Στα 67 το όριο συνταξιοδότησης
Η αποκάλυψη των άμεσων στόχων του υπουργείου Απασχόλησης σήμερα από το «Παρόν» είναι προφανές ότι παρέχει το στίγμα των κατευθύνσεων της κυβερνητικής στρατηγικής για τη διετία που έρχεται, και βεβαίως βρίσκεται σε πλήρη εναρμόνιση με τις οδηγίες του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή «περί εντατικοποίησης της πολιτικής των μεταρρυθμίσεων…». Μάλιστα, με την ανάληψη του κρίσιμου υπουργείου Απασχόλησης από τον κ. Τσιτουρίδη φαίνεται ότι αποκαθίσταται πλήρως κλίμα συνεννόησης και συμφωνίας με τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας Γιώργο Αλογοσκούφη, που πίεζε -και εξακολουθεί να πιέζει- για λήψη άμεσων μέτρων σκληρότερης νεοφιλελεύθερης αντίληψης με την πεποίθηση ότι μια «πολιτική πυγμής» κερδίζει την κοινή γνώμη. Η αποκατάσταση ευθείας γραμμής πια μεταξύ των δύο υπουργείων (ΥΠΕΘΟ-Απασχόλησης) φαίνεται και από το γεγονός ότι ο κ. Τσιτουρίδης πριν μεταβεί στο υπουργείο Απασχόλησης για την ανάληψη των νέων καθηκόντων του επισκέφθηκε τον κ. Αλογοσκούφη, με τον οποίο συνομίλησε για 15 περίπου λεπτά, και μετά κατευθύνθηκε στην οδό Πειραιώς. Σημειώνεται σχετικά ότι:
Ο πρώην υπουργός Απασχόλησης Πάνος Παναγιωτόπουλος ποτέ δεν είχε τις καλύτερες σχέσεις με τον κ. Αλογοσκούφη, που συστηματικά άνοιγε θέματα όπως το ασφαλιστικό, εργασιακών σχέσεων κ.λπ. ακόμη και ερήμην του αρμόδιου υπουργού. Η πλήρης ρήξη μεταξύ Αλογοσκούφη-Παναγιωτόπουλου επήλθε στο ζήτημα της ένταξης των Ταμείων Κύριας Σύνταξης των τραπεζοϋπαλλήλων στο ΙΚΑ, το οποίο «φρέναραν» τόσο ο κ. Παναγιωτόπουλος όσο και ο υφυπουργός Νίκος Αγγελόπουλος, που μαζί με τη διοίκηση του ΙΚΑ έκριναν ότι σε περίπτωση όπου οι τραπεζίτες δεν κάλυπταν το κόστος η επιβάρυνση για το ΙΚΑ θα ήταν δυσβάστακτη και η βιωσιμότητα του ιδρύματος θα ήταν ύστερα από μια τέτοια εξέλιξη προβληματική. Ο κ. Αλογοσκούφης μαζί με τον διοικητή της Εθνικής Τράπεζας Τάκη Αράπογλου, μετά το μπλοκάρισμα της εθελούσιας εξόδου στην ΕΤΕ δυσαρεστήθηκαν εξαιρετικά με την αντίδραση των δύο αρμοδίων υπουργών και ο κ. Αλογοσκούφης κρίνοντας ότι η αντίδραση ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι των διαφωνιών, περίπου απαίτησε την απομάκρυνση του κ. Παναγιωτόπουλου.
Σημειώνεται σχετικά ότι ο πρώην υπουργός Απασχόλησης δεν ήταν εναντίον των αλλαγών που επιδιώκει η κυβέρνηση της ΝΔ, όμως απέναντι στην αντίληψη «να τους σαρώσουμε όλους» (σ.σ.: συνδικάτα, δικαιώματα κ.λπ.) που δημοσίως εξέφραζαν στο ΥΠΕΘΟ, υποστήριζε πως επιβαλλόταν η προετοιμασία της κοινής γνώμης και η σταδιακή και ήπια εφαρμογή της, για να αποφευχθεί το κοινωνικό και οικονομικό σοκ.
Η απομάκρυνση εξάλλου του κ. Αγγελόπουλου, που γνώριζε όσο λίγοι το ασφαλιστικό σύστημα, τις δυσλειτουργίες και τις προοπτικές λύσεις του, δείχνει ότι τον πρώτο λόγο θα τον έχει τώρα ο κ. Αλογοσκούφης, και καθώς ο κ. Τσιτουρίδης είναι άνθρωπος της άμεσης επιρροής του, δεν αποκλείεται να δρομολογηθούν από τώρα πολιτικές και ρυθμίσεις ώστε, με δεδομένη τη μη συναίνεση των συνδικάτων και των αντιπολιτευόμενων κομμάτων, να επιταχυνθούν οι λύσεις που προωθεί η κυβέρνηση.
Ο κ. Παναγιωτόπουλος «έβαλε πλάτη σε νομοθετήματα που έπληξαν τα συμφέροντα των εργαζόμενων και στο τέλος ”τον έφαγαν λάχανο”, όπως έλεγε και στενός συνεργάτης του. Και απόσπασμα από την αποχαιρετιστήρια ομιλία του στην τελετή παράδοσης ερμηνεύεται και ως προειδοποίηση για το (εκλογικό) μέλλον της παράταξης της ΝΔ, αφού υπογραμμίζει έπειτα από αναφορά στην ανάγκη ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας ότι:
«Αποτελεί εθνική προτεραιότητα και εθνική ανάγκη για τον τόπο και αποτελεί εθνική προτεραιότητα και γι’ αυτή την παράταξη, που στη μακρά ιστορία και διαδρομή της, με τις διαφορετικές εκδοχές και εκφράσεις της, η παράταξη που λέγεται φιλελεύθερη κεντροδεξιά, όταν ήταν σταθερά προσηλωμένη στους δεσμούς της με τον κόσμο της εργασίας, όταν είχε αξιόπιστη κοινωνική πολιτική και την εφήρμοζε υπέρ των αδυνάτων, υπέρ των ανθρώπων του μόχθου, ήταν κυριαρχούσα, δημιουργούσε μεγάλες κοινωνικές πλειοψηφίες. Στις λίγες περιπτώσεις όπου έκοβε τον ομφάλιο λώρο, ή τον αποδυνάμωνε βρισκόταν εκτός εξουσίας».
Αξίζει ίσως να σημειωθεί ότι κατά την τελετή παράδοσης-παραλαβής στο υπουργείο Απασχόλησης η απουσία συνδικαλιστών (ακόμη και της ΔΑΚΕ) ήταν πρωτοφανής σε σχέση με όσα μέχρι σήμερα είχαμε συνηθίσει.