Κινδυνεύει να χάσει την ανοχή της Αριστεράς και του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ ο Καραμανλής

Μόλις την περασμένη Κυριακή γράφαμε ότι «είναι εμφανές πως μπαίνουμε σε φάση καλπασμού του νεοφιλελευθερισμού στην κυβερνητική πολιτική, αλλά κάναμε λάθος: αντί για έξαρση του νεοφιλελευθερισμού είχαμε ολική επανάκαμψη του αυταρχισμού των ΜΑΤ και της πολιτικής επιστράτευσης και του χυδαίου αντικομμουνισμού της κλασικής Δεξιάς εποχών που υποτίθεται πως ανήκαν στο παρελθόν ανεπιστρεπτί!

Χρόνια είχαμε να δούμε και να ακούσουμε τα φερέφωνα της Δεξιάς, υστερικά ή σοβαροφανή, να ανασύρουν τις θεωρίες του «κομμουνιστικού δακτύλου» στις εργατικές κινητοποιήσεις όπως αυτής των ναυτεργατών. Λες και το ΚΚΕ έκρυψε ποτέ ότι υποστήριζε, υποστηρίζει και θα υποστηρίζει κάθε κινητοποίηση εργαζομένων, που αποσκοπεί στην καλυτέρευση των εργασιακών τους δικαιωμάτων ή του βιοτικού τους επιπέδου.

Όσο για την πολιτική επιστράτευση, ακραίο σύμβολο αντεργατικής πολιτικής μιας κυβέρνησης, προφανώς ο πρωθυπουργός και οι σύμβουλοί του δεν έχουν καθόλου αντιληφθεί την έκταση της ζημιάς που τους προκαλεί στις συνειδήσεις του ελληνικού λαού.

Η ευκολία, με την οποία η ΝΔ νίκησε στις εκλογές του 2004 το σάπιο και διεφθαρμένο «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ του κ. Σημίτη έχει κάνει προφανώς τον Κ. Καραμανλή και τα στελέχη του να σκέπτονται πολύ λιγότερο πολιτικά από όσο θα όφειλαν.

Η ρήξη με την Αριστερά

Τόσο η εκλογική νίκη της ΝΔ όσο -και κυρίως- η άνεση με την οποία κυβέρνησε ο Κ. Καραμανλής αυτά τα δύο χρόνια, σε πλήρη αντίθεση με την «κόλαση» που είχε ζήσει ο Κ. Μητσοτάκης το 1990-1993, οφείλονται σε δύο λόγους: Πρώτον, φυσικά, στην κυβερνητική πολιτική. Δεύτερον, στην ανοχή που έδειξαν απέναντι στον Κ. Καραμανλή τόσο η Αριστερά στο σύνολό της όσο και η εθνικοανεξαρτησιακή, πατριωτική πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ.

Αυτοί όλοι όμως δεν έδειξαν ανοχή, επειδή συμπαθούν πολιτικά τον Καραμανλή, αλλά επειδή θεωρούσαν τον Κ. Σημίτη και τους «εκσυγχρονιστές» του δεξιότερους από τη ΝΔ στην οικονομική και κοινωνική πολιτική αφενός και σαφώς πιο ενδοτικούς στους Αμερικανούς στα εθνικά θέματα αφετέρου.

Πρόκειται δηλαδή για ανοχή που συναρτάται ευθέως με την ασκούμενη από την κυβέρνηση πολιτική και εξαρτάται αποκλειστικά από αυτήν. Αν τη χάσει η ΝΔ υφίσταται πολύ μεγαλύτερη ζημιά από όση διανοείται. Η σημασία της δεν έγκειται στο ότι η Αριστερά και το αριστερό ΠΑΣΟΚ δίνουν απευθείας ψήφους στη ΝΔ -αυτές οι περιπτώσεις είναι αριθμητικά ασήμαντες. Η ανοχή της Αριστεράς όμως και του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ δημιουργεί το γενικό πολιτικό κλίμα απέναντι στην κυβέρνηση, το οποίο επιτρέπει στους κεντρώους ψηφοφόρους, που ταλαντεύονται και που συνήθως κρίνουν τις εκλογές, να μετακινηθούν υπέρ της ΝΔ!

Επιπλέον, η Αριστερά και οι αριστεροί ΠΑΣΟΚτζήδες είναι αυτοί που πρωτοστατούν στις εργατικές και άλλες κοινωνικές κινητοποιήσεις, οι οποίες επηρεάζουν καθοριστικά τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης.

Η ζημιά της επιστράτευσης

Όταν χαρακτηρίζουμε λοιπόν μοιραίο λάθος του Κ. Καραμανλή την αναγόρευση της Ντόρας σε διάδοχό του μέσω της τοποθέτησής της ως υπουργού Εξωτερικών, έχουμε επιπλέον υπόψη μας την απήχηση αυτής της πράξης στις συνειδήσεις και των παραπάνω ομάδων.

Δεν υπάρχει πιο ακραίο και μισητό παράδειγμα ακραίου νεοφιλελευθερισμού για τους αριστερούς από τις απόψεις και το πρόσωπο της Ντόρας. Δεν υπάρχει πράγμα που να μισούν οι παραδοσιακοί ΠΑΣΟΚτζήδες περισσότερο από το μητσοτακέικο.

Έτσι κι αλλιώς δηλαδή με την τοποθέτηση της Ντόρας στο υπουργείο Εξωτερικών έχει επέλθει ρήξη στις σχέσεις ανοχής της παραδοσιακής και της ΠΑΣΟΚικής Αριστεράς απέναντι στην κυβέρνηση Καραμανλή μετά τον ανασχηματισμό. Έρχεται τώρα και από πάνω από τη μια η επιστράτευση των ναυτεργατών, από την άλλη η αντι-ΚΚΕ εκστρατεία της κυβέρνησης και των μηχανισμών της στα ΜΜΕ και έτσι το χάσμα αυτό εδραιώνεται και διευρύνεται.

Αποτελεί πολιτική ανοησία της κυβέρνησης να ψάχνει να στηριχτεί σε δημοσκοπήσεις που δήθεν δείχνουν ότι η πλειονότητα των ερωτηθέντων δηλώνει πως εγκρίνει την επιστράτευση. Το ζήτημα για τη ΝΔ δεν είναι να ασκεί πολιτική που έχει απήχηση σε δεξιούς και συντηρητικούς, αυτό ήδη το ξέρει. Η διεύρυνση της επιρροής της και επομένως η δυνατότητα διατήρησης στην εξουσία επιτυγχάνεται, αν η πολιτική της συναντά απήχηση και αριστερότερα της εκλογικής της βάσης -και εκεί ακριβώς την πάτησε ο Κ. Καραμανλής τόσο με τον ανασχηματισμό όσο και με την επιστράτευση καθώς και με την αντι-ΚΚΕ εκστρατεία.

Το παρελθόν της Δεξιάς

Η Δεξιά λόγω του αμαρτωλού παρελθόντος της (που το συμβολίζει και ζωντανά ο Κ. Μητσοτάκης) είναι αναγκασμένη να αποδεικνύει πολύ πιο συχνά και πιο πειστικά από το ΠΑΣΟΚ ότι δεν είναι πια αυταρχική, ολοκληρωτικής νοοτροπίας και ότι δεν είναι αντικομμουνιστική. Κάθε διολίσθησή της προς τέτοιες κατευθύνσεις τής στοιχίζει πολιτικά πολύ ακριβότερα από όσο θα στοίχιζε στο ΠΑΣΟΚ.

Όση αντιπάθεια και αν προκαλεί σε μεγάλο αριθμό αριστερών το τελευταίο, ούτε κατά διάνοια δεν βαρύνεται ιστορικά με τα όσα φρικτά έχει διαπράξει η Δεξιά τόσο προ δεκαετιών όσο και κατά την περίοδο Μητσοτάκη.

Όταν λοιπόν βγαίνουν βουλευτές της ΝΔ, σαν αυτόν τον κερκυραίο «γιάπη» Ν. Γεωργιάδη, που ζήτησε και… επιστράτευση των δημοσιογράφων(!), η ζημιά που παθαίνει η κυβέρνηση είναι σοβαρή γιατί ξύνει επικίνδυνες πληγές. Δεν θεωρεί ο κόσμος ότι απλώς κάποιος ασήμαντος πολιτικός της Δεξιάς έκανε γελοίες δηλώσεις, οι οποίες δεν αξίζει να τους δώσει κανείς σημασία.

Όσο και αν είναι πάμπολλα τα θέματα που στις συνειδήσεις των αριστερών έχουν ταυτιστεί η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, υπάρχουν ορισμένα λεπτά και κρίσιμα σημεία, στα οποία τα αντιδεξιά σύνδρομα επιβιώνουν και επηρεάζουν την πολιτική συμπεριφορά αυτού του κόσμου, ασκώντας έτσι έμμεση επιρροή σε ευρύτερες μάζες δημοκρατικών ψηφοφόρων.

Πρόβλημα ο Γιώργος!

Οι εξελίξεις αυτές της κυβερνητικής πολιτικής θα μπορούσαν να αποτελέσουν χρυσή ευκαιρία για το ΠΑΣΟΚ να στριμώξει άσχημα τη ΝΔ και να επιτείνει τα πολιτικά της προβλήματα. Θα μπορούσαν να αποτελέσουν αφετηρία για μια μακράς πνοής αντιπολιτευτική τακτική, με στόχο να καταστήσουν αμφίρροπες τις εκλογές του 2007-2008, τις οποίες μέχρι πρόσφατα φαινόταν ότι η ΝΔ θα κερδίσει με εκλογικό περίπατο.

Η ταχεία εκτροπή της κυβερνητικής πολιτικής σε πολύ δεξιές θέσεις άφησε επιτέλους χώρο «αριστερής» αντιπολίτευσης ακόμη και σε ένα τόσο «άψυχο» σοσιαλδημοκρατικό κόμμα όπως έχει καταντήσει το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου.

Τα γεγονότα όμως απέδειξαν ότι αυτό είναι πρακτικά αδύνατον να γίνει. Ο πρώτος και κυριότερος λόγος γι’ αυτή την αδυναμία είναι η απροθυμία του Γ. Παπανδρέου να ασκήσει πραγματική αντιπολίτευση στον Κ. Καραμανλή. Όπως φαίνεται κατά βάθος συμφωνεί σχεδόν σε όλα με τον πρωθυπουργό και πρόεδρο της ΝΔ, με αποτέλεσμα να μην έχει και να μη θέλει να πει κάτι διαφορετικό. Δεν βρήκε καν να καταγγείλει ο ίδιος την επιστράτευση των ναυτεργατών ως αντιδημοκρατικό μέτρο!

Αντί να θέσει σε κατάσταση επιθετικής μαχητικότητας τη βάση και τους συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ, όπως εμφανώς επιθυμούν οι ίδιοι αυθόρμητα, αυτός έδωσε εντολές να… πέσουν(!) οι τόνοι της αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση, που είχαν ανεβεί κάπως με πρωτοβουλίες στελεχών.

Δεν φτάνει η κραυγαλέα ανεπάρκειά του ως ηγέτη ενός αντιπολιτευτικού κόμματος της προκοπής, αυτός δεν έχει καν την πολιτική βούληση να κάνει κάτι!

Υπονόμευση από τους «εκσυγχρονιστές»

Σαν να μην έφτανε στο ΠΑΣΟΚ η αυτοκαταστροφική προσωπικότητα και δράση του αρχηγού του, έχει να αντιμετωπίσει και την υπονομευτική δράση των «εκσυγχρονιστών», που ήδη καταβαράθρωσαν το κόμμα.

Είναι εξωφρενικό αυτό που έγινε την Πέμπτη στη Βουλή, κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων από τα μέλη της κυπριακής κοινοβουλευτικής αντιπροσωπείας που επισκέφθηκε τη χώρα μας.

Με επικεφαλής και θρασύτατο όλων τον έμπιστο του Κ. Σημίτη, τον γραμματέα του Σωκράτη Κοσμίδη, και βοηθό την Α. Διαμαντοπούλου και αρωγό τον Χρ. Παπουτσή, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν έκρυψαν το μίσος τους απέναντι στον κυπριακό λαό, που απέρριψε το Σχέδιο Ανάν, το οποίο υποστήριξε με πάθος η κυβέρνησή τους, αλλά και ο Γ. Παπανδρέου ακόμη και ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Αγανάκτησε με τη στάση τους ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κόμματος Κύπρου Δ. Συλλούρης, ο οποίος δεν άντεξε το θράσος των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και τους τα είπε κατάμουτρα: «Από τις ερωτήσεις σας βγαίνει σαν να μην έχουμε άλλη επιλογή από το να ζητήσουμε συγγνώμη από τους Τούρκους και να ψηφίσουμε το Σχέδιο Ανάν»!

«Κερασάκι στην τούρτα» της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ ήρθε και η εξωφρενική θέση του βουλευτή του, Μ. Στρατάκη, ο οποίος κατηγόρησε την κυβέρνηση Καραμανλή επειδή δεν φρόντισε να φέρει… πλοία με ξένη (!) σημαία για απεργοσπαστικό μηχανισμό!

Πολιτικός εκπρόσωπος των συμφερόντων πολυεκατομμυριούχων μεγαλοαγροτών, ο Μ. Στρατάκης έφερε στο μυαλό ολόκληρου του ελληνικού λαού το ΠΑΣΟΚ της διαφθοράς και του… πλουτισμού μέσα από τις διασυνδέσεις με την εξουσία διάφορων ομάδων, οι οποίες δεν έχουν την παραμικρή ηθική ή πολιτική αναστολή ακόμη και μπροστά στη λήψη των πιο αντιδημοκρατικών και αντιδραστικών μέτρων.

«Ευτυχώς που αυτοί οι άνθρωποι δεν εξακολουθούν να βρίσκονται στην εξουσία!» σκέφτηκαν οι περισσότεροι απλοί άνθρωποι ακούγοντας τον Στρατάκη ή διαβάζοντας τις δηλώσεις του Κοσμίδη. Άγαλμα πρέπει να τους στήσει η κυβέρνηση της ΝΔ!

Ο κόσμος έχει αρχίσει να βράζει εναντίον της ΝΔ, αλλά το ΠΑΣΟΚ κάνει όσο μπορεί περισσότερα, για να αποδείξει στον ελληνικό λαό ότι παραμένει χειρότερο, απομακρύνοντας την πιθανότητα να διεκδικήσει με αξιώσεις την επανεκλογή του.