Νέα 24ωρη απεργία την Παρασκευή στις Τράπεζες
Στο μεταξύ:
• Με νέα 24ωρη πανελλαδική απεργία απαντά την Παρασκευή, 17 Φεβρουαρίου, η Ομοσπονδία Τραπεζοϋπαλλήλων (ΟΤΟΕ), στην πρωτοφανή πρόκληση της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών να αρνείται συμμετοχή σε διαπραγματεύσεις για τη νέα κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, και ήδη διατυπώνονται ευθείες βολές κατά του υπουργού Εθνικής Οικονομίας Γιώργου Αλογοσκούφη ότι ενθαρρύνει τη στάση των τραπεζιτών, με απώτερο στόχο την κατάργηση (γενικευμένα) του θεσμού των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Οι εξελίξεις που σημειώνονται στο επίπεδο των εργασιακών σχέσεων δεν αφήνουν αμφιβολίες για τις κυβερνητικές προθέσεις που φαίνεται να στοχεύουν στην πλήρη αποδυνάμωση του συνδικαλιστικού κινήματος. Γι’ αυτό και οι ζυμώσεις που συντελούνται σε επίπεδο ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ για κοινές απεργιακές αντιδράσεις δεν αναφέρονται μόνο σε ζητήματα εισοδηματικής πολιτικής και αυξήσεων, αλλά στοχεύουν και στη ματαίωση των σχεδίων για εκθεμελίωση κάθε θεσμικής προστασίας των εργασιακών σχέσεων. Σημειώνεται πάντως ότι, ενώ οι απεργιακές προθέσεις βρίσκονται προς τη σωστή κατεύθυνση, εντούτοις «πάσχουν» ως προς την αντιμετώπιση του «κόστους» που συνεπάγονται οι σκληρές κινητοποιήσεις που απαιτούνται. Και είναι ευθύνη του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος το γεγονός ότι ατόνησε η λειτουργία των Ταμείων Αλληλεγγύης-Αλληλοβοήθειας, που θα στήριζαν μια σκληρή και μακροχρόνια απεργιακή αντιπαράθεση, αφού θα κάλυπταν -ως έναν βαθμό- τις οικονομικές ανάγκες των απεργών. Και ενδεχομένως το στοιχείο αυτό να είναι εκείνο που «υπαγορεύει» στην ΟΤΟΕ να κηρύττει σποραδικά 24ωρες απεργίες, καθώς στη σοβαρότατη επίθεση που δέχεται μόνο μια απεργία διαρκείας θα μπορούσε να έκαμπτε τους όποιους αντεργατικούς σχεδιασμούς.
Γιατί η συνδικαλιστική ηγεσία όχι μόνο της ΟΤΟΕ, αλλά και της ΓΣΕΕ όπως και όλοι οι εργαζόμενοι αντιλαμβάνονται πως, αν καταργηθεί ο θεσμός των συλλογικών διαπραγματεύσεων σε μια ισχυρή ομοσπονδία όπως είναι η ΟΤΟΕ, τότε είναι θέμα χρόνου η κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων εργασίας και η αποδυνάμωση γενικά των ομοσπονδιών, που είναι η ραχοκοκαλιά του συνδικαλιστικού κινήματος.