Μέχρι και τους… Αμερικανούς καλύπτει τώρα η κυβέρνηση! – Την ώρα που καταγγέλλει την ενοχή της CIA ακόμη και τέως διπλωμάτης των ΗΠΑ

Και όλα αυτά με εντελώς ανύπαρκτο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τον αρχηγό του! Πού και να πιεζόταν κιόλας…

Ρεζίλι έγινε η κυβέρνηση Καραμανλή στο θέμα της κατασκοπίας εις βάρος του από τους Αμερικανούς, λόγω ακριβώς της υπαναχώρησης του πρωθυπουργού που μόνος του έδωσε την εντολή να βγει η υπόθεση στη δημοσιότητα.

Βγήκαν τα «Νέα» την Τετάρτη και αποκάλυψαν την εμπλοκή της CIA στην υπόθεση των υποκλοπών – επιβεβαίωσαν δηλαδή αυτό που είχε υποβάλει σε όλους τους Έλληνες με έμμεσο αλλά σαφέστατο τρόπο η κυβέρνηση Καραμανλή, όταν γνωστοποίησε την υπόθεση. Και όμως σπεύδει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος να χαρακτηρίσει… «μυθεύματα» τα περί εμπλοκής της CIA! Πρόκειται για φαιδρή πολιτική στάση, η οποία όμως οδήγησε την κυβέρνηση σε διασυρμό επειδή, κατά κακή της τύχη, την επόμενη μέρα δημοσιεύθηκε στο αμερικανικό περιοδικό «Νέισον» άρθρο του τέως αμερικανού διπλωμάτη Τζον Μπρέιντι Κίσλινγκ (ο οποίος υπηρετούσε στην Αθήνα και παραιτήθηκε τον Φεβρουάριο του 2003 λόγω αντίθεσής του στην επικείμενη εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ) στο οποίο υποστηριζόταν η ενοχή της Ουάσινγκτον στις υποκλοπές!

Γνωστός ο ένοχος

Ο τέως αμερικανός διπλωμάτης είναι σαφής στο άρθρο του: «Οι συνομιλίες που υποκλέπτονταν προωθούνταν από τέσσερις κεραίες κινητής τηλεφωνίας, στο κέντρο των οποίων ήταν η αμερικανική πρεσβεία», υπογραμμίζει, και «φωτογραφίζει» ευκρινέστατα τη CIA ως υπεύθυνη: «Ο οποιοσδήποτε μπορεί ίσως να παρακολουθεί το τηλέφωνο ενός υπουργού Άμυνας, όμως μονάχα μια οργάνωση ενδιαφέρεται ακόμη για τον ηλεκτρολόγο του οποίου ο κουνιάδος ήταν αναμεμειγμένος στη δολοφονία του σταθμάρχη της CIA Ρίτσαρντ Γουέλς, το 1975, από την τρομοκρατική οργάνωση 17Ν», τονίζει με νόημα. Σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε στο προχθεσινό φύλλο της αγγλόφωνης εφημερίδας «Άθενς Νιούζ» ο Κίσλινγκ επανήλθε στην υπόδειξη του ενόχου: «Η εξειδικευμένη τεχνολογία που χρησιμοποιήθηκε, η τοποθεσία των κλήσεων και η επιλογή των τηλεφωνικών αριθμών κατέστησαν τις Ηνωμένες Πολιτείες τον κύριο ύποπτο», επισήμανε.

Ακριβώς επειδή οι ΗΠΑ ήταν ο ένοχος των υποκλοπών, η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να κάνει πίσω και κουκουλώσει την υπόθεση. «Οι πληροφορίες που ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής είχε συγκεντρώσει για το σκάνδαλο περί τα τέλη Μαρτίου 2005 τον οδήγησαν στο να εγκαταλείψει οποιαδήποτε παραπέρα έρευνα χάριν της μυστικότητας», γράφει.

Έλλειψη πολιτικού θάρρους

«Ζεματισμένος» από το άρθρο του τέως διπλωμάτη των ΗΠΑ, ο υπουργός Θ. Ρουσόπουλος δεν τόλμησε να εμφανισθεί ο ίδιος την επόμενη μέρα για να το σχολιάσει ενώπιον των δημοσιογράφων. Έστειλε τον αναπληρωτή κυβερνητικό εκπρόσωπο Β. Αντώναρο, ο οποίος έκανε μια δήλωση απερίγραπτης πολιτικής ανοησίας: «Ο εν λόγω αμερικανός διπλωμάτης δεν υπήρξε υπάλληλος της ελληνικής κυβέρνησης ώστε να τοποθετηθούμε εμείς» δήλωσε εμβριθώς, λες και αποστολή της κυβέρνησης Καραμανλή είναι να σχολιάζει δηλώσεις των υπαλλήλων της! Η έλλειψη πολιτικού θάρρους της ελληνικής κυβέρνησης να καταγγείλει την απαράδεκτη πράξη των ΗΠΑ δεν οφείλεται όμως στον Β. Αντώναρο, ούτε στον Θ. Ρουσόπουλο. Εκπορεύεται από τον ίδιο τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή, ο οποίος μόνο εναντίον των εργαζομένων ξέρει να εμφανίζεται σκληρός και αποφασιστικός, όπως έκανε και με την επαίσχυντη επιστράτευση των ναυτεργατών προ δεκαημέρου.

Ακόμη και ο αμερικανός τέως διπλωμάτης δεν διστάζει να του υποδείξει ότι έκανε λάθος που δεν έλαβε μέτρα εναντίον των αμερικανών κατασκόπων! Οι συνέπειες θα ήταν ασήμαντες, ισχυρίζεται ο Κίσλινγκ.

«Αμφιβάλλω αν ο ουρανός θα είχε πέσει να τον πλακώσει, αν ο Καραμανλής είχε απελάσει τους παραβάτες αξιωματικούς των (σ.σ. αμερικανικών) μυστικών υπηρεσιών τον περασμένο Μάρτιο», υπογραμμίζει στο άρθρο του στο «Άθενς Νιουζ» και συνεχίζει:

«Οι υποκλαπείσες συνομιλίες θα είχαν παραμείνει μυστικές. Μια χρήσιμη στρατιωτική σχέση (σ.σ. ΗΠΑ-Ελλάδας), οι διάφορες εμπορικές ανταλλαγές και η συμμετοχή της Ελλάδας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αποτελούν επαρκείς λόγους για σταθερή συνεργασία. Όπως όμως έχουν έρθει τα πράγματα τώρα, ο Καραμανλής θα πρέπει είτε να δικαιολογήσει την παθητικότητά του στην ελληνική κοινή γνώμη είτε να αντιμετωπίσει πραγματική πολιτική ζημιά».

Μόνος του έγινε θύμα

Ο Κίσλινγκ ξέρει τι λέει. Πολιτικός σύμβουλος της πρεσβείας ήταν στην Αθήνα. Αμερικανός ο ίδιος, ξέρει επίσης πολύ καλά πώς σκέπτονται οι συμπατριώτες του. Δυστυχώς όμως οι έλληνες πολιτικοί, ανέκαθεν ψοφοδεείς απέναντι στους μεγάλους «προστάτες» και «συμμάχους», δεν μπορούν ούτε να διανοηθούν ότι θα μπορούσαν να ορθώσουν ανάστημα κατά των Αμερικανών και να τους ανακαλέσουν στην τάξη, αφού τους έπιασαν να κατασκοπεύουν τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση.

Τραγική απόδειξη η στάση και του Γ. Παπανδρέου, ο οποίος ήθελε μεν να ασκήσει δημαγωγική αντιπολίτευση, αλλά δεν τόλμησε ούτε καν να κατονομάσει τις ΗΠΑ ως ένοχες!

«Οι υπουργοί σας έδειξαν να υποπτεύονται συγκεκριμένη χώρα. Έχετε στοιχεία; Αν ναι, να ζητήσετε την αποπομπή του πρέσβη της χώρας. Αν δεν έχετε στοιχεία, είστε λαϊκιστές», είπε τη Δευτέρα στη Βουλή ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και γέλασε και το παρδαλό κατσίκι.

Αντί για μια στάση εθνικής αξιοπρέπειας, ο Κ. Καραμανλής διάλεξε τον μισοκακόμοιρο ρόλο του «ανήμπορου θύματος» κατά την αγόρευσή του στη Βουλή τη Δευτέρα.

«Πρώτιστος στόχος της αθλιότητας των υποκλοπών υπήρξα εγώ ο ίδιος και μέλη της κυβέρνησης» είπε και πρόσθεσε ʽʽθα περίμενα να πείτε ναι, Καραμανλή, είμαι δίπλα σου για να εξιχνιάσουμε την υπόθεσηʼʼ»… Θα περίμενε κανείς να καταδικάσετε τις άθλιες μεθοδεύσεις από όπου και να προέρχονται».

Το τίμημα της υποταγής

Αντί δηλαδή να κοντραριστεί με τους Αμερικανούς και πάνω στη βάση αυτή να ζητήσει τη συσπείρωση του ελληνικού λαού και των πολιτικών ηγεσιών, ο Κ. Καραμανλής περίπου εκλιπαρεί την… «υποστήριξη κατʼ αγνώστων»!

Ε, δεν στέκουν αυτές οι φαιδρότητες στην πολιτική. Δικαίως βγήκε και τον «τσάκισε» πολιτικά ακόμη και ο Γ. Παπανδρέου με την ομιλία του το βράδυ της Τετάρτης στην Ιεράπετρα, παραδίδοντάς του μαθήματα άσκησης της εξουσίας. «Ο πρωθυπουργός, γεμάτος εκνευρισμό και αγωνία, προσπαθεί να μας πείσει ότι είναι θύμα. Δεν τον τιμά αυτή η στάση. Δεν ταιριάζει σε έναν πρωθυπουργό αυτή η στάση. Θύμα είναι αυτός που δεν μπορεί να αμυνθεί στις απειλές. Αυτός που είναι ανήμπορος να αντιδράσει. Τι σας έλειψε, κύριε πρωθυπουργέ; Εσείς δεν ορίζετε τα σώματα ασφαλείας; Εσείς δεν ορίζετε τις Ένοπλες Δυνάμεις; Εσείς δεν ορίζετε τις μυστικές υπηρεσίες; Τι άλλο χρειάζεστε για να κάνετε τη δουλειά σας σωστά κ. Καραμανλή;». Η κυβέρνηση της ΝΔ και ο πρωθυπουργός προσωπικά υπέστησαν δεινή πολιτική ήττα στην υπόθεση της αμερικανικής κατασκοπίας εις βάρος της Ελλάδας. Η ήττα τους δεν οφείλεται σε «αδεξιότητα χειρισμών», όπως υποστηρίζουν πολλοί. Οφείλεται στις πολιτικές θέσεις που υιοθέτησαν. Πολιτικές θέσεις υποταγής στις ΗΠΑ ακόμη και σε αυτό το θέμα. Ο αμερικανός διπλωμάτης γράφει μια πολύ σοφή κουβέντα στο άρθρο του στο περιοδικό «Νέισον»:

«Σε σκάνδαλα κατασκοπίας, το θύμα είναι αυτός που τιμωρείται. Η αποτυχία διατήρησης της εθνικής αξιοπρέπειας απέναντι στους ξένους είναι παράπτωμα που τιμωρείται με απαγχονισμό σε κάθε πολιτικό σύστημα στον κόσμο»!

Πολιτικός οίκτος

Πολύ σωστές παρατηρήσεις, οι οποίες υποκρύπτουν και τη μη ομολογούμενη εκτίμηση του Κίσλινγκ ότι ο Κ. Καραμανλής απέτυχε να διατηρήσει την ελληνική εθνική αξιοπρέπεια απέναντι στους Αμερικανούς, οπότε τώρα πληρώνει το κόστος αυτής της αποτυχίας του.

«Ο Κ. Καραμανλής πρέπει να είχε πιστέψει το δικό του επιχείρημα περί μυστικότητας και ότι αυτό απαιτούσαν τα συμφέροντα εθνικής ασφάλειας της Ελλάδας. Για τον Καραμανλή, μόνο μια διεθνής σχέση είναι τόσο σημαντική για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα ώστε ένας πολιτικός να διακινδυνεύει πολιτική αυτοκτονία για να την προστατεύσει» γράφει ο Κίσλινγκ στο «Άθενς Νιουζ», ερμηνεύοντας την «αυτοθυσία» του πρωθυπουργού να πληρώσει βαρύτατο πολιτικό κόστος χάριν της διαφύλαξης των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, παρά την προκλητική κατασκοπία των ΗΠΑ. Στο άρθρο του στο «Νέισον» δεν κρύβει φυσικά ότι θεωρεί τον Κ. Καραμανλή «αγκιστρωμένο ψάρι» για τις ΗΠΑ και την πολιτική τους. «Ο Καραμανλής δεν θα καταστρέψει τη σχέση του με τον Τζορτζ Μπους παραπονούμενος», γράφει χωρίς περιστροφές. Δεν παραλείπει επίσης να εκφράσει τον πολιτικό οίκτο του για τη χειμαζόμενη κυβέρνηση Καραμανλή, η οποία πέφτει θύμα της αφοσίωσής της στους Αμερικανούς, εξαιτίας της δράσης των αμερικανών πρακτόρων.

«Μια φιλοαμερικανική κυβέρνηση εξαναγκάστηκε να μετατοπίσει την προσοχή της από καίριες -και κατά πολύ καθυστερημένες- μεταρρυθμίσεις στο επείγον εγχείρημα να προστατεύσει τα νώτα της.

Ένας σύμμαχος του ΝΑΤΟ έχει υπονομευθεί σοβαρά. Ποιο ήταν το όφελος;» αναρωτιέται, δίκην πολιτικού επικήδειου για την κυβέρνηση Καραμανλή.