Δεν είναι απλή περίπτωση τα Λιπάσματα

Στην ουσία τα τρία υπουργεία χρηματοδοτούν και πάλι τη νομαρχιακή αυτοδιοίκηση Θεσσαλονίκης που θα επιβλέψει την απομάκρυνση των ουσιών, αφού υπογράψει με τη σειρά της την ανάθεση του έργου σε ειδικευμένη εταιρεία που θα μεταφέρει τις ποσότητες των φυτοφαρμάκων στο εξωτερικό προκειμένου να καταστραφούν. Σύμφωνα με αισιόδοξες προβλέψεις, η διαδικασία της απομάκρυνσης θα ξεκινήσει στις αρχές Μαρτίου και αναμένεται -αν όλα πάνε καλά- να ολοκληρωθεί σε διάστημα έξι μηνών.

Προς τι λοιπόν οι πανηγυρισμοί; Για την τριετή καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της μεταφοράς των ουσιών, που διακόπηκε (αφού ήδη είχαν απομακρυνθεί περίπου 890 τόνοι) τον Φεβρουάριο του 2003, μόλις δύο μήνες αφότου ο Π. Ψωμιάδης ανέλαβε τη νομαρχία; Για τους ψευτοπαλικαρισμούς του στη διάρκεια αυτών των τριών χρόνων, όπου αντί να σταθεί στην ουσία της υπόθεσης και στον κίνδυνο που διατρέχουν οι κάτοικοι της περιοχής, αλλά και ολόκληρης της Θεσσαλονίκης, έσπευδε να παραδώσει τα κλειδιά του χώρου, δηλώνοντας ότι δεν έχει χρήματα όχι για την απομάκρυνση αλλά ούτε για τη φύλαξη του χώρου, μετατοπίζοντας τις ευθύνες στον Γ. Σουφλιά; Ξεχνά ο Παναγιώτης Ψωμιάδης ότι οι κάτοικοι της περιοχής, ακόμη και σήμερα, υδρεύονται από υδροφόρες του στρατού, καθώς οι μετρήσεις (αλλά και η έντονη οσμή) στο νερό της περιοχής, που προέρχεται από γεωτρήσεις, δείχνουν ότι έχει μολυνθεί από τα φυτοφάρμακα ο υδροφόρος ορίζοντας; Αλήθεια, γιατί ο νομάρχης δεν έχει εμφανιστεί ούτε σε μία συνέλευση των κατοίκων της περιοχής Νικόπολης – Ευξεινούπολης, της περιοχής που γειτνιάζει με το εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο; Γιατί δεν δίνει απάντηση σε μια σειρά ερωτημάτων που εξακολουθούν να αιωρούνται; Μετά την απομάκρυνση των φυτοφαρμάκων θα γίνει εξυγίανση του εδάφους; Γιατί δεν έχει συνταχθεί ακόμη σχετική μελέτη; Ποιος θα τη χρηματοδοτήσει; Γιατί το περίπου 1,5 δισ. δρχ. που συνολικά διατέθηκε από τα υπουργεία, προκειμένου να μεταφερθούν οι τοξικές ουσίες, δεν απαιτείται από τον ιδιοκτήτη του χώρου, την Εθνική Τράπεζα;

Στο μεταξύ, μια νέα ΔΙΑΝΑ κινδυνεύει να δημιουργηθεί στο εργοστάσιο της Βιομηχανίας Φωσφορικών Λιπασμάτων, λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, στη βιομηχανική περιοχή της Σίνδου, όπως αναφέρει σε ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή η βουλευτής Χρύσα Αράπογλου, η οποία, επιδεικνύοντας αυξημένη ευαισθησία σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος, είχε «βομβαρδίσει» το Κοινοβούλιο με πέντε ερωτήσεις για το θέμα της ΔΙΑΝΑ. Η Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων λοιπόν αποφάσισε τη διακοπή της λειτουργίας του εργοστασίου της στη Θεσσαλονίκη, γεγονός που έχει προκαλέσει αναστάτωση και ανησυχία όχι μόνο στους 390 εργαζόμενους της βιομηχανίας και στις πολλές επιχειρήσεις και στους επαγγελματίες που συνδέονται με τη λειτουργία της (συνολικά περίπου 2.000 οικογένειες), αλλά και σε όλους τους Θεσσαλονικείς που παρακολουθούν με αγωνία και αγανάκτηση να μπαίνει το ένα λουκέτο μετά το άλλο σε βιομηχανίες της περιοχής. Εκτός από το θέμα της τύχης των εργαζομένων στο εργοστάσιο, που συζητήθηκε στην ολομέλεια της Βουλής, υπάρχει και εκείνο της προστασίας του περιβάλλοντος. Συγκεκριμένα, στο εργοστάσιο Θεσσαλονίκης της ΒΦΛ υπάρχουν αποθηκευμένοι χιλιάδες τόνοι επικίνδυνων χημικών ουσιών. Σύμφωνα με τους εργαζόμενους υπάρχουν:

•Περισσότεροι από 300 τόνοι νιτρικής αμμωνίας, ουσίας εκρηκτικής, που σε περίπτωση ανάφλεξης αρκεί για να τινάξει στον αέρα όχι μόνο την πόλη της Θεσσαλονίκης αλλά σχεδόν ολόκληρη την Ελλάδα!!! Είναι χαρακτηριστικό ότι γραμμάρια της ουσίας αυτής χρησιμοποιούνται από τρομοκράτες σε βομβιστικές επιθέσεις.

•Εκατοντάδες τόνοι τετραχλωράνθρακα, ουσίας καρκινογόνου, του υπ’ αριθμόν ένα ενόχου για τη δημιουργία της «τρύπας του όζοντος», η χρήση της οποίας ελέγχεται (απαγορεύεται η κυκλοφορία της σε σπρέι) από το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ για τις ουσίες που καταστρέφουν τη στιβάδα του όζοντος.

•Τόνοι oleum (ατμίζον θειικό οξύ), άκρως επικίνδυνου ακόμη και αν κάποιος το εισπνεύσει.

•Εκατοντάδες τόνοι όλων σχεδόν των οξέων (θειικό, νιτρικό, φωσφορικό, υδροφθορικό υδροχλωρικό κτλ.), σε αραιά ή πυκνή μορφή, που όλοι γνωρίζουμε την επικινδυνότητά τους.

Επειδή οι Θεσσαλονικείς και ιδιαίτερα οι κάτοικοι των δυτικών συνοικιών έχουν πικρή εμπειρία από ανάλογη περίπτωση, αυτή της διακοπής λειτουργίας του εργοστασίου φυτοφαρμάκων ΔΙΑΝΑ που προαναφέραμε, εύλογα γεννιέται μια σειρά από ερωτήματα: Τι θα απογίνουν οι τεράστιες ποσότητες των άκρως επικίνδυνων αυτών ουσιών;

Αν μεταφερθούν, αυτό θα πρέπει να γίνει μετά από διεθνή διαγωνισμό ανάμεσα σε εξειδικευμένες εταιρείες και με τεράστιο κόστος. Ποιος θα καλύψει αυτό το κόστος μεταφοράς; Η εταιρεία που αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα και κλείνει το εργοστάσιό της; Και, στο μεταξύ, πώς θα εξασφαλιστεί η φύλαξη των ουσιών αυτών και ποιος θα καταβάλει το κόστος της;