«ΟΛΑ ΤΑ ΕΧΕΙ Η ΜΑΡΙΩΡΗ, Ο ΦΕΡΕΤΖΕΣ ΤΗΣ ΕΛΕΙΠΕ». ΟΝΤΩΣ Η ΕΛΛΑΣ ΒΟΑ: «ΑΠ’ ΤΟ ΚΑΛΣΟΝ ΜΟΥ ΕΦΥΓΕ ΕΝΑΣ ΠΟΝΤΟΣ»

Μέλαν καί γραμμωτό καλσόν
φορούν γεροντοκόρες
καί στάς οδούς περιπολούν.
O tempora! O mores!

Οστέων γάμπας έχoυσι
αθλίας στραβοκάνας
μά δέν σκαμπάζουν κι αγνοούν
τού όχλου τάς καμπάνας

Περίγελος ενός ντουνιά
παγκοσμιοποιημένου
εμβαίνουν εις τόν πειρασμό
πορνείας, προκειμένου

…νά δούν χαρά στά σκέλια τους
κι ό,τι ήθελε προκύψει.
( Ό,τι αγνοείται στό παρόν
τό μέλλον θά τό δείξει.)

Τών τακουνιών τους οι ριπές
πέριξ τού Licabetous
μπερδεύουσι τόν κύκλο τους
μ’ αμβλείας κι εγκαθέτους.

Τούτο καί συνομολογεί
τήν ύπαρξη τριγώνου
κι αρνείται ακροποδητί
τήν σχέση Πενταγώνου.

Άχαρες μαθηματικοί
-τά λάθη τους, αχ, βρίθουν-
βγάζουν καί συμπεράσματα
όπου ουδέναν πείθουν.

Αι πόρναι όταν γηραιαί
κάνουν τάς νεανίδας
εισί χλομά ρεντίκουλα
π’ αφήνουσι κροτίδας.
Σύν άλλοις λόγοις πέρδονται
διά πρωκτού και γλώσσης
εις έδρας μικροφωνικάς
πού τίκτονται δηλώσεις.

Εκτρώματα καί πανικούς
εις τό γυαλί προβάλουν
κι ένα ανερμάτιστο λαό
δουλεύουν καί προσβάλουν.

Έτσι ήταν πάντα η Μαριωρή
από μητρός εταίρα
κι από πατέρα κερατά
ισάξια θυγατέρα.

Καί τώρα πού περιπατεί
μέ τό καλσόν της τρύπιο
μιλάει χαμηλόφωνα
καί μ’ ένα ύφος ήπιο.

Παρθενικός ο λόγος της
αθώας περιστέρας
πρώτη κι αμετανόητη
απ’ όλας τάς εταίρας.

VODΑFONAZEI κι εξηγεί
τά ήδη εξηγημένα
εκείνα πού γνωρίζαμε
από έτη περασμένα.

Σιγά τά κάστανα Κυρά
σιγά τήν παρθενιά σου
η VODAFON σέ μάρανε
εις τά εννιάμερά σου.

Δέν φταίν’ οι Κυβερνώντες μας
παλιό είναι τό θέμα.
Είμαστε αμπέλι ξέφραγο
καί ο καρπός; Τό ψέμα.

Πλην, όμως, όταν δέχεσαι
τήν Μαριωρή ως Χώρα
τότε ευθύνεσαι κι εσύ
γιά τήν κακή μας ώρα.
Τού λόγου μου ουδόλως πώς
εθίγην καί εφοβήθην
άλλοι τόν τόπον διοικούν
μήν πίπτομεν εις λήθην.

Τόν λόγο τερματίζοντας
τής ωτοακουστίας
χαίρω πού είμαι Έλληνας
μιάς χώρας τόσο αστείας.
……………………………………………….
………………………………………………
……………………………………………….
………………………………………………
Κατ’ αυτάς τάς ημέρας τού τηλεφωνικού μελοδράματος,
βρέθηκα τυχαία στήν Λεωφόρο Συγγρού όπου άκουσα
έναν γκέι νά λέει σέ μιά γερασμένη γκέισα: “Μωρή Μαριωρή
πώς κατάντησες έτσι… Χρυσή μου θέλεις Ανασχηματισμό”.