επί πιεστηρίου
Τα χαιρετίσματά μας στους 56… θαρραλέους «Έλληνες», που καρφώνουν κατάστηθα το στιλέτο τους στην ιστορία μας, τις παραδόσεις μας, στην κληρονομιά που μας άφησαν εκείνοι που κατόρθωσαν πριν από χιλιάδες χρόνια να ακούγεται με σεβασμό όπου γης η Ελλάδα. Αποφάσισαν, λέει, να αποκαλούν στο εξής τα Σκόπια «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Τι είχανε, τι έχασαν… Ποτέ δεν ένιωσαν δική τους τη Μακεδονία. Αύριο ποιος ξέρει τι θα παραδώσουν… Όλοι εμείς που επιμένουμε ελληνικά είμαστε… εθνικιστές! Τρέμε Ελλάδα…
Ήταν από τις πιο ευχάριστες επισκέψεις στην Αθήνα του Τάσσου Παπαδόπουλου. Θαύμα η συνάντηση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, περισσότερο κι από εγκάρδια με τον πρωθυπουργό, με άλλο πρόσωπο ο Γιώργος, συνεσταλμένη η Ντόρα, με φιλικούς λόγους η Αλέκα και ο Αλαβάνος.
Ο κύπριος Πρόεδρος δεν ξέχασε τον άνθρωπο που τον στήριξε στις κρίσιμες μέρες των ασφυκτικών πιέσεων για το Σχέδιο Ανάν. Είχε ιδιαίτερη συνάντηση, μακριά από τη δημοσιότητα, με τον Πέτρο Μολυβιάτη, με τον οποίο τα είπαν για αρκετή ώρα.
Όλοι πλέον μόνο καλά λόγια έχουν να πουν για τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Ακόμη κι εκείνοι που τον κατέκριναν. Κέρδισε τον κόσμο με την πολιτική του και το θάρρος του. Και έβγαλε το Κυπριακό από το αδιέξοδο. Και η Κύπρος σήμερα έχει το πάνω χέρι… Όλοι εκείνοι που στήριξαν τον κύπριο Πρόεδρο νιώθουν δικαιωμένοι.
Άλλον ένα νεκρό κι έναν βαρύτατα τραυματία, πέραν των τεράστιων υλικών ζημιών, στοίχισε το… ανθρώπινο λάθος του σιδηροδρομικού του ΟΣΕ που ξέχασε ν’ αλλάξει το κλειδί και ο οποίος με απίστευτη ανευθυνότητα δήλωσε στις κάμερες: «Έκανα λάθος…»! Όταν το 98% των συγκρούσεων, ανατροπών και άλλων ατυχημάτων στον ΟΣΕ οφείλονται σε ανθρώπινο λάθος, κάτι πρέπει να φταίει, χωρίς βέβαια να παραγνωρίζει κανείς τα προβλήματα παλαιότητας του τροχαίου υλικού. Και αυτό που φταίει είναι η κατάλυση και της πιο στοιχειώδους πειθαρχίας και της υποχρέωσης του κάθε εργαζόμενου να κάνει σωστά τη δουλειά του. Πολύ περισσότερο μάλλον όταν από τη δουλειά τους εξαρτάται η ζωή και η σωματική ακεραιότητα του κόσμου που ταξιδεύει με το τρένο… Επομένως, εδώ και τώρα ο νέος διευθύνων σύμβουλος του οργανισμού, καθηγητής κ. Δ. Χιόνης, θα πρέπει να συστήσει έναν έγκυρο μηχανισμό ελέγχου, ώστε ακόμη και τα «ανθρώπινα λάθη» να περιοριστούν και το τρένο να ξαναγίνει το πιο ασφαλές μέσο μεταφοράς.
Τι ήθελε να αναφερθεί στον φάκελο της Κύπρου ο τέως πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης, που έχει πάρει πολύ ζεστά το θέμα των υποκλοπών, προφανώς λόγω εμπλοκής των Αμερικανών, με τους οποίους είναι σε διάσταση από τότε που αποκάλεσε… ανθύπατο τον Μπερνς, αλλά δεν αντέδρασε από έδρας όταν ο Σημίτης απηύθυνε τις ευχαριστίες του προς τους Αμερικανούς, γιατί μας επέβαλαν την υποστολή της σημαίας μας στα Ύμια…
Αν θυμάσαι καλά, πρόεδρε, ο φάκελος της Κύπρου άνοιξε μεν, έκλεισε δε, και ποτέ δεν έφθασε στη Δικαιοσύνη! Κι έτσι γλίτωσαν πολλοί, Έλληνες και Κύπριοι, το απόσπασμα. Σήμερα, δε, έχουν χαρακτηρισθεί απόρρητα εκείνα τα αποκαλυπτικά πρακτικά με την ευθύνη ακόμη και του Κωνσταντίνου Καραμανλή (με εκείνο το περίφημο «η Κύπρος είναι μακράν») και όποιος ζητήσει αντίγραφα, δεν του δίνουν! Και αυτό επεβλήθη δυστυχώς επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ.
Αποκλείεται ο προϊστάμενος των Δικαστηρίων στη Σχολή Ευελπίδων να έχει ποτέ κατέβει στα ουρητήρια… Γιατί θα έφευγε τρέχοντας από την κατάσταση που θα έβλεπε. Είναι ντροπή για κάθε πολιτισμένο άνθρωπο η αθλιότητα και η βρωμιά που υπάρχει και όπου αναγκάζονται να προσφεύγουν υποχρεωτικά χιλιάδες κόσμου κάθε μέρα, τσαλαβουτώντας σε ακαθαρσίες…
Κι ας μην επικαλεσθεί κανείς ότι δεν υπάρχουν λεφτά για καθαρίστριες… Γιατί υπάρχει αυτό που κάνουν όλα τα κέντρα διασκέδασης, οι κινηματογράφοι και τα θέατρα. Να καλέσουν 2-3 γυναίκες που έχουν ανάγκη ζωής, να καθαρίζουν με αντάλλαγμα το φιλοδώρημα. Η αδιαφορία όμως και εδώ βασιλεύει, δυστυχώς…
Μέχρι και την τελευταία στιγμή της ζωής του ο Σπύρος Σκλαβενίτης επέμενε ελληνικά. Απέρριπτε χρόνια τώρα τεράστιες προσφορές ξένων κολοσσών των σούπερ μάρκετ για να πάρουν την αλυσίδα του. Κάποιος ξένος τού είχε πει πάρε την επιταγή και βάλε ό,τι ποσό θέλεις. Και είπε όχι. Είναι η μόνη που διατηρεί την ελληνική ταυτότητά της. Έφυγε με την ικανοποίηση ότι κατάφερε να αντισταθεί, να πάει κόντρα στο ρεύμα, στον αφελληνισμό των βιομηχανιών και μεγαλοεπιχειρήσεων. Μακάρι να είχε η Ελλάδα πολλούς Σκλαβενίτηδες…