ΜΠΟΛΚΕΝΣΤΑΪΝ 1 το έμβλημα της ζώνης του ΕΥΡΩ
Η οδηγία Μπολκενστάιν, η οποία προωθεί την οριστική κατάργηση των ορίων των κατώτερων αποδοχών, μέσω της ελεύθερης εισαγωγής φθηνού εργατικού δυναμικού από τα νέα κράτη-μέλη της Ε. Ένωσης, κάθε άλλο παρά εξουδετερώθηκε.
Υπήρξε την Τρίτη στο Ευρωκοινοβούλιο η συμβιβαστική πρόταση Χριστιανοδημοκρατών και ¨Σοσιαλδημοκρατών με την οποία απαλείφθηκε το «επίμαχο σημείο» που θέσπιζε ως καθεστώς εργασίας για το μετακινούμενο εργατικό δυναμικό το καθεστώς της χώρας καταγωγής.
Παράλληλα, όμως, υπερψηφίστηκε ένας μεγάλος αριθμός τροπολογιών μέσα από τις οποίες διευρύνεται περισσότερο το φάσμα των υπηρεσιών που αφορά η οδηγία, συμπεριλαμβάνοντας ακόμα και τομείς όπως η Παιδεία και η Υγεία! Τελικά με την περαιτέρω αντιδραστική στροφή του αρχικού κειμένου δημιουργήθηκε ένα τόσο ασφυκτικό πλαίσιο, ώστε μεσοπρόθεσμα, μέσω του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, να θεσπιστούν εύκολα ρυθμίσεις που θα υλοποίουν το προηγούμενο «επίμαχο σημείο».
Στην πραγματικότητα το φάντασμα Μπολκενστάιν όχι μόνο δεν ευνουχίστηκε, όπως αφήνουν να εννοηθεί τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε., αλλά αντίθετα βρικολάκιασε απειλώντας ευθέως τις Οικονομίες, τις κοινωνικές κατακτήσεις και την πληθυσμιακή-πολιτισμική υπόσταση κυρίως των χωρών που βρίσκονται στην περιφέρεια της λεγόμενης παλαιάς Ευρώπης.
Η οδηγία Μπολκενστάιν δεν αποτελεί μία απλή εφαρμογή της φιλοσοφίας του Μάαστριχτ και της Λισσαβώνας. Ο ίδιος ο κ. Μπαρόζο στο πρόσφατο ταξίδι του στις Η.Π.Α. απέδωσε στο θέμα της ελεύθερης εισαγωγής φθηνού εργατικού δυναμικού σχεδόν τη σημασία του θεμελίου λίθου για την Παγκοσμιοποίηση. Η ψηφοφορία της Τρίτης στο Στρασβούργο αποδεικνύει την οριστική αντιδραστική-αντιαναπτυξιακή στροφή της Ε. Ένωσης και ταυτόχρονα την πλήρη ανυποληψία του πολιτικού κατεστημένου της χώρας μας.
Η Ελλάδα των τριτοκοσμικών εργασιακών σχέσεων, των τριτοκοσμικών αμοιβών και των τριτοκοσμικών επιχειρήσεων, η Ελλάδα μιας ανάπτυξης τύπου σύγχρονης ψωροκώσταινας, είναι η ¨ισχυρή Ελλάδα¨ που ευαγγελίζονται τα κόμματα των Βρυξελλών και της Παγκοσμιοποίησης. Ο πρωτοφανής υπερπλουτισμός του νέου οικονομικού κατεστημένου, που προέρχεται από τον κανιβαλισμό στο σώμα εθνικών επιχειρήσεων και του μικρού και μεσαίου μεγέθους, δηλαδή του πραγματικού παραγωγικού τομέα της οικονομίας, είναι το αντάλλαγμα για την παράδοση της χώρας στη ζώνη του ΕΥΡΩ και του Νεοφιλελευθερισμού.
Η Οικονομία των εργοληπτών, των προμηθευτών, των τραπεζιτών και των κάθε λογής ¨αναδόχων¨ του Δημοσίου είναι αυτή που θα ωφεληθεί από την εφαρμογή των προηγούμενων πολιτικών. Φυσικά η Ελλάδα δεν είναι ούτε μπορεί να γίνει Αργεντινή. Ο πολιτικός και κοινωνικός Μεσαίωνας που αναβιώνουν, είναι δυνατό να αναστραφεί και να καταλήξει σε μπούμερανγκ και φάρσα για τους ίδιους τους εμπνευστές του.
Η στοιχειώδης υπεράσπιση της πραγματικής παραγωγής και ενός ανεκτού βιοτικού επίπεδου της ελληνικής κοινωνίας αποτελεί τον πραγματικό μονόδρομο και απαιτεί μια Ελλάδα χωρίς βρικόλακες Μπολκενστάιν. Απαιτεί μια Ελλάδα έξω από την ζώνη του ΕΥΡΩ και του Νεοφιλελευθερισμού!