφαγαν το Σχέδιο Μάρσαλ, τις παγωμένες πιστώσεις, τα θαλασσοδάνεια που οδήγησαν στις προβληματικές επιχειρήσεις και τότε τους τη χάρισε ο Ανδρέας αντί να τους στείλει στη φυλακή- και οι δε την εργασία τους. Οι μεν χωρίς τους δε και τούμπαλιν δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Επομένως έχει ανάγκη η μία πλευρά την άλλη. Γι’ αυτό και πρέπει ειρηνικά και αρμονικά να συμβιώνουν.
Αν ο κύριος Κυριακόπουλος, που τα βρήκε έτοιμα, θέλει πόλεμο, είναι βέβαιο ότι θα τον έχει. Ήδη πήρε μια μικρή γεύση. Μόνο που, όπως σε κάθε πόλεμο, τα ερείπια και οι απώλειες δεν θα είναι μονόπλευρες. Δεν είναι λύση, κύριε γιάπη, ο πόλεμος, η τακτική του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν». Ίσως σ’ άλλες εποχές πρόσκαιρα να είχε αποτέλεσμα.
Δεν μπορούν οι τράπεζες να πατάνε επί πτωμάτων, να αρπάζουν ακόμη και το καλύβι του οφειλέτη και να θησαυρίζουν. Από πού άντλησαν τα υπερκέρδη; Από το υστέρημα του λαουτζίκου. Δεν μπορούν επομένως να μη δίνουν ανθρώπινους μισθούς στους υπαλλήλους τους.
Αν δεν βρεθεί ικανοποιητική λύση, να ξέρουν οι κύριοι βιομήχανοι και οι τραπεζίτες ότι οι χαμένοι θα είναι αυτοί… Ήδη ο κόσμος άρχισε να αντιδρά. Βγαίνει στους δρόμους. Δέστε τι γίνεται στη Γαλλία. Δεν μπορεί, θα ‘ρθεί και δω ο ξεσηκωμός…
Όμως και η κυβέρνηση δεν μπορεί να παραμένει απλός θεατής. Μέχρι τώρα, στα δύο χρόνια της θητείας της, έκανε όλα τα… καπρίτσια του οικονομικού κατεστημένου. Είναι η σειρά τους να δώσουν…
Και μετά κυβέρνηση και αντιπολίτευση μαζί με τα συνδικάτα να κάτσουν να συζητήσουν το τι πρέπει να κάνουν στις νέες συνθήκες της αγοράς που διαμορφώνονται για να μη μείνουν στο περιθώριο, να μη φύγουν κι άλλες επιχειρήσεις και εργοστάσια σε άλλα μέρη, εκεί όπου το μεροκάματο είναι ένα πιάτο ρύζι. Με συναίνεση μπορούν να υπάρξουν λύσεις συμφέρουσες για όλες τις πλευρές.
Και ώρα είναι να συνειδητοποιήσουμε όλοι, που σήμερα εφησυχάζουμε, ότι θα πεινάσουμε από τη στιγμή που τίποτε δεν παράγουμε. Αντί εργοστάσια ξεφυτρώνουν καφετέριες και ξένα σούπερ μάρκετ. Και γι’ αυτό φταίνε όλες οι κυβερνήσεις, οι χθεσινές του ΠΑΣΟΚ, αλλά και η σημερινή του Καραμανλή.
Αυτή είναι η πικρή αλήθεια, μπρος στην οποία δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια, γιατί θα είμαστε κατώτεροι των υποχρεώσεών μας απέναντι στην Ελλάδα και στις γενιές που θα ‘ρθουν.