Άρχισαν τα όργανα της Ντόρας

Εδώ προκύπτουν τεράστιες ευθύνες για την υπουργό Εξωτερικών κυρία Ντόρα Μπακογιάννη για το πώς επέτρεψε αυτή η εχθρική προπαγάνδα να έχει και τη σφραγίδα του ΕΛΙΑΜΕΠ ορισμένοι διεθνείς οικονομικοί και πολιτικοί κύκλοι μέσω του International Crisis Group (Ομάδα Διεθνών Κρίσεων) και της έκθεσης που συνέταξε και παρουσίασαν για το Κυπριακό με τίτλο «Το αδιέξοδο της Κύπρου – Το επόμενο βήμα», την Πέμπτη στα γραφεία του ΕΛΙΑΜΕΠ, σε επιλεγμένο ακροατήριο και κεκλεισμένων των θυρών…

Αυτή η ανθελληνική πρόκληση έρχεται να δικαιώσει όλους εκείνους που επανειλημμένα είχαν εκφράσει τους φόβους τους για τον ρόλο που θα διαδραματίσει η Ντόρα στα εθνικά μας θέματα. Και να τα πρώτα κρούσματα. Η ευθύνη βέβαια βαρύνει τον ίδιο τον πρωθυπουργό, Κώστα Καραμανλή. Στην έκθεση αυτή, που δόθηκε στην δημοσιότητα στις 8 Μαρτίου και ήδη έχει ξεσηκώσει έντονες αντιδράσεις στην Κύπρο, υπάρχει σφοδρή και ανοίκεια επίθεση κατά του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας που τον θεωρεί υπεύθυνο για τα αδιέξοδα. Όμως η περίεργη αυτή έκθεση πάει ακόμα μακρύτερα καθώς απευθύνει συστάσεις – οδηγίες σε Ελλάδα, Τουρκία, ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ένωση, για τις ενέργειες που πρέπει να κάνουν από εδώ και πέρα για να αντιμετωπισθεί το Κυπριακό.

Η «Ομάδα Διεθνών Κρίσεων» αυτοπαρουσιάζεται ως μια μη κερδοσκοπική και Μη Κυβερνητική Οργάνωση (ΜΚΟ), που έχει ως σκοπό τη μελέτη των διεθνών κρίσεων και την υποβολή εκθέσεων και συστάσεων προς τα ενδιαφερόμενα μέρη, ξένες κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμούς, με στόχο την επίλυση διεθνών διενέξεων και τη διασφάλιση της ειρήνης.

Στην πραγματικότητα αποτελούν ένα από τα πολλά ηχεία προπαγάνδας και ανεπίσημα διπλωματικά εργαλεία προβολής και προαγωγής των θέσεων και των πολιτικών της Ουάσινγκτον, κατά πρώτο λόγο, και του Λονδίνου κατά δεύτερο λόγο. Όπως χαρακτηριστικά είπε ο συμπρόεδρος της Ομάδας λόρδος Πάττεν, πρώην ευρωπαίος επίτροπος για τις εξωτερικές σχέσεις, «λέμε συχνά αυτά που θα ήθελαν να πουν οι κυβερνήσεις αλλά τους είναι δύσκολο να το κάνουν».

Από την άποψη αυτή η έκθεση της Ομάδας Διεθνών Κρίσεων παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί προβάλλει στο προσκήνιο τους στόχους και τις τακτικές που απεργάζεται στο παρασκήνιο ο αγγλοαμερικανικός παράγων, σε συνεργασία με την Άγκυρα, για την ντε φάκτο προώθηση στην Κύπρο «λύσεως» τύπου Σχεδίου Ανάν.

Ποιοι συμμετέχουν στην «Ομάδα Διεθνών Κρίσεων» και ποιοι επισήμως τη χρηματοδοτούν

Για ν’ αντιληφθεί κανείς τον ρόλο που διαδραματίζει και τους στόχους που εξυπηρετεί η παρουσιαζόμενη ως δήθεν «ανεξάρτητη» μη κυβερνητική οργάνωση, αρκεί να αναφέρει ενδεικτικά ορισμένους από τους επιφανείς συμμετέχοντες: ο George Soros, ο γνωστός χρηματοδότης των Σκοπίων στα Βαλκάνια και της «δημοκρατίας» στα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη. Ο πρώην βοηθός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Morton Abramowitz, γνωστός ως ένθερμος υποστηρικτής απ’ την αρχή της ανεξαρτησίας του Κοσόβου. Ο πρώην γερουσιαστής και «αρχηγός» στο Κογκρέσο του φιλοτουρκικού λόμπι Stephen Solarz. Ο αμερικανός πρέσβης Kenneth Adelman, εκπρόσωπος των ΗΠΑ στις αμερικανοσοβιετικές διαπραγματεύσεις για τον περιορισμό των εξοπλισμών, γνωστός στον αμερικανικό Τύπο για τις σκληρές ψυχροπολεμικές θέσεις του. Ο πρώην αρχηγός των δυνάμεων του ΝΑΤΟ και επικεφαλής της επεμβάσεως στη Γιουγκοσλαβία Wesley Clark. Ο πρώην Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του προέδρου Κάρτερ Zbigniew Brezinski. Ο Leslie H. Gelb, πρώην πρόεδρος του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων των ΗΠΑ. Ο λόρδος Robertson, πρώην Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ. Ο Par Stenback, πρώην υπουργός Εξωτερικών της Φινλανδίας. Ο Thorvald Stoltenberg, πρώην υπουργός Εξωτερικών της Νορβηγίας. Ο Martti Ahtisaari, πρώην πρόεδρος της Φινλανδίας και μεσολαβητής σήμερα στο θέμα του Κοσσυφοπεδίου. Ο George J. Mitchell, πρώην αρχηγός της πλειοψηφίας στην αμερικανική Γερουσία. Ο James C. F. Huang, αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας παρά τω προέδρω της Ταϊβάν. Ο Salim A. Salim, πρώην πρωθυπουργός της Τανζανίας και πρώην Γραμματέας της Οργάνωσης Αφρικανικής Ενότητας. Επικεφαλής της ομάδας είναι σήμερα ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Αυστραλίας Gareth Evans και ο πρώην επίτροπος Εξωτερικών Σχέσεων της ΕΕ λόρδος Πάττεν.

Η πλουσιοπάροχη χρηματοδότηση της ομάδας προέρχεται από υπουργεία Εξωτερικών, περιλαμβανομένου του υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας, από τα γνωστά διεθνή ιδρύματα, όπως αυτό του Soros και άλλα και από ιδιώτες δωρητές. Οι τελευταίοι μάλιστα εάν καταβάλουν δωρεά άνω των 25.000 δολαρίων, έχουν δικαίωμα να εκπροσωπηθούν στη διοίκηση της ομάδας.

Δυστυχώς όμως κάποιοι και στην Ελλάδα έπαιξαν το παιχνίδι αυτών που συνέταξαν αυτή την έκθεση, η οποία κοινοποιείται σε κορυφαίους πολιτικούς παράγοντες κρατών-μελών της ΕΕ, των ΗΠΑ κ.ά. Με πρωτοβουλία του ΕΛΙΑΜΕΠ και μάλιστα σχεδόν εν κρυπτώ (χωρίς προσκλήσεις, χωρίς δημόσιο διάλογο) και σε έναν πολύ μικρό κύκλο ανθρώπων (που μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού), κλήθηκε την περασμένη Πέμπτη στην Αθήνα ένας εκ των συντακτών της έκθεσης, ο Νίκολας Γουάιτ, για να την παρουσιάσει. Προκαλεί τεράστια ερωτηματικά αυτή η ενέργεια του ΕΛΙΑΜΕΠ που υπονομεύει τις ελληνικές θέσεις στο Κυπριακό. Τα ερωτήματα αμείλικτα:

– Πώς και γιατί επέλεξε την παρουσίαση αυτής της έκθεσης;

– Από πού χρηματοδοτήθηκε το ταξίδι και η παραμονή του κ. Γουάιτ;

– Γιατί έγινε εν κρυπτώ η παρουσίαση και όχι μέσα από μια δημόσια συζήτηση, όπου θα μπορούσαν να υπάρξουν επιχειρήματα για τους ποικίλους ισχυρισμούς της έκθεσης;

Να σημειωθεί ότι ο κ. Γουάιτ αναχώρησε την επομένη από την Αθήνα για την Τουρκία, να παρουσιάσει και εκεί την έκθεση.

Η σύνταξη της εκθέσεως για την Κύπρο έγινε σε στενή συνεργασία με το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών

Υπ’ αυτές τις συνθήκες δεν είναι, βεβαίως, απορίας άξιον ότι η έκθεση της ομάδας έγινε σε στενή συνεργασία με το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών και προφανώς με τα αντίστοιχα επίσης υπουργεία των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας.

Το περιεχόμενο της εκθέσεως και ο χρόνος κατά τον οποίο δόθηκε στη δημοσιότητα, με μεγάλη προβολή εντάσσεται στη συστηματική προπαγανδιστική εκστρατεία, που αποσκοπεί στην απενοχοποίηση της τουρκικής πλευράς στη σημερινή δύσκολη γι’ αυτήν συγκυρία στην ΕΕ και στην άσκηση πιέσεων στην ελληνική πλευρά, που καταγγέλλεται ως δήθεν αδιάλλακτη και υπεύθυνη για το αδιέξοδο στο Κυπριακό.

Ειδικότερα, βεβαίως, καταγγέλλεται ο κύπριος Πρόεδρος Παπαδόπουλος και καλείται η αντιπολίτευση και η «κοινωνία των πολιτών» να αναλάβει εντονότερη δράση και πρωτοβουλίες για την ανατροπή των πολιτικών του κυπρίου Προέδρου. Με την ίδια ευκαιρία η έκθεση χαιρετίζει την αλλαγή στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών και εκφράζει την αισιοδοξία ότι αυτή θα οδηγήσει στην αλλαγή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στο Κυπριακό και ιδιαίτερα στην αποστασιοποίηση της Ελλάδος από την Κύπρο μέσα στην ΕΕ!

Οι θέσεις που προπαγανδίζει η έκθεση για το Κυπριακό της «Ομάδας Διεθνών Κρίσεων»

Στην εισαγωγή της η έκθεση επιρρίπτει την ευθύνη για το αδιέξοδο στο Κυπριακό, στην ελληνική πλευρά, παραχαράσσοντας τα γεγονότα και αποσιωπώντας πλήρως την τουρκική κατοχή. Λέει συγκεκριμένα: «Ο τελευταίος γύρος της παρατεταμένης ειρηνευτικής διαδικασίας για την επίτευξη λύσεως του κυπριακού προβλήματος έληξε τον Απρίλιο του 2004, όταν η ελληνοκυπριακή κοινότητα, η οποία επί μακρόν επιζητούσε την επανένωση της διαιρεμένης νήσου σε δικοινοτική και διζωνική βάση, απέρριψε με συντριπτική πλειοψηφία το Σχέδιο Ανάν των Ηνωμένων Εθνών, το οποίο προέβλεπε ακριβώς αυτό»!

Τόσο απλά είναι τα πράγματα για τους συντάκτες της περιβόητης εκθέσεως. Οι Ελληνοκύπριοι αρνήθηκαν δήθεν και απέρριψαν αυτό που επί δεκαετίες ζητούσαν. Η λαθροχειρία φτάνει μέχρι του σημείου να επιχειρείται το φόρτωμα του Σχεδίου Ανάν στον Μακάριο και στη Συμφωνία Κορυφής που είχε υπογράψει με τον Ντενκτάς το 1977.

Στη συμφωνία αυτή ο Μακάριος δέχθηκε για πρώτη φορά λύση του Κυπριακού στη βάση μιας διπεριφερειακής και δικοινοτικής ομοσπονδίας αλλά με παράλληλο σεβασμό των τριών βασικών ελευθεριών (ελεύθερη διακίνηση, ελεύθερη εγκατάσταση και δικαίωμα περιουσίας) που θα διασφάλιζαν την ενότητα, τα δημοκρατικά δικαιώματα και τη λειτουργικότητα του κράτους.

«Το ουσιαστικότερο εμπόδιο για συμφωνία είναι αυτή τη στιγμή η πολιτική και η στάση της ελληνοκυπριακής ηγεσίας και ιδίως του Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου», διαπιστώνει η έκθεση και προτείνει προς τα ενδιαφερόμενα μέρη και τους εμπλεκόμενους διεθνείς παράγοντες (ΟΗΕ, ΕΕ) μια στρατηγική για την ντε φάκτο επιβολή «λύσεως» πάνω στη βάση του Σχεδίου Ανάν.

Οι συστάσεις και εισηγήσεις που κάνει αποκαλύπτουν ανάγλυφα την ακολουθούμενη στρατηγική και τακτική του αγγλοαμερικανικού παράγοντα και της Άγκυρας για την αναβάθμιση των κατεχομένων σε «ισότιμη» πολιτική οντότητα και για εκβιασμό της ελληνικής πλευράς με τετελεσμένα γεγονότα και μονομερή μέτρα. Αναφέρεται σχετικά σε μια ρήση του γνωστού αρχιτέκτονα του Σχεδίου Ανάν λόρδου Χάνεϊ ότι χρειάζεται, κατά κάποιον τρόπο, η σημερινή κατάσταση (το status quo) στην Κύπρο να αποκτήσει ασήκωτο κόστος για την ελληνική πλευρά. Είναι η ίδια τακτική των απειλών ότι σε περίπτωση που οι Ελληνοκύπριοι δεν θα υπέκυπταν και δεν θα ψήφιζαν το Σχέδιο Ανάν, οι συνέπειες θα ήταν ανυπολόγιστες. Η Κύπρος όμως είναι σήμερα χώρα μέλος της ΕΕ και σε πολύ ισχυρότερη διπλωματική θέση από πριν. Αυτό άλλωστε αποτελεί τον στόχο των νέων μεθοδεύσεων. Να υποσκαφθεί η διεθνής θέση της Κύπρου και η θέση της στην ΕΕ ώστε να εκβιασθεί να δεχθεί «λύση» τύπου Ανάν.

Ας δούμε όμως τι συστάσεις κάνει η έκθεση ειδικότερα για κάθε παράγοντα και τι «νέες ιδέες» προβάλλει για πρόοδο προς μια ντε φάκτο «λύση»:

1. ΕΕ, ΟΗΕ και ΗΠΑ
Η έκθεση συστήνει στην ΕΕ να προωθήσει το λεγόμενο «απευθείας εμπόριο» που έχει κομβική σημασία για την ντε φάκτο αναγνώριση των κατεχομένων ως χωριστής και «ισότιμης» πολιτικής οντότητας. Συστήνει επίσης σ’ αυτήν να εγκαθιδρύσει στα κατεχόμενα παράρτημα της αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με πρόσχημα τη διαχείριση της οικονομικής βοήθειας προς τους Τουρκοκύπριους.

Υποβάλλει επίσης δύο άλλες ιδέες:

• να εξασφαλίσει η ΕΕ τη «δίκαιη» εκπροσώπηση των Τουρκοκύπριων στους θεσμούς της

• να αναθεωρήσει τις σημερινές προτάσεις για το «απευθείας εμπόριο», που ενέκρινε προσφάτως το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων (υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ) «ώστε να συμπεριλάβουν την ενσωμάτωση της βόρειας Κύπρου στην Τελωνειακή Ένωση της ΕΕ με την Τουρκία» και την από κοινού διαχείριση του λιμένος της Αμμοχώστου από την ΕΕ και τους Τουρκοκύπριους!

Σε ό,τι αφορά τον ΟΗΕ προτείνει την έγκριση από το Συμβούλιο Ασφαλείας της γνωστής εκθέσεως που είχε υποβάλει, μετά το δημοψήφισμα ο Κόφι Ανάν για την κατάργηση ουσιαστικά των ψηφισμάτων 541 και 550, που καταδικάζουν το ψευδοκράτος και ζητούν από όλες τις χώρες μέλη του ΟΗΕ να απόσχουν από οποιαδήποτε σχέση η ενέργεια αναγνωρίσεως.

Για τον σκοπό αυτό συστήνεται να πεισθεί η Ρωσία να συνεργασθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Ρίχνεται επίσης η «ιδέα» να αμφισβητηθεί στον ΟΗΕ η εκπροσώπηση όλης της Κύπρου από την Κυπριακή Δημοκρατία και να ζητηθεί η θέση της Κύπρου να καταληφθεί από τις δύο κοινότητες.

Στις ΗΠΑ συστήνεται να ιδρύσουν παράρτημα της πρεσβείας τους στα κατεχόμενα, κατά τρόπο που αυτό να παραπέμπει στην ιδέα δύο ισότιμων συνιστώντων κρατών. Συστήνεται επίσης να στηρίξουν την έγκριση και εφαρμογή του κανονισμού για το «απευθείας εμπόριο» και να αναβαθμίσουν τις επαφές τους με το ψευδοκράτος.

2. Σε ό,τι αφορά την Τουρκία, συστήνεται:
• Ν’ αρχίσει μείωση των τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο.
• Να δεχθεί περιορισμένο επαναπατρισμό εποίκων.
• Να εφαρμόσει την τελωνειακή ένωση για όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ.

Προφανώς, ο τελευταίος όρος, ο οποίος αποτελεί υποχρέωση της Τουρκίας προς την ΕΕ, διασυνδέεται εμμέσως με την προώθηση του απευθείας εμπορίου και την ντε φάκτο αναγνώριση του ψευδοκράτους. Η τελευταία θα αναιρούσε, εάν εφαρμοζόταν, κάθε νόημα και ουσία από την υποχρέωση της Τουρκίας. Αντί δηλαδή Άγκυρας να εφαρμόσει το Πρωτόκολλο, θα ανταμειβόταν επιπλέον με την έμμεση αναγνώριση του ψευδοκράτους και τη δρομολόγηση ντε φάκτο «λύσεως» του Κυπριακού σύμφωνα με τις επιθυμίες της Άγκυρας.

3. Σε ό,τι αφορά ειδικότερα τους Τουρκοκυπρίους, συστήνεται υποκριτικά ο σεβασμός των ελληνοκυπριακών περιουσιών, εφόσον τίθεται νομικό θέμα στην ΕΕ.

Τους συμβουλεύει όμως πώς να επιδιώξουν την ένταξή τους στην τελωνειακή συμφωνία ΕΕ και Τουρκίας. Συστήνει επίσης να αναλάβουν οι Τουρκοκύπριοι την ανοικοδόμηση της περιφραγμένης πόλεως της Αμμοχώστου, με διεθνή οικονομική βοήθεια, και να επιτρέψουν στους Ελληνοκύπριους να επαναγκατασταθούν στην πόλη αλλά υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση! Να μετατραπεί δηλαδή η εγκαταλελειμμένη πόλη, σε μοχλό εκβιασμού των Ελληνοκυπρίων με διεθνή οικονομική βοήθεια και αναγνώριση!

4. Σε ό,τι αφορά τους Ελληνοκυπρίους, συστήνεται η γνωστή επωδός να υποβάλουν νέες προτάσεις, με ιεραρχημένες προτεραιότητες. Να υποβάλουν δηλαδή νέες προτάσεις που δεν θα απέχουν ουσιαστικά από τη φιλοσοφία και τις πρόνοιες του Σχεδίου Ανάν.

Συστήνεται επίσης σ’ αυτούς να αναλάβουν, μέσω της εκπαιδεύσεως και των ΜΜΕ, «αναθεώρηση του ιστορικού φρονήματος των Ελληνοκυπρίων»! Συστήνεται παραλλήλως να δείξουν «ευελιξία» στο θέμα της δήθεν «απομονώσεως» των Τουρκοκυπρίων. Να υποστηρίξουν δηλαδή, σε βάρος τους, την έγκριση των δύο κανονισμών, ιδιαίτερα του κανονισμού για το απευθείας εμπόριο.

Καλούνται επίσης να δίνουν βίζα στους εποίκους που βρίσκονται στα κατεχόμενα και, επιπλέον, «να εργασθούν για την αναδιατύπωση της ελληνοκυπριακής συζητήσεως του θέματος των σχέσεων ΕΕ-Τουρκίας, δίνοντας έμφαση στα οφέλη ασφαλείας που θα προέκυπταν από την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ»! Καλούνται δηλαδή να αυτοϋπονομευθούν, να αναγνωρίσουν και να νομιμοποιήσουν τα τετελεσμένα της τουρκικής κατοχής και επιπλέον να εργασθούν για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ για τη δική τους ασφάλεια!

5. Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, συστήνεται: «να υποστηρίξει δραστήρια τις φωνές μεταξύ των ελληνοκυπρίων πολιτικών και της κοινωνίας των πολιτών υπέρ μιας διευθετήσεως του προβλήματος και να υποστηρίξει ενεργά την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων με βάση το Σχέδιο Ανάν.

Να αναστείλει το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού χώρου, να σταματήσει τις κοινές στρατιωτικές δραστηριότητες με τους Ελληνοκυπρίους και να θέσει τέρμα στις επιχειρήσεις και στη στελέχωση της Κυπριακής Εθνοφρουράς».