Τα «δώρα» ενισχύουν τους ισχυρούς εκδότες

«Και τα δύο πρακτορεία, και το “Άργος” και η “Ευρώπη”, δεν έχουν προχωρήσει στο τελικώς ζητούμενο» με αποτέλεσμα να μην ξέρει «ένας εκδότης εφημερίδας πόσα φύλλα έφυγαν για το τάδε περίπτερο, όχι για τον εφημεριδοπώλη, δηλαδή τον εργολάβο, το περίπτερο τάδε, πόσα φύλλα πήρε, πόσα πούλησε και πόσα επέστρεψε».

Οι διαφορετικές τιμές των εφημερίδων με τα δώρα ευνοούν τους ισχυρούς, αλλάζοντας τους κανόνες του ανταγωνισμού: «Επειδή δε τώρα έχει αλλοιωθεί ολόκληρο το σκηνικό με τις τιμές, βλέπεις ότι οι περιπτεράδες προωθούν, αγοράζοντας και τσάντες, τα πάκα. Πας και παίρνεις πάκο ολόκληρο και πληρώνεις τρία ευρώ». Καθοριστικό ρόλο έχει ο εφημεριδοπώλης, καθώς «παίρνει το 30% των τριών ευρώ, δηλαδή ένα ευρώ. Από τη δική μου τη μικρή ημερήσια εφημερίδα, που πουλιέται ένα ευρώ, παίρνει 30 λεπτά». Είναι δε χαρακτηριστική η μαρτυρία του για την… εξαφάνιση της… εφημερίδας του στην περιοχή όπου μένει! «Πηγαίνω εκεί στη γειτονιά μου, ζητάω “Express”, μου λέει “τελείωσε”. Γιατί τελείωσε, ρε παιδιά, τόσο μεγάλη κυκλοφορία έχει; Λέει “ξέρετε”, λέω “μα, τυχαίνει να ξέρω”, τίποτε. Δεν την προωθεί. Να βρούμε, λέει, πού είναι. Πού είναι η εφημερίδα; Ψάχνει κάτω από κάτι πάγκους να τη βρει. Είναι αστεία ιστορία δηλαδή»

Τέλος, ο Δ. Καλοφωλιάς αποκάλυψε πως η κατανομή της κρατικής διαφήμισης δεν γίνεται με τα κριτήρια που έθεσε ο Θ. Ρουσόπουλος: «Βγήκαν οι εγκύκλιοι, έβγαλε και μια συμπληρωματική εγκύκλιο και η κυρία Παπαδά, φτιάξαμε και εμείς μια εγκύκλιο από την Ένωση Ιδιοκτητών προς τα μέλη μας, επαινέσαμε, δεν ξέρω αν το θυμάσαι, επαινέσαμε το μέτρο και την πρωτοβουλία και ξαφνικά κάπου χάθηκε. Πού χάθηκε; Όλοι ξέρουμε πού χάθηκε. Και εγώ το ξέρω και ο υπουργός το ξέρει και όλοι σας το ξέρετε». «Να το μαζέψουμε, διότι αν δεν το μαζέψουμε, θα μας φύγει εντελώς. Και όταν φύγει εντελώς, δεν πιάνεται», σημείωσε ολοκληρώνοντας την παρέμβασή του ο εκδότης.