tabula rasa

Το πιο κρίσιμο πολιτικό χαρτί του Γιώργου Βουλγαράκη

– Πώς από επίδοξος δελφίνος ο υπουργός Δημόσιας Τάξης έκαψε σε πολιτικό χρόνο ρεκόρ τις δυνατότητές του να κοντράρει την Ντόρα Μπακογιάννη

Στην υπόθεση των υποκλοπών τηλεφωνικών συνδιαλέξεων μέσω του συστήματος της Vodafone ο Γιώργος Βουλγαράκης έπαιξε, δίχως άλλο, κορόνα γράμματα την πολιτική του καριέρα. Η ιστορία έχει δείξει πως στην πολιτική το σφάλμα συγχωρείται. Δυσκολότερα ή ευκολότερα, πάντως συγχωρείται. Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης «κατόρθωσε» όμως (διότι περί… κατορθώματος πρόκειται) να διαπράξει αρκετά πολιτικά σφάλματα μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Κι αυτό είναι κάτι που πολύ δυσκολότερα συγχωρείται…

Όταν στις αρχές του φθινοπώρου ο Γιώργος Βουλγαράκης συγκέντρωνε βουλευτές της επαρχίας στο γνωστό κολωνακιώτικο στέκι JK (είχε προηγηθεί η αυγουστιάτικη συνάντηση στο εξοχικό του στο Λαύριο), για να συγκροτήσει τη δική του «σφαίρα» επιρροής στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, είναι βέβαιο πως δεν πίστευε πως λίγους μήνες μετά τα πράγματα θα ήταν τόσο άσχημα για εκείνον.

Το πρώτο ηχηρό χαστούκι ήρθε από μία μη πολιτική αφορμή. Το πάρτι της νεαρής βουλευτίνας Θεσσαλονίκης Έλενας Ράπτη και όσα (αληθινά ή υπερβολικά) «διέρρευσαν» από νεοδημοκράτη βουλευτή ή βουλευτίνα -ουδέποτε διευκρινίσθηκε απόλυτα- δημιούργησαν σωρεία πολιτικών και προσωπικών προβλημάτων.

Κανένα από αυτά ωστόσο δεν στάθηκε αρκετό να ανακόψει την πορεία του φιλόδοξου υπουργού προς το πεδίο της ενδοκυβερνητικής μάχης για την «υπαρχηγία» του Καραμανλή.

Ο Γιώργος Βουλγαράκης διεμήνυε προς πάσα κατεύθυνση πως «σε λίγο η Ντόρα θα βλέπει την πλάτη του», αναγορεύοντας την άλλοτε φίλη και προστάτιδά του («Ντοράκια» τον αποκαλούσαν την περίοδο της διακυβέρνησης Μητσοτάκη) σε εσωκομματική αντίπαλο.

Και συνέχισε να συναντά βουλευτές, εκδότες και επιχειρηματίες σκηνοθετώντας το φιλμ της πολιτικής του ανέλιξης. Προς τα πού; Όσο πιο μακριά και όσο πιο ψηλά μπορεί να φανταστεί ένας πολιτικός.

Τα μεγάλα προβλήματα άρχισαν λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, όταν «έσκασε» το θέμα των απαγωγών Πακιστανών μετά την καταγγελία του δικηγόρου Φίλιππου Ραγκούση.

Οι χειρισμοί του επικοινωνιακώς υπερόπτη Γιώργου Βουλγαράκη αποδείχθηκαν ερασιτεχνικοί, λες και είχε χάσει ξαφνικά το «άγγιγμα του Μίδα».

Την ίδια περίοδο -κι ενώ το θέμα του ανασχηματισμού ήταν «επίκαιρο», όπως είναι εδώ και 8 μήνες…- ο Μιχάλης Λιάπης ρίχνει την πρώτη «βόμβα» για τον χρόνο και τον τρόπο εργασίας του κυρίου Βουλγαράκη, λέγοντας -σε δημοσιογραφική ομήγυρη- πως «από τις 12 το μεσημέρι και μετά δεν τον βρίσκεις στο υπουργείο».

Η -υπερβολική ίσως- ατάκα Λιάπη ενισχύεται, καθώς τον κατηγορούν πως δεν ελέγχει την αστυνομία, πως στο υπουργείο λειτουργούν υποσυστήματα και πως ο ακριβοπληρωμένος μηχανισμός των Ολυμπιακών Αγώνων έχει διαβρωθεί.

Ο Γιώργος Βουλγαράκης απαντά σε όλα αυτά με περίεργο τρόπο: εισηγείται και επιμένει στην επανασύσταση της Αγροφυλακής, αφήνοντας να εννοηθεί πως έχει βασική προτεραιότητα να συστήσει ένα μηχανισμό ρουσφετιών που θα τον βοηθούσαν ακόμα περισσότερο στον προσωπικό πολιτικό του σχεδιασμό.

Κάπου εκεί αρχίζει η χιονοστιβάδα εξελίξεων εις βάρος του. Πακιστανοί, υπόγεια σύγκρουση με τον -φίλο του- Θόδωρο Ρουσόπουλο, δολοφονία δύο αστυνομικών από το ρώσο δραπέτη, δεκάδες αναπάντητα ερωτηματικά, απουσία του ιδίου στην Αράχοβα, όταν το θέμα ήταν στην κορύφωσή του, αδυναμία να χειριστεί την κρίση, αναζήτηση στηριγμάτων στον Βαγγέλη Μεϊμαράκη και τώρα πολλές «γκρίζες ζώνες» στην υπόθεση των υποκλοπών.

Γιατί υποστήριξε δημοσίως, μέχρι παρεξηγήσεως, τον Γιώργο Κορωνιά της Vodafone, όταν ήταν πασιφανές πως η εταιρεία έχει την κύρια ευθύνη;

Γιατί δεν δρομολόγησε εγκαίρως τις έρευνες για την αυτοκτονία του Κώστα Τσαλικίδη;

Γιατί έδωσε σε δόσεις την περιβόητη λίστα των παρακολουθήσεων;

Γιατί εμφανίστηκε στη συνέντευξη Τύπου ανέτοιμος και δημιούργησε εντυπώσεις συγκάλυψης;

Γιατί «έδειξε» τους Αμερικανούς και στη συνέχεια τόσο αυτός όσο και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος τα «μάζεψαν»;

Με όλα αυτά ο Γιώργος Βουλγαράκης βρίσκεται πλέον σε ένα τραγικό πολιτικό αδιέξοδο.

Πληροφορίες λένε πως το γνωστό (αλλά και απρόβλεπτο) παραταξιακό συγκρότημα του Φαλήρου τον έχει ήδη προγράψει. Ο ίδιος -άγνωστο γιατί- έκανε διπλό λάθος: τόλμησε να διαψεύσει την εφημερίδα για την υπόθεση της ομάδας Olaf, και οι φωνές του ιδιοκτήτη ακούστηκαν μέχρι την Καστέλλα.
Αλλά και ο Καραμανλής τον θεωρεί «καμένο» και ανησυχεί, αφού είχε δύο βασικούς προβεβλημένους υπουργούς, τον Νικήτα Κακλαμάνη, που μετακομίζει στον δήμο, και τον Βουλγαράκη, που μετράει τα κομμάτια του.

Τι του μένει; Ίσως η Ντόρα, θα μου πείτε, αλλά εάν έτσι συμβούν τα πράγματα, αυτό σημαίνει μια ακόμα μεγαλύτερη ήττα για τον Γιώργο Βουλγαράκη.

Η στήλη δεν μπορεί να προβλέψει πότε θα γίνει ανασχηματισμός, διότι οι πληροφορίες που κυκλοφορούν είναι αντιφατικές. Ένα είναι όμως βέβαιο για τον Γιώργο Βουλγαράκη. Οι ελπίδες του να αναβαθμιστεί σε ένα άλλο κορυφαίο υπουργείο μάλλον εξανεμίστηκαν.

Ο Καραμανλής έχει δύο επιλογές. Την πιθανότερη, να τον κρατήσει στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης, για να μη συνδυαστεί η αποχώρησή του με συγκάλυψη ή χρέωση ευθυνών για τις υποκλοπές, ή να τον υποβαθμίσει σε κάποιο άλλο υπουργείο.

Ως προς αυτό ο Βουλγαράκης μπορεί μάλλον να κοιμάται ήσυχος. Μια αποπομπή του από το Δημόσιας Τάξης θα έπληττε και τον Καραμανλή. Διότι ασχέτως των αδιαμφισβήτητων πολιτικών ευθυνών του «ωραίου Μπρούμελ» της ΝΔ, δεν έδρασε μόνος του. Ο πρωθυπουργός, πρώτος απ’ όλους, και γνώριζε και ενέκρινε…