Επικαιρότητα

Σε συνέντευξη Τύπου ο εκπρόσωπος του γαλλικού υπουργείου Εξωτερικών Ζαν Ματέι, απαντώντας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου για την άρνηση της Τουρκίας να επιτρέψει τον ελλιμενισμό κυπριακού πλοίου στο τουρκικό λιμάνι της Μερσίνας, δήλωσε: «Η θέση μας για το θέμα αυτό είναι γνωστή. Στις 11 Σεπτεμβρίου με απόφασή της η ΕΕ ζητεί από την Τουρκία να σεβαστεί τις υποχρεώσεις της για την τελωνειακή διεύρυνση σε όλες τις χώρες-μέλη. Το θέμα αυτό πρόκειται να εξεταστεί εκ νέου από την ΕΕ μέσα στο 2006». Έτσι η Γαλλία έστειλε την «ευχή» της για συμμόρφωση της Τουρκίας στις υποχρεώσεις της απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έστω, κάτι είναι και αυτό. Από το ολότελα, καλή είναι και η… ευχή. Από την Ελλάδα φυσικά δεν υπήρξε διαμαρτυρία, ούτε έστω ένα διάβημα στην αυστριακή προεδρία για το θέμα αυτό. Στο μεταξύ, τα χρηματοδοτικά πρωτόκολλα προς Τουρκία και Τουρκοκυπρίους καλά κρατούν. Ο κ. Ζαν Ματέι δήλωσε ότι το πρόβλημα της μη αναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ισοτίμου κράτους-μέλους της ΕΕ από την Τουρκία θα επανεξεταστεί μέσα στη φετινή χρονιά. Εμείς οι αφελείς, που πονάμε για όσα υφίσταται ο κυπριακός λαός από τους «ανανιστές» και τους διάφορους «ατλαντιστές», ρωτάμε την κυβέρνηση μήπως κατά την επανεξέταση του θέματος θα πρέπει η Ελλάδα να επιχειρήσει μια ανατροπή τής μέχρι τώρα στήριξης της Τουρκίας στην άνευ όρων είσοδό της στην ΕΕ. Μήπως θα πρέπει να σταματήσουμε να εφαρμόζουμε τυφλά το δόγμα «εμείς Χασάν κι αυτοί Μασάν»; Φρονούμε ότι κατά την επανεξέταση του θέματος αυτού και στο πλαίσιο της διεξαγωγής των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, η Ελλάδα θα πρέπει να προσπαθήσει να ξεπλύνει τις ανοησίες που διέπραξε στο παρελθόν, στηρίζοντας με τόση επιπολαιότητα τη χωρίς όρους ένταξη της Τουρκίας. Και θα έχουμε σύμμαχο και την Αυστρία και ορισμένες άλλες χώρες της ΕΕ. Έτσι, με δυναμισμό, κερδίζονται οι μάχες.

2 Οι συνομιλίες για το καθεστώς στο Κοσσυφοπέδιο κυριαρχούν τις μέρες αυτές στην περιοχή των Βαλκανίων. Διεξάγονται συνομιλίες και διαπραγματεύσεις «για το θεαθήναι τοις ανθρώποις», ενώ οι ΗΠΑ με τη συμπαράσταση της Βρετανίας και τη ρυμούλκηση της Γαλλίας και της Γερμανίας έχουν ήδη αποφασίσει την πλήρη ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου. Μάταια οι Σέρβοι προσπαθούν να πείσουν ότι η περιοχή αυτή είναι δική τους επαρχία και παραχωρούν ένα αποκεντρωμένο σύστημα που θα παρέχει προστασία στη σερβική μειονότητα. Αυτά είναι ψιλά γράμματα για τις μεγάλες δυνάμεις που θέλουν την πλήρη ανεξαρτησία του Κοσόβου. Οι Αλβανοί επόμενο είναι να εκμεταλλευτούν τον «ζήλο» των ΗΠΑ και της ΕΕ για πλήρη ανεξαρτησία, αφού έτσι αποκτούν και δεύτερη φωνή στη διεθνή κοινότητα και βάσιμες ελπίδες για μελλοντική προσάρτηση του Κοσσυφοπεδίου στην Αλβανία. Οι Σέρβοι και οι Αλβανοί παραμένουν σταθεροί στις θέσεις τους και αυτό είναι αυτονόητο. Αυτονόητη είναι και η θέση των ΗΠΑ. Στο Κόσοβο έχουν πλήρη κυριαρχία και ελέγχουν ολόκληρη την περιοχή με κάλυψη μάλιστα του ΟΗΕ. Μέχρι και παράνομες φυλακές λειτουργούν εκεί οι μυστικές υπηρεσίες τους, στις οποίες κρατούνται «ύποπτοι» για τρομοκρατία και χωρίς δίκη. Είναι αυτονόητο οι ΗΠΑ να θέλουν να διατηρηθεί η επικυριαρχία τους στην περιοχή αυτή. Η Βρετανία υποστηρίζει την ανεξαρτησία, γιατί πάντα υπηρετεί τυφλά την αμερικανική πολιτική. Είναι «πρεσβευτής» των ΗΠΑ στην ΕΕ και στην Ευρώπη γενικότερα. Αυτονόητη λοιπόν είναι και η συμπαράταξη της Βρετανίας με τις ΗΠΑ. Άλλωστε, δεν περιμέναμε την υπόθεση του Κοσόβου για να πεισθούμε για τη θέση της Βρετανίας. Σε όλα τα διεθνή θέματα αποτελεί «δεκανίκι» των ΗΠΑ και τυφλό όργανό τους. Το πρόβλημα είναι για τις δύο άλλες μεγάλες δυνάμεις της ΕΕ. Τη Γαλλία και τη Γερμανία. Πώς έχασαν τη φωνή τους και ευθυγραμμίστηκαν με τα προστάγματα της Ουάσινγκτον, αφού καλά γνωρίζουν για ποιους λόγους οι ΗΠΑ επιθυμούν την ανεξαρτησία του Κοσόβου; Σε πρώτη φάση οι μεγάλοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης τεμάχισαν την τέως Γιουγκοσλαβία, στη συνέχεια ανέλαβε τον βομβαρδισμό της ο Κλίντον με την ανοχή της ΕΕ. Και τώρα κόβεται ένα άλλο κομμάτι από το σώμα της Σερβίας με τη σύμπραξη των ΗΠΑ και της ΕΕ. Και γίνονται συνομιλίες χωρίς νόημα. Με τέτοια πολιτική, χωρίς φωνή, μπορεί η Ευρωπαϊκή Ένωση να αποκτήσει τον σεβασμό της διεθνούς κοινότητας; Οι ηγέτες της ΕΕ δεν βλέπουν τον «σεβασμό» που απολαμβάνει η Βρετανία; Κανείς πλέον δεν την αποκαλεί «Μεγάλη Βρετανία» ούτε στις διεθνείς διακρατικές σχέσεις. Πολλοί όμως θυμούνται το αποικιοκρατικό της παρελθόν και με δόση ειρωνείας την αποκαλούν «Ηνωμένο Βασίλειο». Έτσι ανυπόληπτη θα καταντήσει και η ΕΕ, όταν χάσει τη δική της φωνή στις διακρατικές σχέσεις.