Επικαιρότητα
Με το θέμα αυτό ασχολήθηκαν τις προηγούμενες μέρες οι μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδες «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ» (ΗΠΑ) και «Χέραλντ Τρίμπιουν» (Βρετανία). Και επεσήμαναν ότι σύμφωνα με πληροφορίες που προέρχονται από αξιωματούχους του ΝΑΤΟ, το Ισραήλ υπέβαλε φιλόδοξες προτάσεις που αποσκοπούν στη στενότερη συνεργασία της χώρας αυτής με το πολιτικό και στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Και δεν είναι μόνον η Ουάσινγκτον που επιδιώκει την ένταξη του Ισραήλ στο ΝΑΤΟ. Είναι και οι ευρωπαίοι ΗΠΑσπιστές, οι οποίοι προχωρούν και πιο πέρα. Ετοιμάζονται να προτείνουν ταυτόχρονη ένταξη του Ισραήλ στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση! Οι υποστηρικτές της ένταξης υποστηρίζουν ότι το Ισραήλ πρέπει να προστατευτεί με την ομπρέλα της ισχύος της βορειοατλαντικής συμμαχίας από την απειλή μιας πυρηνικής επίθεσης από το Ιράν! Ως πρόσθετα επιχειρήματα αναφέρουν τη στενότερη συνεργασία κατά της τρομοκρατίας, την εμπόδιση των αραβικών κρατών να αποκτήσουν όπλα μαζικής καταστροφής (μόνον οι ΗΠΑ και το Ισραήλ πρέπει να έχουν τέτοια όπλα!) και τον εφοδιασμό του Ισραήλ με νεοτάτου τύπου οπλικά συστήματα που θα βοηθήσουν στην εμπέδωση της… ειρήνης στην περιοχή της Μέσης Ανατολής! Αυτή είναι η επιχειρηματολογία των ΗΠΑσπιστών. Το μόνο που δεν μας είπαν είναι ότι για λόγους ασφαλείας του Ισραήλ επιβάλλεται η διάλυση των αραβικών κρατών! Αυτοί είναι οι μεγάλοι «ειρηνιστές» φίλου του Μπους και της παρέας του! Ο σκοπός της Ουάσινγκτον είναι διαφανής. Με την ένταξη του Ισραήλ στο ΝΑΤΟ ρυμουλκείται πλήρως η Ευρώπη και ευθυγραμμίζεται με την πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή! Και κάτι άλλο ακόμα. Με τον τρόπο αυτόν είναι ευκολότερο να παρασυρθούν οι Γάλλοι, οι Ολλανδοί και οι Σκανδιναβοί να πολεμάνε στη Μέση Ανατολή στο πλευρό των Αμερικανών, των Βρετανών και των Ισραηλινών. Σε πολέμους που θα στήσουν οι ΗΠΑ και οι Βρετανοί για να ικανοποιήσουν τα συμφέροντα των μεγάλων εταιρειών πετρελαίου. Πολύ ευαίσθητα τα «ιδανικά» των Μπους – Μπλερ. Άγρια Δύση!
2 Και καθώς μιλάμε για το ΝΑΤΟ, ήρθε στον νου μας μια περίληψη της ομιλίας τού εδώ αμερικανού πρεσβευτή κ. Ρις που διαβάσαμε στον Τύπο. Ο κ. Ρις στις 7 Φεβρουαρίου έδωσε διάλεξη στην Ανωτάτη Διακλαδική Σχολή Πολέμου της Θεσσαλονίκης με θέμα «διατλαντική συνεργασία μέσω ΝΑΤΟ». Στη διάλεξή του αυτή προς τους σπουδαστές-αξιωματικούς των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων ο αμερικανός πρεσβευτής είπε πολλά ενδιαφέροντα. Θα θέλαμε να σχολιάσουμε μόνο δύο σημεία της ομιλίας: α) ο κ. Ρις απεκάλυψε ότι το 2005 η κυβέρνηση των ΗΠΑ διέθεσε ένα εκατομμύριο δολάρια για την εκπαίδευση στις ΗΠΑ περίπου 100 ελλήνων αξιωματικών. Βέβαια έλαβαν στρατιωτική και φανταζόμαστε και «πολιτική» εκπαίδευση και ειδικά για τη… φιλειρηνική εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και για τον ρόλο του ΝΑΤΟ στη διατήρηση της διεθνούς νομιμότητας και της παγκόσμιας ειρήνης. Οι έλληνες αξιωματικοί λοιπόν με ρυθμό 100 τον χρόνο εκπαιδεύονται (ή μετεκπαιδεύονται) στις ΗΠΑ. Άραγε εκπαιδεύονται σε οπλικά συστήματα που τα διαθέτουν και οι δικές μας ένοπλες δυνάμεις; Αν είναι έτσι, γιατί η εκπαίδευσή τους δεν γίνεται εδώ, στην Ελλάδα; Έτσι ώστε να μη φουσκώνει και το ήδη υπέρογκο δημοσιονομικό έλλειμμα των ΗΠΑ! Εάν όμως εκπαιδεύονται σε οπλικά συστήματα που δεν διαθέτουν οι ένοπλες δυνάμεις μας, τότε προς τι η εκπαίδευση; Ο νέος υπουργός Άμυνας σκοπεύει να διατηρήσει αυτές τις εκπαιδευτικές εξορμήσεις των αξιωματικών μας; β) ο κ. Ρις στην ομιλία του επεσήμανε ότι «η φήμη του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα θα μπορούσε να ήταν καλύτερη, εάν δεν ταυτιζόταν το ΝΑΤΟ με την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, από εκείνους τουλάχιστον που δεν τη συμπαθούν». Πολύ αξιόλογη η επισήμανση αυτή. Ο κ. πρεσβευτής ασφαλώς γνωρίζει ότι η πολιτική του ΝΑΤΟ ταυτίζεται απολύτως με την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Και αυτό δεν το αμφισβήτησε. Άλλωστε, τα γεγονότα το επιβεβαιώνουν. Το ΝΑΤΟ είναι χωρίς αμφιβολία ένα από τα πολλά όργανα των ΗΠΑ. Στήριγμα και νομιμοποίηση της πολιτικής τους. Εάν η εξωτερική πολιτική της Ουάσινγκτον ήταν φιλειρηνική και σεβόταν τη διεθνή νομιμότητα, τότε η ταύτιση ΝΑΤΟ και ΗΠΑ δεν θα καθιστούσε κακόφημο το ΝΑΤΟ. Οι Αμερικανοί θέλουν και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα ολόκληρη. Δηλαδή και να ασκούν πολιτική εξυπηρέτησης αποκλειστικά και μόνο των συμφερόντων λίγων δικών τους ανθρώπων και τους λαούς να χειροκροτούν (και να συμπαθούν) αυτή την πολιτική! Και εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημά τους.