Ευρωσύνταγμα: Δωρεάν παιδεία και ΔΕΚΟ στο πυρ το εξώτερον

Μετά τις μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, στις ΔΕΚΟ και στη φορολογία έρχεται και η σειρά του Συντάγματος. Αφού δεν καταφέραμε να συγκλίνουμε με την Ευρώπη στον οικονομικό τομέα, θεώρησε η κυβέρνηση καθήκον της να πετύχει τη σύγκλισή μας σε νομικό επίπεδο. Πρώτα θύματα η αγορά εργασίας (οι εργαζόμενοι δηλαδή), οι ΔΕΚΟ (και πάλι οι εργαζόμενοι) και το Σύνταγμά μας. Όλα πρέπει να μεταρρυθμιστούν σύμφωνα με τις απαιτήσεις του νεοφιλελευθερισμού. Οι μεταρρυθμιστικές εμπνεύσεις έρχονται από τις διατάξεις του νεκρού ευρωσυντάγματος. Αυτού που έστειλαν στον τάφο οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί με την ψήφο τους στα περσινά δημοψηφίσματα.

Σε σημείωμά μας της περασμένης Κυριακής (στη στήλη μας «Επικαιρότητα») είχαμε χαρακτηρίσει το νεκρό ευρωσύνταγμα «δωρητή οργάνων», καθώς ορισμένοι ευρωθαυμαστές και από τα δύο μεγάλα κόμματα (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) σε κάθε ευκαιρία κραυγάζουν: «Το ευρωσύνταγμα ζει κι αυτό μας οδηγεί». Να γιατί η απόφαση για αναθεώρηση του Συντάγματος βρήκε απόλυτα σύμφωνο και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Γιώργο Παπανδρέου. Οι διαφωνίες του περιορίζονται στο να χαρακτηρίσει τις μεταρρυθμίσεις πρόχειρες. Και η κυβέρνηση απαντά: «Το γοργόν (έστω και πρόχειρο) χάριν έχει». Όταν ο κ. πρωθυπουργός μίλησε για πρώτη φορά για αναθεώρηση του Συντάγματος, οι περισσότεροι είχαμε υποψιαστεί ότι επρόκειτο για κάποιο επικοινωνιακό τρικ με σκοπό να ξεπεραστούν οι ενδοκυβερνητικές δυσλειτουργίες, και να καλυφθούν το έλλειμμα κυβερνητικού έργου και η αγανάκτηση των μη προνομιούχων. Όμως είχαμε ξεγελαστεί. Η αναθεώρηση του Συντάγματος, με τη σύμφωνη γνώμη κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, είχε στόχο την προσαρμογή της ελληνικής έννομης τάξης στις απαιτήσεις των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων, ξένων και ντόπιων, που, αφού δεν κατάφεραν να πετύχουν την επικύρωση του αντιλαϊκού ευρωσυντάγματος, αποφάσισαν ορισμένες διατάξεις του να τις περάσουν στην έννομη τάξη κάθε κράτους-μέλους. Ας δούμε όμως ορισμένες διατάξεις του ευρωσυντάγματος που προδικάζουν και το «μεταρρυθμιστικό έργο» της κυβέρνησης:

α) Το άρθρο 11-74 καθιερώνει τη δωρεάν εκπαίδευση μέχρι το επίπεδο της υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Το επίπεδο αυτό μπορεί να είναι κατ’ ανώτατο όριο μέχρι και την αποφοίτηση από το Λύκειο και επ’ ουδενί λόγω μπορεί να συμπεριλάβει την εκπαίδευση στα ΤΕΙ και ΑΕΙ. Επομένως η δωρεάν παιδεία στα ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα καταργείται. Να δούμε η αναθεώρηση του Συντάγματος τι θα προβλέπει για τη δωρεάν παιδεία, που σήμερα καλύπτει όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης (μέχρι ΑΕΙ). Περαιτέρω το ίδιο άρθρο στην παρ. 3 καθιερώνει την ελεύθερη ίδρυση εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και συνεπώς και ιδιωτικών πανεπιστημίων. Τώρα τι είδους μόρφωση θα παίρνουν τα παιδιά μας στα «πανεπιστήμια» αυτά ας περιμένουμε να δούμε. Και μη μου πείτε ότι θα τελούν υπό την εποπτεία του κράτους. Απλώς το κράτος θα βρει αφορμή να φτιάξει μια ακόμη υπηρεσία τάχα εποπτείας σαν αυτές που σήμερα υπάρχουν σε πολλούς τομείς. Τα οικονομικοπολιτικά κατεστημένα της διαπλοκής και της διαφθοράς δεν επιθυμούν να έχουμε επιστήμονες με σοβαρή επιστημονική κατάρτιση και ανώτερη σκέψη. Θέλουν επιστήμονες ημιμαθείς και ευάλωτους. Και σύμφωνα με τη διάταξη αυτή μπορούν να ιδρυθούν σε κάθε κράτος-μέλος ιδιωτικά πανεπιστήμια οιασδήποτε θρησκευτικής, φιλοσοφικής και παιδαγωγικής πεποίθησης.

β) Στον τομέα της επαγγελματικής εκπαίδευσης η ΕΕ διατηρεί πλήρη έλεγχο, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων ΙΙΙ-282 και ΙΙΙ-283. Οι διατάξεις αυτές προβλέπουν ότι τα θέματα επαγγελματικής εκπαίδευσης θα ρυθμίζονται με κανονισμούς της ΕΕ ή με νόμους-πλαίσιο που θα εκδίδονται με τη διαδικασία που προβλέπει το ευρωσύνταγμα, αποκλειομένης οιασδήποτε εναρμόνισης των νομοθετικών και κανονιστικών διατάξεων των κρατών-μελών. Η εκπαιδευτική πολιτική της ένωσης, σύμφωνα με ρητή διάταξη της παρ. 1 του άρθρου ΙΙΙ-282, στον τομέα της επαγγελματικής εκπαίδευσης αποβλέπει στην ανάπτυξη της ευρωπαϊκής διάστασης της παιδείας (ποια άραγε είναι αυτή η διάσταση;) και ενθαρρύνει την εκπαίδευση εξ αποστάσεως (δηλαδή την απόσταση από την πραγματική εκπαίδευση!). Ενώ στο άρθρο ΙΙΙ-283 ως στόχος της επαγγελματικής εκπαίδευσης αναφέρεται και η διευκόλυνση της προσαρμογής της στις μεταλλαγές της βιομηχανίας και του επαγγελματικού αναπροσανατολισμού. Δηλαδή διά βίου εκπαίδευση, ανάλογα με τις μεταλλαγές στον τομέα της βιομηχανίας, όχι βέβαια προς όφελος των συνεχώς εκπαιδευομένων. Αυτά περί παιδείας.

γ) Σειρά άρθρων αναφέρεται στις δημόσιες υπηρεσίες, στις ΔΕΚΟ και στα ΝΠΔΔ. Ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζουν:

• Οι διατάξεις του άρθρου ΙΙΙ-166 σύμφωνα με τις οποίες οι ΔΕΚΟ, οι επιχειρήσεις που απολαμβάνουν ειδικών ή αποκλειστικών δικαιωμάτων, οι επιχειρήσεις που είναι επιφορτισμένες με τη διαχείριση υπηρεσιών γενικού οικονομικού ενδιαφέροντος ή που έχουν χαρακτήρα δημοσιονομικού μονοπωλίου υπόκεινται στους κανόνες του ανταγωνισμού.

• Σύμφωνα με τη διάταξη της παρ. 1 του άρθρου ΙΙΙ-167 «ενισχύσεις που χορηγούνται υπό οποιαδήποτε μορφή από τα κράτη-μέλη ή με κρατικούς πόρους και νοθεύουν ή απειλούν να νοθεύσουν τον ανταγωνισμό λόγω ευνοϊκής μεταχείρισης ορισμένων επιχειρήσεων ή ορισμένων κλάδων παραγωγής είναι ασυμβίβαστες με την εσωτερική αγορά κατά το μέτρο που επηρεάζουν τις μεταξύ κρατών-μελών συναλλαγές, εκτός αν το (παρόν) Σύνταγμα ορίζει άλλως». Στην πραγματικότητα πουθενά το ευρωσύνταγμα δεν ορίζει άλλως. Μόνον προβλέπει ότι είναι συμβατές οι ενισχύσεις για την προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης περιοχών στις οποίες το βιοτικό επίπεδο είναι ασυνήθιστα χαμηλό, ή στις οποίες επικρατεί σοβαρή υποαπασχόληση. Σπουδαίο «μέτρο» για την καταπολέμηση της ανεργίας!

• Και επειδή δεν κάλυπτε όλες τις περιπτώσεις η παραπάνω διάταξη του άρθρου ΙΙΙ-167, έχουμε και τη διάταξη του άρθρου ΙΙΙ-181, σύμφωνα με την οποία απαγορεύονται οι υπεραναλήψεις ή οποιουδήποτε άλλου είδους πιστωτικές διευκολύνσεις από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και από τις κεντρικές τράπεζες των κρατών-μελών (για παράδειγμα από την Τράπεζα της Ελλάδος) στα παρακάτω νομικά πρόσωπα και επιχειρήσεις:
– στις κεντρικές κυβερνήσεις, θεσμικά όργανα ή οργανισμούς,
– στις περιφερειακές ή τοπικές ή άλλες δημόσιες αρχές, και
– στους οργανισμούς δημοσίου δικαίου (ΝΠΔΔ) και στις δημόσιες επιχειρήσεις.

• Η διάταξη του επόμενου άρθρου ΙΙΙ-182 απαγορεύει κάθε μέτρο που θεσπίζει προνομιακή πρόσβαση των κεντρικών, περιφερειακών και τοπικών κυβερνήσεων ή άλλων δημοσίων αρχών, ΝΠΔΔ, δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.

Από τη συνεκτίμηση όλων των παραπάνω διατάξεων των άρθρων ΙΙΙ-166, ΙΙΙ-167, ΙΙΙ-181 και ΙΙΙ-182 βγαίνει το συμπέρασμα ότι το ευρωσύνταγμα τερματίζει τις κρατικές επιχορηγήσεις και ενισχύσεις στις ΔΕΚΟ και στα ΝΠΔΔ καθώς και τις πιστωτικές ενισχύσεις προς όλους από την ΤτΕ ακόμη και για την κυβέρνηση! Και τούτο για να μη… νοθεύεται ο ανταγωνισμός. Όλοι στην ομηρία των ιδιωτικών τραπεζών μήπως και χορτάσουν από υπερκέρδη. Άκρως «φιλολαϊκές» διατάξεις που θα τις ζήλευε ακόμη και η Θάτσερ.

δ) Με το σοβαρότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όλα τα κράτη της ΕΕ, την απασχόληση και την ανεργία, ασχολούνται οι διατάξεις των άρθρων ΙΙΙ-203 μέχρι ΙΙΙ-208. Στις διατάξεις αυτές του ευρωσυντάγματος καταβάλλεται «επίπονη» προσπάθεια αύξησης της απασχόλησης και μείωσης της ανεργίας μέσα από επιτροπές και συγκέντρωση στοιχείων. Στήνεται ένας πολύπλοκος γραφειοκρατικός οργανισμός, χωρίς καμία ουσιαστική αρμοδιότητα. Είναι ένα παραπάνω όργανο παρακολούθησης, άχρηστο, καθώς στοιχεία συγκεντρώνει και σήμερα η Κοινοτική Στατιστική Υπηρεσία (Eurostat). Επειδή η πολιτική απασχόλησης και καταπολέμησης της ανεργίας «βρωμάει μπαρούτι», το ευρωσύνταγμα δίδει απόλυτη αρμοδιότητα στις κυβερνήσεις των κρατών-μελών να καθορίζουν την πολιτική και να χρηματοδοτούν τα μέτρα μεγέθυνσης της απασχόλησης και μείωσης της ανεργίας (άρθρο ΙΙΙ-204). Τα αρμόδια κοινοτικά όργανα χαράζουν κατ’ έτος κοινές κατευθυντήριες γραμμές για την απασχόληση, προκειμένου να δημιουργείται και να διατηρείται εξειδικευμένο, εκπαιδευμένο και ευπροσάρμοστο εργατικό δυναμικό, καθώς και αγορά εργασίας που να ανταποκρίνεται ταχέως στις εξελίξεις της οικονομίας, προκειμένου να επιτυγχάνεται ο στόχος της υψηλής απασχόλησης (άρθρο ΙΙΙ-206). Οι υπόλοιπες διατάξεις είναι γραφειοκρατικές που προκαλούν την αύξηση της «απασχόλησης» των κοινοτικών οργάνων. Αναγκαία η γραφειοκρατία για την απασχόληση!

ε) Θα κλείσουμε τη σημερινή παρουσίαση με τη διάταξη του άρθρου ΙΙΙ-230, σύμφωνα με την οποία στην παραγωγή και στο εμπόριο των γεωργικών προϊόντων εφαρμόζονται οι κανόνες του ανταγωνισμού. Στην αποκρυπτογράφησή της η διάταξη αυτή σημαίνει ότι οι επιδοτήσεις στη γεωργία θα αποτελέσουν παρελθόν. Και οι κοινοτικές και οι εθνικές επιδοτήσεις. Παράθυρο για τη διατήρηση ορισμένων επιδοτήσεων μπορεί να αποτελέσει η διάταξη της παρ. 1β του άρθρου ΙΙΙ-227, η οποία καθορίζει στόχο της ΚΑΠ και την εξασφάλιση δίκαιου βιοτικού επιπέδου στον αγροτικό πληθυσμό, χωρίς βέβαια να κατονομάζει ρητά και τις γεωργικές ενισχύσεις.

Έπειτα από τα παραπάνω, προσωπική μας εντύπωση είναι ότι οι πάσης φύσεως μεταρρυθμίσεις που θέλει να επιβάλει η κυβέρνηση, και η χλιαρή στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης σημαίνουν ότι οι μεταρρυθμίσεις αυτές πηγάζουν από το γράμμα και το πνεύμα του νεκρού ευρωσυντάγματος. Το νεκρό αυτό κείμενο έγινε «δωρητής οργάνων» για τις εσωτερικές (εθνικές) νομοθεσίες των κρατών-μελών.

Στο επόμενο άρθρο μας θα ασχοληθούμε με τις διατάξεις που διέπουν τον ανταγωνισμό και την ελεύθερη αγορά, τις δύο «θεότητες» του ευρωσυντάγματος.

Οι τάχα πολιτισμένες χώρες της Δύσης είναι που με τις επιλογές τους δημιούργησαν τα 12 εκατ. των σκλάβων, την παιδοπορνεία, τη λαθρομετανάστευση και όλα όσα αποτελούν στίγματα για το σημερινό πολιτισμικό επίπεδό μας. Ευημερία έχουμε, πολιτισμό και ανθρωπιά δεν πρόκειται να αποκτήσουμε.

Οι στρατιές των εξαθλιωμένων της Ασίας, της Αφρικής και της Νότιας Αμερικής δείχνουν τον πολιτισμικό κατήφορο που έχουν πάρει τα ανεπτυγμένα κράτη.