Επικαιρότητα
1 Ποιος παρέδωσε στην κυβέρνηση των ΗΠΑ το απόρρητο σχέδιο άμυνας της Βαγδάτης σε περίπτωση αμερικανικής εισβολής; Το θέμα αυτό ήρθε στην επιφάνεια με σχετικό δημοσίευμα της μεγάλης αμερικανικής εφημερίδας «New York Times», η οποία στις 27 Φεβρουαρίου δημοσίευσε την πληροφορία, ότι δύο πράκτορες της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Πληροφοριών της Γερμανίας (της γνωστής BND), που δρούσαν στη Βαγδάτη πριν από την αμερικανοβρετανική επίθεση, παρέδωσαν στους Αμερικανούς ένα σχέδιο της άμυνας της ιρακινής πρωτεύουσας που, σύμφωνα με τις πληροφορίες τους, είχε δώσει ο ίδιος ο Σαντάμ Χουσεΐν στους στρατηγούς του. Και τον Νοέμβριο το 2003 οι πράκτορες αυτοί τιμήθηκαν με αμερικανικό παράσημο για «κρίσιμες πληροφορίες» που παρέδωσαν στις υπηρεσίες ασφαλείας των ΗΠΑ. Το δημοσίευμα αυτό, αν βέβαια αληθεύουν όσα δημοσίευσαν οι «Times», αποδεικνύει ότι στο θέμα του πολέμου εναντίον του Ιράκ η Γερμανία έπαιξε διπλό παιχνίδι. Από το ένα μέρος εφοδίαζε τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ με έγγραφα που περιείχαν απόρρητες πληροφορίες για την άμυνα του Ιράκ και από το άλλο ο τότε καγκελάριος Σρέντερ καταδίκαζε με αγανάκτηση την αμερικανοβρετανική εισβολή. Σοσιαλιστική διγλωσσία που την έχουμε γευτεί μέχρι κορεσμού! Στη Γερμανία, πάντως, υπάρχει διάχυτη ανησυχία. Και διερωτώνται για ποιον σκοπό ήρθαν τώρα στην επιφάνεια αυτές οι απόρρητες πληροφορίες. Για να πλήξουν την αξιοπιστία του γερμανικού πολιτικού συστήματος; Για να ρυμουλκήσουν πιο γρήγορα την καγκελάριο Μέρκελ στην τυφλή αφοσίωση εξυπηρέτησης των αμερικανικών συμφερόντων ή για να προκαλέσουν την έχθρα των αραβικών κρατών κατά της Γερμανίας; Το δημοσίευμα έρχεται σε μια στιγμή που τα σκίτσα του Μωάμεθ έχουν ξεσηκώσει τους άραβες ισλαμιστές εναντίον της Ευρώπης. Γιατί οι Αμερικανοί ρίχνουν λάδι στη φωτιά αυτή; Μήπως επιδιώκουν τρομοκρατικές ενέργειες εις βάρος της Ευρώπης, ώστε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη να τεθούν κάτω από την «προστατευτική ομπρέλα» του Προέδρου Μπους και να υιοθετήσουν αυστηρότερα «αντιτρομοκρατικά» μέτρα; Οι Αμερικανοί κατάφεραν κάτι αδιανόητο. Να ξεχάσουν οι ευρωπαίοι ηγέτες τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και τις ανώτερες ανθρωπιστικές ιδέες που διέπλασαν τα φωτισμένα ευρωπαϊκά πνεύματα και να προσχωρήσουν στη χαμερπή ιδεολογία της κατάπνιξης της ανθρώπινης συνείδησης και της εξαφάνισης της προσωπικής ελευθερίας.
2 Το κύρος και η ισχύς της Ευρωπαϊκής Ένωσης μετατοπίζονται στις νέες χώρες-μέλη. Στους πληθυσμούς των χωρών αυτών και στις κυβερνήσεις τους μπορούμε να βρούμε ένθερμους υποστηρικτές της ΕΕ. Και οι δέκα νέες χώρες παρουσιάζουν τον φανατισμό του νεοφώτιστου. Είναι σχεδόν όλες οικονομικά καθυστερημένες, με χαμηλές αποδοχές των εργαζομένων, με πολύ χαμηλό τεχνολογικό επίπεδο στην παραγωγική τους διαδικασία και με ελάχιστες εξαγωγές. Λατρεύουν την ΕΕ, την οποία βλέπουν ως σωτήρα που θα τις οδηγήσει στην ποθητή «Γη της Επαγγελίας» και θα βελτιώσει το βιοτικό τους επίπεδο. Από την κατάσταση αυτή ξεφεύγουν πρώτη η Κυπριακή Δημοκρατία και φυσικά η Μάλτα. Τα δύο αυτά μικρά νησιωτικά κράτη έχουν ζηλευτό επίπεδο ανάπτυξης και κυρίως η Κύπρος κατά πολύ ανώτερο από το επίπεδο πολλών κρατών-μελών της παλαιάς ΕΕ των «15». Έτσι, η Κύπρος και η Μάλτα δίνουν μικρά ποσοστά αποδοχής της ΕΕ. Και προπαντός η Κύπρος μετά τη στάση της ηγεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο θέμα του Σχεδίου Ανάν και τη χλιαρή πολιτική απέναντι στην τουρκική πρόκληση της μη αναγνώρισης της τελωνειακής ένωσης μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας όσον αφορά την Κυπριακή Δημοκρατία. Μετατοπίζεται λοιπόν η ισχύς της ΕΕ βορειοανατολικά, στα εξαθλιωμένα κράτη. Οι πολίτες της παλαιάς ΕΕ των «15» έχουν αντιληφθεί πλέον ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι στήριγμα του νεοφιλελευθερισμού, χωρίς δική της εξωτερική αλλά και οικονομική πολιτική. Και κυρίως για τον λόγο αυτόν καταψήφισαν οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί το Ευρωσύνταγμα. Και αν υποτεθεί ότι γινόταν δημοψήφισμα και στα δεκαπέντε παλαιά κράτη-μέλη, το Ευρωσύνταγμα θα αποδοκιμαζόταν και για τις νεοφιλελεύθερες διατάξεις του και για τις επιλογές της ηγεσίας της ΕΕ. Στη συνείδηση των λαών των 15 κρατών της Ένωσης ξαναζεί πάλι το όραμα του «έθνους-κράτους» που, σύμφωνα με άρθρο της «International Herald Tribune», πραγματοποιεί δυναμική και εκδικητική επιστροφή. Και ειδικά στα 12 κράτη της ΟΝΕ ξαναζεί η επιθυμία της αντικατάστασης του ευρώ με τα εθνικά νομίσματα! Τώρα άρχισαν να ξυπνούν και οι ηγεσίες των 15 παλαιών κρατών-μελών. Στη Γαλλία ο πρωθυπουργός Ντομινίκ ντε Βιλπέν δήλωσε προ ημερών ότι «σκοπεύει να προτάξει την ευημερία της Γαλλίας έναντι εκείνης της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Οι ευρωπαίοι πολίτες έχουν πλέον πεισθεί ότι η ΕΕ έφτασε στο σημείο με τις επιλογές της να συμβολίζει και να θεσμοθετεί τις όποιες αδυναμίες (και είναι απειράριθμες!) της παγκοσμιοποιημένης αγοραίας οικονομίας και δεν μπορεί να προτείνει το φάρμακο, καθώς στερείται αυτόνομης πολιτικής σχεδόν σε όλα τα επίπεδα. Χλιδάτη παρακμή!