Από εδώ και από εκεί
Υπάρχει εσωτερική δημοκρατία στα κόμματα; Όποιος το υποστηρίζει αστειεύεται. Δημοκρατία υπάρχει μόνο κατά φαινόμενο, στην ουσία όχι. Παράδειγμα η πρόσφατη ηγετική εύνοια για την εκλογή γραμματέα στη ΝΔ προς ένα συγκεκριμένο πρόσωπο αποτελεί «γραμμή» εκ των άνω και αυτό σημαίνει α) αλλοίωση της βούλησης του εκλογικού σώματος, β) αποθάρρυνση των οικειοθελών υποψηφιοτήτων, γ) αναίρεση των αξιοκρατικών κριτηρίων εκλογής. Στην ουσία, ποδηγέτηση της εκλογής. Και το χειρότερο όλων είναι ότι οι υποψηφιότητες που εκδηλώνονται οικειοθελώς «ενοχοποιούνται» στη συνείδηση των εκλεκτόρων ως αντιηγετικές. Τι πιο φοβερό; Να μην μπορεί να λειτουργήσει ελεύθερα το κάθε στέλεχος στο πλαίσιο της κομματικής νομιμότητας; Αυτό όμως δεν ονομάζεται εσωκομματική δημοκρατία, είναι ηγετική ευνοιοκρατία.
Το ίδιο συμβαίνει και στο από εδώ κόμμα, στο και σοσιαλιστικό ονομαζόμενο. Γιατί τι άλλο σημαίνουν οι ηγετικές προτάσεις για την ανάδειξη (εκλογή) μελών κεντρικών οργάνων; Ευνοιοκρατία και μόνο.
Γνωρίζουν οι ψηφοφόροι, γνωρίζει το εκλογικό σώμα, γνωρίζει ο λαός ότι αν μπουν στην επόμενη Βουλή πέντε τουλάχιστον κόμματα, και αυτό θα συμβεί όταν πιάσει το κάθε ένα κόμμα ποσοστό πάνω από το 3%, γνωρίζει, επαναλαμβάνουμε, ο λαός ότι η αυτοδυναμία, δηλαδή η κυβέρνηση από ένα μόνο κόμμα, πάει περίπατο;
Ανεξάρτητα από την προηγούμενη επισήμανση, γνωρίζει ο λαός ότι για να προσεγγίσει ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα την αυτοδυναμία πρέπει να πιάσει σε ποσοστό τουλάχιστον το 44% των ψήφων; Τα γράφουμε αυτά, γιατί τα τελευταία χρόνια η μονοκομματική και εναλλασσόμενη αλλά αυτοδύναμη διακυβέρνηση είναι φορέας της συνέχισης, κατά τον έναν ή τον άλλον τρόπο, συντηρητικών, νεοσυντηρητικών πολιτικών. Είναι μια εναλλασσόμενη πολιτική διαχείριση του οικονομικοπολιτικού συστήματος. Επομένως η απώλεια της αυτοδυναμίας θα εισαγάγει στην επόμενη Βουλή το κόμμα ρυθμιστή ή κόμματα ρυθμιστές, τα οποία θα λειτουργήσουν ως χαλιναγωγοί της διαχειριστικής πολιτικής του συστήματος και της ισοπεδωτικής πολιτικής των δικαιωμάτων των δυνάμεων της εργασίας. Ψηφοφόροι, τον νου σας, γιατί άλλη ευκαιρία δεν έχετε.
Άρχισαν οι «διαδικασίες» στα κόμματα για την εκδήλωση της εύνοιας, «χρίσμα» το λένε, υποψηφίων για την παντός βαθμού αυτοδιοίκηση. Η εύνοια κι εδώ έχει τους αντίστοιχους στόχους. Και αυτή η εύνοια είναι χειρότερη από την εσωκομματική, γιατί ποδηγετεί τη βούληση της τοπικής κοινωνίας και αλλοιώνει την έννοια της αυτοδιοίκησης. Γιατί τι σόι αυτοδιοίκηση είναι αυτή, όταν δεν γεννιέται μέσα από τη λαϊκή μήτρα αλλά στις τράπεζες του κομματικού σπέρματος; Η τοπική αυτοδιοίκηση μπορεί να δέχεται τη στήριξη, όμως αρνείται την κηδεμονία των κομμάτων.
Ο Πολιτικός και Κοινωνικός Σύνδεσμος με πολλή συμπάθεια θα έβλεπε να στηρίζονται ακηδεμόνευτες υποψηφιότητες όπως π.χ. στη νομαρχιακή αυτοδιοίκηση Αρκαδίας ο Γιώργος Δασκαλάκης, της Μεσσηνίας ο Γιάννης Γιαννακόπουλος, της Αιτωλοακαρνανίας ο Παναγιώτης Κουρουπλής, της Λέσβου ο Δημήτρης Βουνάτσος, στελέχη δοκιμασμένα στους αγώνες του λαού.