Από τον Red Panos στην Blue Dora και στον Blue black Byron. Η μεταρρύθμιση oληρώθηκε…

Θα διαρωτηθείτε γιατί. Είναι πολύ απλό, φίλοι μου. Ο Καραμανλής αποφάσισε να κάνει την κυβέρνηση αυτό που πραγματικά είναι. Μπλε. Όχι λίγο κόκκινο από τον Red Panos, ούτε λίγο pink από όσους φλερτάρουν με την Αριστερά, ούτε πράσινογαλάζιο. Μπλε. Βαθύ μπλε. Blue (βαθύ μάλιστα ως γνήσια κόρη Μητσοτάκη) η Ντόρα, μπλε-μαύρο (δεξιότερα ο τοίχος) ο Βύρωνας. Όσο για τους Μεϊμαράκη και Τσιτουρίδη τα ίδια. «Δικά μας» παιδιά είναι άλλωστε…

Το είπε και ο πρωθυπουργός και στο διάγγελμα: Μεταρρυθμίσεις. Το σύνθημα που εφηύρε ο επικοινωνιολόγος Γιάννης Λούλης μπορεί να εκπροσωπηθεί καλύτερα από το «τρίγωνο» Αλογοσκούφη, Σιούφα και Τσιτουρίδη. Ο Παναγιωτόπουλος ήταν παραφωνία, αφού μέσα στην (με την καλή έννοια) τρέλα του νόμιζε πως μπορούσε να σύρει την κυβέρνηση προς το μοντέλο της κοινωνικής Δεξιάς. Κι έκανε τη μια γκάφα μετά την άλλη, νομίζοντας πως μπορεί να οργανώσει τους μπολσεβίκους και να επελάσει κατά των Ανακτόρων της Καραγιώργη Σερβίας…

Τον Παναγιωτόπουλο δεν τον ήθελαν για τους δικούς τους λόγους ο Αλογοσκούφης, αλλά και ο Ρουσόπουλος. Έμαθα, μάλιστα, ότι ο Πάνος το είπε φόρα παρτίδα στον Καραμανλή όταν ο τελευταίος τού τηλεφώνησε να του πει πως δεν θα είναι στην κυβέρνηση.

Πάντως ο ανασχηματισμός διέψευσε αυτό που διακινούσαν ορισμένοι. Ότι, δηλαδή, ο πρωθυπουργός είχε αποφασίσει από καιρό τις επιλογές του. Οι αλλαγές είναι καθαρά επικοινωνιακού χαρακτήρα και υπακούουν στη λογική να κερδίσει η κυβέρνηση χρόνο και να αλλάξει για λίγες ημέρες, έστω, την ατζέντα των υποκλοπών που την φοβάται πολύ.

Έτσι ο Καραμανλής αποφάσισε πως πρέπει να μετακινήσει τον Βουλγαράκη με τρόπο, όμως, που να μη θεωρηθεί υποβάθμιση και «ποινή» για την υπόθεση των υποκλοπών. Ο μόνος τρόπος για να συμβεί αυτό ήταν να πάρει ο Γιώργος τη θέση του ίδιου του πρωθυπουργού στο Πολιτισμού. «Όταν αντικαθιστάς τον πρωθυπουργό δεν θεωρείς εαυτόν υποβαθμισμένο», του είπαν του Βουλγαράκη κι εκείνος πείσθηκε, αφού ήθελε οπωσδήποτε να φύγει από την ηλεκτρική καρέκλα της Κατεχάκη.

Από τη στιγμή που «κλείδωσε» ο Βουλγαράκης στο Πολιτισμού έπρεπε να μετακινηθεί η Φάνη και μάλιστα να αναβαθμισθεί, επειδή ο πρωθυπουργός πιστεύει ότι έκανε καλή δουλειά με τις συμφωνίες με την Κίνα και, νωρίτερα, με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Εδώ ο Καραμανλής φέρθηκε έξυπνα, αφού σκέφτηκε πως η Φάνη ταιριάζει καλύτερα στο Τουρισμού παρά στο Υγείας, που έλεγαν ορισμένες πληροφορίες.

Αφού η Φάνη πήγε στο Τουρισμού ο Αβραμόπουλος έπρεπε να μετακινηθεί στο μοναδικό υπουργείο που ήταν ελεύθερο. Έτσι ένας master της επικοινωνίας αντικατέστησε τον άλλο master, τον Κακλαμάνη. Για την Ντόρα, ήταν δεδομένη η μετακίνησή της στο Εξωτερικών, για δε τον Μεϊμαράκη ενεργοποιήθηκε το σενάριο για το Άμυνας από τη στιγμή που ο Πέτρος Μολυβιάτης δεν δέχθηκε να πάει στο Πεντάγωνο. Όσο για τον Γιάννη Κεφαλογιάννη ας λένε ό,τι θέλουν, ότι δήθεν τον έβαλε στο Μαξίμου για να εξισορροπήσει τη μητσοτακική επιρροή λόγω εισόδου της Ντόρας στην κυβέρνηση. Ο Κεφαλογιάννης -αφού βόλεψε την κόρη του στο επιτελείο του Μαξίμου- ήθελε και ο ίδιος να μπει στο παιχνίδι και γκρίνιαζε. Κι επειδή ο Καραμανλής δεν αντέχει την γκρίνια… λύγισε!

Ενδιαφέρον έχει και το παρασκήνιο με διάφορα ονόματα που «έπαιξαν» τελευταία στιγμή αλλά δεν μπήκαν στην κυβέρνηση. Έμαθα, λοιπόν, πως το όνομα του Άρη Σπηλιωτόπουλου διακινήθηκε από το Μαξίμου ως αντικαταστάτης του Σαλαγκούδη στο Ανάπτυξης. Λογικοφανές το σενάριο, διότι ο Άρης έχει πολύ καλή σχέση με το Σιούφα. Ο ίδιος αφήνει να εννοηθεί, πάντως, πως το όνομά του δόθηκε από εκείνους που ήξεραν πως δεν θα είναι στην κυβέρνηση για να δημιουργηθεί η εντύπωση πως επρόκειτο να μπει αλλά αποκλείσθηκε…

Το προηγούμενο βράδυ του ανασχηματισμού, ωστόσο, απόλαυσα ιδιαίτερα τη λυσσαλέα μάχη, ανάλογη των επικών σκηνών ενός «Λώρενς της Αραβίας», μιας «μάχης του Άντζιο» ή έστω μιας καταδίωξης του Τομ Κρουζ στο Mission Impossible, το βράδυ της περασμένης Δευτέρας στη ΝΕΤ. Βαγγέλη Μεϊμαράκη vs Μαριλίζ Ξενογιαννακοπούλου και Μαριλίζ Ξενογιαννακοπούλου vs Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Ταράμ…ταράμ… Πρώτον, ανακάλυψα ποιος επιτέλους διοικεί τη Νέα Δημοκρατία ως παράταξη (κυβέρνηση και κόμμα, φυσικά). Σας πληροφορώ, λοιπόν, πως ο Βαγγέλας είναι και επισήμως, πλέον, ο über alles, ο αρχηγός τακτικών και ατάκτων, ο one of a kind, ο… unplayable, ο σαρξ εκ της σαρκός των μεγάλων ηγετών της παράταξης.

Γιατί το λέω αυτό και μάλιστα, συγχωρέστε με, τόσο ποιητικά, με τέτοιο οίστρο; Διότι πληροφορήθηκα πως ο Prince De Maxim και Duke της Συγγρού Θεόδωρος Ρουσσόπουλος επικοινώνησε την προηγούμενη εβδομάδα με τον Μεϊμαράκη και του ζήτησε να βγει στα τηλεοπτικά παράθυρα και να υποστηρίξει την κυβέρνηση στο θέμα των υποκλοπών. Η αρνητική απάντηση του Βαγγέλα ήταν ηχηρή και προσβλητική για τον μικρό Πρίγκιπα που, παρότι έμπειρος και ενίοτε πολιτικά καταχθόνιος, δεν έχει συνηθίσει ακόμα το αγοραίο λεξιλόγιο των πρώην Κενταύρων όταν θυμώνουν.

Πριν αλέκτορα φωνήσαι, ωστόσο, ο Βαγγέλης εξήλθε στα τηλεοπτικά παράθυρα. Έπρεπε, όμως, να προηγηθεί ο ίδιος ο πρωθυπουργός διά του διαγγέλματός του, να εκτεθεί στη μάχη και η τελευταία ταξιαρχία πελταστών, να παιχθούν όλα για όλα, ώστε να καταδεχτεί να βγει από την ασυλία του απόρθητου οχυρού της Ρηγίλλης ο Κόμης Βλαντ της παράταξης, ο Vangel ο Μοβόρος! Άρα ο Μεϊμαράκης είναι η τελευταία γραμμή αμύνης του κομματικού στρατού και αξιοποιείται στη μάχη μόνο όταν οι άλλες εφεδρείες έχουν εξαντληθεί. Μεταξύ αυτών και ο πρωθυπουργός…

Το δεύτερο που απόλαυσαν κάποιοι φίλοι σ’ αυτήν τη μονομαχία στην εκπομπή του Γιάννη Πολίτη στη ΝΕΤ ήταν ο κανιβαλισμός του Μεϊμαράκη επί της ατυχούς Μαριλίζας. Η δύστυχη γραμματέας του ΠΑΣΟΚ ήταν σαν ένα μικρό αλμυρό καναπεδάκι πριν ο Βαγγέλης μπει στο κυρίως γεύμα του, που ήταν ένα ολόκληρο αρνί. Τόσο μικρή και αδύναμη έμοιαζε η συμπαθέστατη Μαριλίζα απέναντι στον κομματικό της ομόλογο και τηλεοπτικό της αντίπαλο.

Είναι προφανές πως το εγχείρημα της ανανέωσης δεν του βγαίνει του Γιώργου σε πολλά επίπεδα. Το πρόβλημα δεν είναι ότι επιλέγει γυναίκες σε θέσεις κλειδιά. Το πρόβλημα είναι ότι αρκετές απ΄ αυτές τις γυναίκες πρέπει να μάθουν να αντιπαρατίθενται (και) με τους κανόνες της τρέχουσας πολιτικής αντιπαράθεσης. Δεν μπορεί στη μια εικόνα να έχεις μια νεαρή μητέρα που θηλάζει το μωρό της και δίπλα της ένα κροκόδειλο. Δεν «δένουν» αυτές οι εικόνες. Δεν μπορείς να ρίχνεις την έρμη τη Μαριλίζα στα δόντια του (κροκόδειλου) Μεϊμαράκη. Δυστυχώς η τηλεόραση έχει τον Μεϊμαράκη ως στερεότυπο της πολιτικής αντιπαράθεσης και όχι τη Μαριλίζα.

Θεωρώ, πάντως, την επιλογή της κυρίας Ξενογιαννακοπούλου ως αντιπάλου του γραμματέα της ΝΔ μια επιλογή πολύ βολική για τον τελευταίο και διαισθάνομαι «δάκτυλον» κάποιου φαεινού εγκεφάλου της ΕΡΤ που πουλάει εκδουλεύσεις σε Μαξίμου και Ρηγίλλης. Αλλά κι εσείς αγαπητέ συνάδελφε (Γιάννη Πολίτη), ορθώς καλείτε τη γραμματέα του ΠΑΣΟΚ (θα ισχυριστείτε πως προβάλλετε και το «νέο αίμα» του Γιώργου…), όμως όχι σε μια τέτοια περίσταση. Βάλτε απέναντι στον Βαγγέλη τον άλλο Βαγγέλη (Βενιζέλο), βάλτε τον Πάγκαλο, βάλτε τον Χρυσοχοΐδη. Είναι δε ενδιαφέρουσες οι επιλογές των δημοσιογράφων που συμπληρώνουν το πάνελ, αλλά επ’ αυτού μιαν άλλη φορά…