Σύγκρουση μέχρις εσχάτων κυβέρνησης – κόμματος

Τα τεράστια αυτά προβλήματα, που ωστόσο δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας στην πλειοψηφία των μέσων ενημέρωσης, διότι προφανώς δεν ευνοούν την καλλιέργεια προεκλογικού κλίματος και δεν είναι σύμφωνα με τις καταγγελίες περί μαζικών προσλήψεων που κάνουν ενίοτε τα κόμματα της αντιπολίτευσης, δεν έχουν μόνον στο θέμα των προσλήψεων την αφορμή τους…

Οι νέοι βουλευτές, που είδαν ότι ούτε αυτήν τη φορά βρίσκονταν στην ατζέντα των πρωθυπουργικών επιθυμιών, κατανοούν ότι αυτή την τετραετία θα δώσουν τη μάχη στις εκλογικές τους περιφέρειες με δύο μεγάλους «αντιπάλους»:

– Την απαξίωση, διότι δεν μπόρεσαν να καταλάβουν μια υπουργική θέση, αλλά και την απαξίωση που πηγάζει από την μη αποδοχή των αιτημάτων τους, καθώς οι υπουργοί συνεχώς «έχουν δουλειά» και δεν προλαβαίνουν να δεχθούν τους εκπροσώπους της κυβερνητικής παράταξης στην περιφέρεια.

– Την μη αποδοχή των προσλήψεων που έχουν ζητήσει. Το μοναδικό όπλο που διαθέτουν αυτήν τη στιγμή, όπως αναφέρουν και σε αιτήματα που είχαν υποβάλει στον τέως γραμματέα του κόμματος Βαγγέλη Μεϊμαράκη, για τις περιφέρειές τους είναι οι προσλήψεις. Οι πολυπόθητες όμως προσλήψεις ή δεν γίνονται ή γίνονται για να εξυπηρετηθούν οι πελατειακές σχέσεις των υπουργών, όπως καταγγέλλουν οι βουλευτές.

Η απομόνωση των βουλευτών, αλλά και των κομματικών στελεχών, οφείλεται, σύμφωνα με τη γνώμη της άλλης πλευράς, αυτής των υπουργών και των διοικητών οργανισμών, στο ότι, όπως είναι φυσικό, οι πιέσεις αυξάνονται όσο περνά ο καιρός και οδηγούμεθα στις εκλογές, νομαρχιακές και δημοτικές, αλλά και αργότερα βουλευτικές, μια και οι περισσότεροι εκ των εκπροσώπων του έθνους διαβλέπουν πως μόνον με τις προσωπικές εξυπηρετήσεις θα μπορούσαν να κατευνάσουν πνεύματα και να εξασφαλίσουν τις ψήφους των πιστών τους.

Από την άλλη πλευρά, η κατάσταση στον ευρύτερο δημόσιο τομέα είναι τραγική: Χιλιάδες εργαζόμενοι μονιμοποιήθηκαν ή υπέγραψαν συμβάσεις αορίστου χρόνου με βάση τις… νομοθετικές διατάξεις που ψήφισε η ίδια η κυβέρνηση. Στην ουσία σε διάφορους τομείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα τα τελευταία δύο χρόνια, όπως… καταγγέλλουν οι κομματικοί της Νέας Δημοκρατίας, η κυβέρνηση μονιμοποίησε ή τακτοποίησε, με συμβάσεις… «εκ μεταφοράς», περί τις εβδομήντα χιλιάδες… ημέτερους του ΠΑΣΟΚ.

Με απλά λόγια το μεν κόμμα της Νέας Δημοκρατίας καταγγέλλει ότι η κυβέρνηση μονιμοποίησε τα παιδιά του ΠΑΣΟΚ, αποδεδειγμένα μάλιστα, το δε ΠΑΣΟΚ ωρύεται διότι η κυβέρνηση επιδιώκει… να προσλάβει και τα δικά της παιδιά. Το όλο ζήτημα όμως δεν έχει σχέση τόσο με τις καταγγελίες του κόμματος και των βουλευτών, όσο με το γεγονός ότι… ο ευρύτερος δημόσιας τομέας είναι… «πανί με πανί».

Στην ουσία δηλαδή η κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει το μεγαλύτερο πρόβλημα από την εποχή που ανέβηκε στην εξουσία. Ή θα προχωρήσει σε προσλήψεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και στους οργανισμούς, απειλώντας ευθέως την ίδια την οικονομική της πολιτική της σταθεροποίησης ή θα απαγορεύσει τις προσλήψεις, ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων από τον κομματικό μηχανισμό που ήδη νιώθει προδομένος.

Μια μέση λύση -η κάλυψη ορισμένων κυρίαρχων αναγκών- προσκρούει στο γνωστό φαινόμενο: ο κάθε υπουργός και διοικητής οργανισμού πιστεύει ότι ο δικός του κήπος… θέλει το περισσότερο πότισμα, γιατί έχει περισσότερες επιτακτικές ανάγκες.

Οι διοικητές των οργανισμών βρίσκονται σε ένα σημείο γενικού παροξυσμού και κρύβονται συνεχώς, γιατί δεν μπορούν με ελλειμματικούς προϋπολογισμούς να κατεβάσουν ρολά προσλαμβάνοντας και άλλους υπαλλήλους, οι κομματικοί παράγοντες μαζί με τους υπουργούς διαμαρτύρονται συνεχώς γιατί δεν μπορούν να βάλουν τους δικούς τους και εν όψει των εκλογών για τους δήμους τα πράγματα τείνουν να προσλάβουν εφιαλτικές διαστάσεις για την κυβέρνηση.

Ορισμένοι πάντως επιθυμούν να υποβάλουν σχετική εισήγηση προς τους αρμοδίους οικονομικούς υπουργούς, για να σταματήσει το ρεύμα των πιέσεων και να ληφθεί μέριμνα βάσει μιας ειδικής, έστω και εσωτερικής, ντιρεκτίβας, που θα απαγορεύει τις προσλήψεις, καθώς οι περισσότεροι οργανισμοί και υπηρεσίες του Δημοσίου μάλλον απομακρύνσεις θα έπρεπε να κάνουν παρά προσλήψεις.

Εάν κυριαρχήσει το πνεύμα του «χάνουμε τώρα, κερδίζουμε όμως μακροπρόθεσμα, εμείς και η ελληνική οικονομία» και όχι το «βάλτε από το παράθυρο τα δικά μας παιδιά», τότε πιθανότατα να μην υπάρξουν μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην οικονομία. Σε διαφορετική περίπτωση, υπολογίζεται ότι με βάση τα αιτήματα που έχουν υποβληθεί περισσότεροι από εξήντα χιλιάδες εργαζόμενοι θα προσληφθούν με διάφορους τρόπους στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης. Αριθμός τεράστιος, εάν αναλογισθεί κανείς ότι τα υφιστάμενα έξοδα δεν μπορεί κανείς ακόμη να τα καλύψει…