Μονόδρομος το Ασφαλιστικό για κυβέρνηση – αντιπολίτευση
Ως εθνικό ζήτημα θεωρούν το ασφαλιστικό τόσο η κυβέρνηση όσο και τα κόμματα της αντιπολίτευσης όπως και τα Συνδικάτα και η εργοδοσία, όμως κάθε πλευρά ξεκινά από διαφορετική πολιτικοϊδεολογική αφετηρία, καθιστώντας ακόμη πιο περίπλοκο το πρόβλημα. Επιπλέον, το γεγονός ότι οι δύο βασικές «μεταρρυθμίσεις» που έγιναν με τυμπανοκρουσίες περί εξασφάλισης της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος για τα επόμενα 30 χρόνια (μια επί ΝΔ το 1992 και η δεύτερη επί ΠΑΣΟΚ το 2002) απέτυχαν παταγωδώς, με συνέπεια μόνο το ΙΚΑ να κρίνεται «ασφαλές» μέχρι το 2015, επιτάσσει ιδιαίτερη σοβαρότητα και ψυχραιμία, στη νέα προσπάθεια για αντιμετώπιση του θέματος.
Οι ενδείξεις που υπάρχουν μέχρι στιγμής οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, εφόσον επιλυθούν με βάση τις θέσεις της ΓΣΕΕ οι εργασιακές συγκρούσεις, θα συμφωνήσουν να εκπονηθεί μια μελέτη με κοινά αποδεκτό τον φορέα που θα την συντάξει, ώστε να διασφαλιστεί η μεγαλύτερη δυνατή αξιοπιστία των στοιχείων που θα προκύψουν από αυτή. Και με βάση τη μελέτη αυτή, να διατυπωθούν οι προτάσεις και τα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν από τη κυβέρνηση της επόμενης 4ετίας – όποια και αν είναι αυτή.
Η δρομολόγηση του διαλόγου για το ασφαλιστικό σύστημα κρίνεται ως μονόδρομος και από την κυβέρνηση της ΝΔ και από την αξιωματική αντιπολίτευση, που είναι και οι υπεύθυνοι παράγοντες για την κρισιμότητα σήμερα των προβλημάτων που αντιμετωπίζει το σύστημα, εξαιτίας των πολιτικών που άσκησαν και ασκούν κυρίως ως προς τη χρηματοδότηση του. Ήδη:
• Το 2005 τα Ασφαλιστικά Ταμεία εισέπραξαν 6 δισ. ευρώ λιγότερα έσοδα από τον κρατικό προϋπολογισμό – ποσοστό που αντιστοιχεί στο 23,6% του ΑΕΠ από το 27% που ήταν τον προηγούμενο χρόνο.
• Μόνο η «λίστα φαρμάκου» του πρώην υπουργού Υγείας κ. Νικήτα Κακλαμάνη κόστισε επιπλέον έξοδα για τα Ταμεία της τάξεως του 300 έως 350 εκατ. ευρώ.
• Ο κλάδος υγείας του «εύρωστου» ΙΚΑ παρουσιάζει έλλειμμα περίπου 950 εκατ. ευρώ.
Είναι προφανές ότι το κράτος αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, ενώ σημειώνεται και η μεγαλύτερη εισφοροδιαφυγή των τελευταίων χρόνων, που αγγίζει τα 7 δισ. ευρώ. Υπενθυμίζεται ότι στη μελέτη της ΓΣΕΕ η πάταξη της εισφοροδιαφυγής είναι από τα κεντρικά ζητήματα και μαζί με τον περιορισμό της ανεργίας εκτιμάται ότι θα αποτελέσουν υπολογίσιμο «αιμοδότη» του ασφαλιστικού μας συστήματος.
Η έναρξη της συζήτησης για το ασφαλιστικό πυροδοτεί για άλλη μια φορά τριβές στους κόλπους της ΓΣΕΕ, καθώς τόσο η ΠΑΣΚΕ όσο και η ΔΑΚΕ τοποθετούνται θετικά, εφόσον υπάρξουν θετικές για τους εργαζομένους εξελίξεις στα εργασιακά ζητήματα αιχμής, ενώ αντιθέτως: «ο εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ (και υποψήφιος υπερνομάρχης του ΚΚΕ) Γιώργος Μαυρίκος προεξοφλεί με δηλώσεις του ότι η κυβέρνηση επιχειρεί να φέρει νέες ρυθμίσεις για το ασφαλιστικό, που θα είναι επιζήμιες για τους εργαζομένους, ενώ ο κ. Δημ. Στρατούλης (μέλος του ΠΓ του ΣΥΝ) εκτιμά πως: «Η κυβέρνηση επιδιώκει να ανοίξει διάλογο για το ασφαλιστικό, όχι για να βρει τους αναγκαίους πρόσθετους πόρους για τη βελτίωση των συντάξεων και των παροχών υγείας, αλλά για να δημιουργήσει κλίμα τρομοκρατίας για δήθεν κατάρρευσή του, ώστε να εφαρμόσει ευκολότερα τις προαποφασισμένες επιλογές της για αφαίρεση ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και των συνταξιούχων».
Τόσο το ΚΚΕ όσο και ο ΣΥΝ (όπως και οι προσκείμενες στα κόμματα αυτά συνδικαλιστικές παρατάξεις) θα παρέμβουν με δημόσιες προτάσεις-λύσεις για το ασφαλιστικό σύστημα.
Από την πλευρά των εμπειρογνωμόνων, τόσο ο διευθυντής του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ κ. Σάββας Ρομπόλης όσο και ο κ. Γ. Ρωμανιάς τηρούν στάση αναμονής μέχρι την εκδήλωση των κυβερνητικών πρωτοβουλιών. Αντιθέτως ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας του προσωπικού των Ασφαλιστικών Οργανισμών, Γιώργος Κουτρουμάνης, εν όψει του διαφαινόμενου διαλόγου υποστηρίζει τα εξής, πολύ ενδιαφέροντα, μιλώντας στο «ΠΑΡΟΝ»:
Το πρώτο μέλημα των αρμοδίων είναι το «νοικοκύρεμα» των οικονομικών των Ασφαλιστικών Ταμείων, ώστε να δοθεί χρόνος για τη σωστή αντιμετώπιση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν. Ο κ. Κουτρουμάνης θεωρεί ότι καμία λύση δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 10 χρόνια και παράλληλα με την εφαρμογή της να παρακολουθείται στενά η λειτουργία του συστήματος. Το περιθώριο για μόνο 10 χρόνια ο κ. Κουτρουμάνης το δικαιολογεί, λέγοντας πως μόνο σε βάθος 10ετίας μπορεί με σοβαρότητα κάποιος να προβλέπει τις εξελίξεις, αφού κανείς δεν είναι σε θέση, πέραν αυτού του διαστήματος, να προβλέψει τους ρυθμούς ανάπτυξης και τις μορφές απασχόλησης που θα επικρατούν μελλοντικά, ενώ συνδυαστικός παράγοντας, εξίσου κρίσιμος, είναι και η γήρανση του πληθωρισμού, που θα επιφέρει, εκτός απρόοπτου, δραματικές ανατροπές στις σχέσεις εργαζομένων – συνταξιούχων.
Ο συνδικαλιστής εκφράζει και την αισιόδοξη άποψη, πως αν υπάρξουν πολιτικές που θα οδηγήσουν στην αύξηση της απασχόλησης και ο ρυθμός ανάπτυξης κινείται σταθερά ετησίως πάνω από το 3%, τότε το ασφαλιστικό μας σύστημα θα είναι σταθεροποιημένο – κυρίως μάλιστα αν παταχθούν η εισφοροδιαφυγή, η εισφοροκλοπή και η μαύρη αγορά εργασίας.