Βυζάντιον

Τέλεια! Μετά την επανίδρυση του κράτους η κυβέρνηση Καραμανλή πέτυχε και την επανίδρυση του παρακράτους! Υποθέτω ότι πίσω από την υπόθεση βρίσκεται εκείνη η πεταλούδα που είναι στη διαφήμιση της Vodafone -ζει μόνο μία μέρα και γι’ αυτό δεν άφησε ίχνη. Προσωπικά δεν με ενοχλεί τόσο η παρακολούθηση των τηλεφώνων, το αντίθετο θα με εξέπληττε. Αυτό που με εντυπωσίασε ήταν η δίωρη συζήτηση μεταξύ πολιτικών και δημοσιογράφων για θέματα υψηλής τεχνολογίας. Επίσης γοητεύτηκα από τα σενάρια και τις θεωρίες συνωμοσίας για την άκρη του νήματος. Ακούστηκαν τα πάντα. Και ακόμα δεν μίλησε ο Λιακόπουλος. Να και η δική μου συμβολή: Είναι αλήθεια ότι για το θέμα ενημερώθηκε ο βρετανός υπουργός Εξωτερικών κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα; Επειδή, λοιπόν, η κλήση σας παρακολουθείται, ελάτε μαζί μου στην Disneyland της καθημερινότητας.

Εδώ και μία εβδομάδα προσπαθώ να πείσω τον εκδότη μου ότι πρέπει να εξασφαλίσουμε τον Στυλιανό Παττακό πριν προλάβει και τον αρπάξει ο ανταγωνισμός. Μπορούμε κάθε Κυριακή, για όσο ζει ο Στέλιος, να έχουμε μια απολαυστική διήγηση με ανέκδοτες φωτογραφίες, άγνωστες πτυχές της ιστορίας, κρίσεις και απόψεις για πρωταγωνιστές των δραματικών γεγονότων. Αλλά ο εκδότης δεν πείθεται, αδυνατεί να καταλάβει. Του υποσχέθηκα μέχρι και καυστική δήλωση Παττακού για τη διακοπή της ηλεκτροδότησης στην Κεφαλονιά. Δεν το συζητάει. Ας πρόσεχε. Σε λίγο ο ανταγωνισμός θα βάλει στο ένθετό του εξώφυλλο τη Μαρί Σαντάλ και στο επιστημονικό οκτασέλιδο την Άννα Μαρία – ως UFO. Αν δώσουν και CD με την Κλειώ Δενάρδου και τον Σταμάτη Κόκκοτα, πάει, τελειώσαμε.

Εμένα μου αρέσει αυτό το κλίμα, είναι τόσο σουρεαλιστικό που τείνει να γίνει ποιητικό. Ο βασιλεύς ομιλεί προς τον λαό, Κωνσταντίνος Καραμανλής και Γεώργιος Παπανδρέου είναι πρωταγωνιστές, το παρακράτος μεγαλουργεί, οι τραμπούκοι επιτίθενται στους συνδικαλιστές. Γιατί δεν στέλνουμε και τη Βίκυ Λέανδρος στη Eurovision; Είναι σχεδόν συνομήλικη της Βίσση και διεθνώς αναγνωρίσιμη. Και επειδή εκτός από σας και το περιβάλλον του Στέφανου Κορκολή πρόσεξε την εμμονή μου για τη συμμετοχή του συνθέτη στον εθνικό στόχο, έσπευσαν να μου δηλώσουν κατηγορηματικά ότι δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον για συνεργασία με την κ. Βίσση. Ο κ. Κορκολής δεν ενδιαφέρεται να κατέλθει στον ίδιο στίβο με τον κ. Καρβέλα και προετοιμάζεται πυρετωδώς για να παρουσιάσει ένα σπουδαίο έργο τον Μάιο, στο Μέγαρο Μουσικής. Νομίζω ότι επόμενο θέμα με το οποίο θα ασχοληθώ θα είναι η σχέση Μαστροκώστα-Σόμερ. Μου ταιριάζει περισσότερο και σας ενδιαφέρει στον μέγιστο βαθμό. Και γιατί όχι; Ο φάκελος της Eurovision έφτασε μέχρι το Μαξίμου και είπαν στον πρωθυπουργό ότι η χώρα θα αποκομίσει τεράστια προβολή και η ΕΡΤ κέρδος ενός εκατ. ευρώ. Ίσως γι’ αυτό να καθυστέρησε ο ανασχηματισμός. Μπορεί ο Καραμανλής να προωθεί τον Σταμάτη Σπανουδάκη ως συνθέτη του τραγουδιού.

Αλλά ο Καραμανλής είναι το αντίθετο του εκδότη μου: δεν έχει καμία αίσθηση του χιούμορ. Αν είχε, θα έκανε τον ανασχηματισμό χθες το βράδυ, γύρω στις 21.00. Δεν χρειάζεται να σας πω περισσότερα, μπορείτε να τα φανταστείτε και μόνοι σας… Είναι μια κωμωδία με τραγικούς ήρωες. Όχι, δεν με ενδιαφέρουν ούτε οι υπουργοί ούτε οι υφυπουργοί. Συμπάσχω και στέλνω στη συμπαράστασή μου στον ανώνυμο σύμβουλο του μέσου υφυπουργού, σε αυτήν τη βδέλλα του κρατικού χρήματος που τώρα θα υποχρεωθεί να επιστρέψει στην επαρχία χωρίς να έχει εξοφλήσει το στεγαστικό και τις κάρτες. Οι προνοητικοί έχουν εξασφαλίσει σύμβαση εργολαβίας μέσω εταιρείας που ελέγχουν. Αλλά οι περισσότεροι είναι σαν τον Νίκο Ξανθόπουλο της κρατικής διαχείρισης. Ήρθαν φτωχοί και φεύγουν φτωχοί. Για το τίμιοι δεν είμαι σίγουρος…

Το υπουργείο Εξωτερικών είναι, πράγματι, το κλειδί του ανασχηματισμού. Αλλά όχι για την Ντόρα. Για τον Βαληνάκη.

Οι εργασίες της Σοσιαλιστικής Διεθνούς ήταν ένα βότσαλο στη λίμνη – ήδη βρίσκεται στον βυθό, ανάμεσα σε πεταμένα άρβυλα και σκισμένα αμπέχονα. Έλεγα να σας πω πολλά, αλλά με πρόλαβαν άλλοι. Τι κρίμα, όμως, που δεν έχω την ποιητική φλέβα να σας μεταφέρω την εικόνα της Άντζελας Γκερέκου. Την ώρα που όλοι έβλεπαν τις πράσινες κάρτες για τον Γιώργο, εγώ παρατηρούσα τις μαύρες μπότες της, με τα τακούνια να δίνουν αδυσώπητες μαχαιριές στην καρδιά κάθε στερημένου λιγούρη – βάζω και τον εαυτό μου μέσα. Μέχρι που εμφανίστηκε η Μιλένα. Την έβλεπα να μπαίνει στο Hilton και περίμενα να δω και την υπόλοιπη πορεία για το Πολυτεχνείο να ανηφορίζει τη Β. Σοφίας. Γαλάζιο μπλουζάκι, σακάκι, μαύρο παντελόνι, μεγάλη τσάντα. Όλα αυτά, λίγα μέτρα πιο πέρα από την Άντζελα. Και ύστερα οι σοσιαλιστές αναζητούν τις αιτίες της κακοδαιμονίας τους… Μετά τους είδα στη σειρά. Σημίτης, Πάγκαλος, Άκης, Βενιζέλος, Βούγιας. Προς στιγμήν νόμιζα ότι πήγα σε έκθεση ΠΑΣΟΚ στο μουσείο φυσικής ιστορίας του σοσιαλισμού…

Άλλωστε το ΠΑΣΟΚ είναι μοναδικό, διαχρονικό, αξεπέραστο. Επισκέφθηκα τον ηλεκτρονικό κόμβο του κόμματος και, αξιοποιώντας τη σχετική φόρμα υποβολής, πρότεινα εαυτόν για υποψήφιο νομάρχη. Οι άνθρωποι είναι πολύ μπροστά – στο δούλεμα. Γρήγορα, όμως, άλλαξα γνώμη. Διότι το ΠΑΣΟΚ σού επιτρέπει να προτείνεις και κάποιον τρίτο για δημοτικό άρχοντα, εξηγώντας τους λόγους της επιλογής σου. Και πρότεινα. Υποψήφιο νομάρχη Κεφαλονιάς. Μαντέψτε ποιον…

Προκόπιος