Στης Σοφοκλέους τα παιχνίδια…

Και σήμερα καλούμαστε να εξαγάγουμε συμπεράσματα από τις αντιδράσεις μιας αγοράς που ευθέως… χτυπά την πόρτα των 4.500 μονάδων, στην οποία οι τζίροι παραμένουν σε αρκούντως εντυπωσιακά επίπεδα (τηρουμένων των αναλογιών βέβαια) και φαίνεται να εμπνέει μικρούς και μεγάλους σε νέες τοποθετήσεις, σε ακόμα μεγαλύτερα ανοίγματα.

Για να ξεκαθαρίζουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή, να διευκρινίσουμε πως ουδείς, μηδέ του γράφοντος εξαιρουμένου, θέλει να ζήσει ξανά ημέρες σαν και αυτές των περασμένων τριών-τεσσάρων ετών με τη διαρκή απαξίωση της αγοράς. Πλην όμως κανείς δεν πρέπει να ξεχνά πως ποτέ δεν υπήρξε χρηματιστηριακή αγορά που να ανέβηκε απνευστί δύο και τρεις χιλιάδες μονάδες, χωρίς τις απαραίτητες στάσεις για επανατοποθετήσεις κεφαλαίων, είσοδο νέων επενδυτών και ρευστοποίηση κερδών σε τακτά χρονικά διαστήματα. Ή, για να λέμε και την πλήρη αλήθεια, υπήρξε κάποτε μία τέτοια αγορά: η Σοφοκλέους της περιόδου 1998-2000. Και τη συνέχεια τη γνωρίζουμε νομίζω όλοι… Δεν λέω πως θέλω να διορθωθεί η αγορά. Λέω πως τα όποια πισωγυρίσματα σε μια διαρκή ανοδική τροχιά είναι και φυσιολογικά και εν πολλοίς αναγκαία!

Η αλήθεια βέβαια είναι πως, αν κάποιος στηριχθεί στα δεδομένα των ημερών, θα δικαιολογήσει πλήρως τα τεκταινόμενα στη Σοφοκλέους. Οι επιχειρηματικές ειδήσεις των τελευταίων εβδομάδων είναι και πολλές και αξιοπρόσεκτες, οι ανακοινώσεις της κυβέρνησης όσον αφορά τα κίνητρα για νέες επενδύσεις και κυρίως για το «φλέγον» θέμα της αποκρατικοποίησης των υπολοίπων εταιρειών του Δημοσίου συνάδουν -προσώρας- προς τις εξαγγελίες της και, τέλος, το ενδιαφέρον θεσμικών και μη επενδυτών για τους τίτλους ολοένα και περισσότερων εισηγμένων είναι υπαρκτό και αποτυπώνεται στις καθημερινές συνεδριάσεις με υψηλούς όγκους και τζίρο. Ακόμα και οι ανακοινώσεις οικονομικών αποτελεσμάτων, ο κύκλος των οποίων άνοιξε με τις τράπεζες, όχι μόνο δεν απογοητεύουν την αγορά, αλλά διαψεύδουν ευχάριστα τις εκτιμήσεις των αναλυτών και δίνουν νέα πνοή στο Χρηματιστήριο Αθηνών. Τρανά παραδείγματα οι ανακοινώσεις της Πειραιώς και της Alpha Bank, αλλά και η κινητικότητα που επιδεικνύει εσχάτως η Μarfin (τελευταίο παράδειγμα η πρόταση -μέσω του «Υγεία»- στο μαιευτήριο «Μητέρα»).

Όπως και να ‘χει πάντως δεν πρέπει να διαφεύγουν της προσοχής μας κάποια σημαντικά στοιχεία που προκύπτουν από την απλή ανάλυση μιας οποιασδήποτε συνεδρίασης των τελευταίων ημερών.

Δείγμα πρώτο, οι μετοχές δύο ταχυτήτων. Συνεχίζουν την ανηφόρα οι τίτλοι της υψηλής κεφαλαιοποίησης, ενώ σε μεσαία και πολύ περισσότερο σε μικρή κεφαλαιοποίηση σημειώνονται σχετικές ρευστοποιήσεις.

Δείγμα δεύτερο, τα σημαντικά κέρδη που κατέγραψαν σε σχετικά σύντομο διάστημα τίτλοι που δεν φιγουράρουν συχνά στους πρωταγωνιστές της αγοράς και οι οποίοι δύσκολα αφήνουν κάποιον επενδυτή να πουλήσει στην επιθυμητή γι’ αυτόν τιμή. Κυρίως λόγω όγκων και συνήθους συμπεριφοράς. Όπερ σημαίνει πως όποιος θέλει να ρευστοποιήσει για να πάρει τα κέρδη του καταφεύγει σε μάρκετ εντολές, με ό,τι αυτό σημαίνει για την τιμή των συγκεκριμένων τίτλων κάθε μέρα…

Εν κατακλείδι, οι μέρες που διανύουμε προσφέρονται για δύο ειδών επενδυτικές τακτικές: είτε επιλέγει κανείς τίτλους που μπορούν να κρατήσουν στον χρόνο και τους ξαναθυμάται την εποχή των μερισμάτων και βλέπουμε, είτε αποφασίζει να περάσει τα επόμενα πρωινά του μπροστά από μια οθόνη υπολογιστή παρακολουθώντας τη συνεδρίαση (και κυρίως το «βάθος» της αγοράς), οπότε κάλλιστα μπορεί να κάνει και επιλογές τίτλων που ενέχουν αυξημένο ρίσκο. Διαλέγετε και παίρνετε…

Π. Γ.