«Σέντραρε» τους Αμερικάνους ο Καραμανλής! Θα κρατήσει;

Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Γ. Βουλγαράκης ήταν άλλωστε γλαφυρότατος στη χωροταξική περιγραφή της περιοχής των υποκλοπών, βάζοντας μέχρι και την πλατεία Μαβίλη, για όσους τυχόν είχαν κάποια αμφιβολία. Μόλις που δεν είπε το… «μεγάλο κτίριο δίπλα στο Μέγαρο Μουσικής»! Οι δημοσιογράφοι άλλωστε βοήθησαν, όπως όφειλαν, να καταστήσουν σαφέστατο στους πάντες -επαρχιώτες και Αθηναίους που δεν ξέρουν την περιοχή- ότι στον χώρο αυτό βρίσκεται η αμερικάνικη πρεσβεία (δευτερευόντως και αυτή της Βρετανίας).

Ο Γ. Βουλγαράκης, επίσης με διπλωματικό τρόπο, κατέστησε σαφές αυτό που εννοούσε και με την αποφυγή, παρά τις επίμονες ερωτήσεις των δημοσιογράφων, κάθε αναφοράς σε συνεργασία με τους Αμερικανούς για τον εντοπισμό των δραστών, παρ’ όλο που το λογικό θα ήταν σε αυτούς να προστρέξει αμέσως η κυβέρνηση για βοήθεια στη διαλεύκανση της υπόθεσης, αφού διαθέτουν την κατά τεκμήριο πιο προωθημένη τεχνολογία και στον τομέα αυτόν. Να προστρέξει με την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν ήταν ήδη σίγουρη ότι… οι Αμερικανοί ήταν οι δράστες!

Το πολιτικό ερώτημα

Το μείζον πολιτικό ζήτημα, φυσικά, είναι γιατί η κυβέρνηση αποκαλύπτει σε όλον τον ελληνικό λαό ότι οι Αμερικανοί παρακολουθούσαν τον πρωθυπουργό και τους σημαντικότερους υπουργούς της χώρας; Οι απαντήσεις μπορούν να κινηθούν σε δύο αντιδιαμετρικές κατευθύνσεις. Η πρώτη και πιθανότερη, βάσει της λογικής, είναι πως ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση βρέθηκαν υπό το κράτος αφόρητης αμερικανικής πίεσης για κάποια σοβαρά πράγματα, και έτσι ο Κ. Καραμανλής αποφάσισε να αντιδράσει αποκαλύπτοντας την κατασκοπία εις βάρος ακόμη και του πρωθυπουργού, οξύνοντας με τον τρόπο αυτό τα αντιαμερικανικά αισθήματα του ελληνικού λαού. Ο εκκρεμής και διαρκώς αναβαλλόμενος ανασχηματισμός, η αρρωστημένη περιρρέουσα πολιτική ατμόσφαιρα των τελευταίων εβδομάδων με υφέρπουσα φημολογία κατά του πρωθυπουργού προσωπικά, μαζί με δημοσιεύματα με χονδροειδείς υπαινιγμούς που κινούνται στο ίδιο νοσηρό κλίμα κ.λπ. ενισχύουν το ενδεχόμενο κάποιοι κύκλοι να προσπαθούν να εκβιάσουν τον Κ. Καραμανλή με απαιτήσεις σε κρίσιμα θέματα.

Η δεύτερη εκδοχή, η οποία δεν μπορεί να αποκλειστεί, είναι να έχει ήδη ενδώσει στις πιέσεις ο πρωθυπουργός και να είναι έτοιμος να κάνει κάποιες πολύ σοβαρές υποχωρήσεις, οπότε με μακιαβελικό τρόπο να δημιουργεί με πρωτοβουλία του αυτή την αντιαμερικανική «πομφόλυγα» ώστε να λειτουργήσει ως προπέτασμα καπνού για τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης.

Δεν παίζει κανείς με τις ΗΠΑ

Οτιδήποτε και από τα δύο να συμβαίνει, το βέβαιο είναι πως η κυβέρνηση είναι απολύτως σίγουρη και ήδη κατέχει τα αποδεικτικά στοιχεία πως τη δουλειά την έχουν κάνει οι Αμερικανοί. Κανένας ηγέτης μικρής χώρας σαν την Ελλάδα δεν θα τολμούσε ποτέ να κατηγορήσει, έστω και έμμεσα, τις ΗΠΑ για κάτι τόσο σοβαρό, χωρίς να είναι χίλια τα εκατό βέβαιος για την ένοχη ανάμειξή τους.

Υπ’ αυτό το πρίσμα πρέπει να θεωρηθούν μάλλον επιδερμικές οι αναλύσεις που ισχυρίζονται ότι η κυβέρνηση ανέδειξε αυτό το θέμα μόνο για να ξεχαστεί η αντιλαϊκή εισοδηματική πολιτική που εξήγγειλε ή η πραγματικά αντιδραστικότατη ανατροπή στις εργασιακές σχέσεις που επιχειρούν οι τράπεζες, με παρασκηνιακό οργανωτή την κυβέρνηση Καραμανλή και τον υπουργό Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφη.

Δεν είναι δυνατόν μια κυβέρνηση -και μάλιστα της Δεξιάς- να διανοηθεί καν να χρησιμοποιήσει τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ για να αντιμετωπίσει απλώς τις διαμαρτυρίες συνδικαλιστών ή εργαζομένων σε έναν τομέα, όσο σημαντικός και αν είναι αυτός. Είναι προφανές, επιπλέον, ότι η κυβέρνηση ξέρει πολύ περισσότερα πράγματα για τους δράστες της κατασκοπίας εις βάρος της χώρας από όσα εμφανίστηκε να υποκρίνεται ότι ξέρει ο Γ. Βουλγαράκης την Πέμπτη. Καμιά κυβέρνηση δεν τολμάει να αφήσει τόσο χοντρά υπονοούμενα εναντίον των Αμερικανών, αν έχει όντως πλήρη άγνοια για τους ενόχους, όπως υποκρίθηκαν οι τρεις υπουργοί. Ούτε καν με ανεπιβεβαίωτες υποψίες δεν θα τολμούσε η κυβέρνηση να ανοίξει τέτοιο θέμα.

Λυδία λίθος ο ανασχηματισμός

Δεν είναι βέβαιο αν θα μάθουμε ποια πολιτική σκοπιμότητα ώθησε την κυβέρνηση να αποκαλύψει τώρα τις υποκλοπές των Αμερικανών. Υπάρχει όμως σίγουρος τρόπος για να διαπιστώσουμε σύντομα αν αυτή η ενέργειά της αποτελούσε όντως πράξη αντίστασης του πρωθυπουργού σε πιέσεις των Αμερικανών ή αν αποτελούσε απλώς «μπλόφα» και επιχείρηση παραπλάνησης του λαού.

Λυδία λίθος των πρωθυπουργικών σκοπιμοτήτων θα αποτελέσει ο επικείμενος ανασχηματισμός, και ειδικότερα το αν θα τοποθετήσει την Ντόρα Μπακογιάννη στη θέση του υπουργού Εξωτερικών.

Με δεδομένη την πολιτική αφοσίωση της Ντόρας στους Αμερικανούς σε βαθμό που υπερβαίνει μόνο ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου, είναι προφανές πως ο Κ. Καραμανλής σε καμιά περίπτωση δεν θα την κάνει υπουργό Εξωτερικών, αν όντως θέλει να αντισταθεί στους Αμερικανούς για κάτι σοβαρό. Αντίθετα, αν παρ’ όλα αυτά κάνει την Ντόρα υπουργό Εξωτερικών θα είναι πλέον εξόφθαλμο ότι αυτή η ενέργεια με την αποκάλυψη των υποκλοπών δεν θα αποτελεί τίποτα περισσότερο από μια απλή «φούσκα» στιγμιαίας αντιαμερικανικής σκοπιμότητας για τα μάτια του κόσμου, η οποία θα υποκρύπτει πολύ σοβαρές υποχωρήσεις σε κορυφαία θέματα εξωτερικής πολιτικής, με πρώτο το Κυπριακό.

Ο Μεγάλος Αδελφός

Σύντομα λοιπόν θα έχουμε απάντηση στο ουσιώδες πολιτικό ερώτημα μέσω του ανασχηματισμού. Αναντίρρητα, όμως, αυτή η υπόθεση οδηγεί σε γενικότερες σκέψεις για μια σειρά ζητήματα που αφορούν στην ουσία της δημοκρατίας στην εποχή μας. Θα αποτελούσε υποκρισία να δείξουμε έκπληξη για το ότι παρακολουθούνται τα τηλέφωνα του πρωθυπουργού και όλων των υπουργών από ξένες μυστικές υπηρεσίες. Σχεδόν κάθε μέρα γράφει ο διεθνής Τύπος για τα αμερικάνικα συστήματα παρακολούθησης όλων των ηλεκτρονικών επικοινωνιών στον πλανήτη μέσω του συστήματος Έσελον που ελέγχει η μέχρι πρότινος υπεραπόρρητη μυστική υπηρεσία NSA. Η ευκολία με την οποία όμως η ίδια η εταιρεία κινητής τηλεφωνίας που σου παρέχει το κάθε είδους τηλέφωνο μπορεί να σε παρακολουθεί κατά την απόλυτη κρίση της, ακόμη κι αν είσαι πρωθυπουργός της χώρας ή υπουργός στα πιο νευραλγικά υπουργεία, σίγουρα προκαλεί σοκ στον απλό κόσμο. Αν ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να μιλήσει με τη γυναίκα του χωρίς να τον παρακολουθεί μια ιδιωτική εταιρεία που ουσιαστικά δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν, τότε αντιλαμβάνεται καλύτερα κανείς τι γίνεται με όλους εμάς τους υπόλοιπους

Όταν φτάνουμε στο σημείο από τη διάθεση και την απόφαση μιας εταιρείας να αποκαλύπτεται ή όχι αν ξένες μυστικές υπηρεσίες παρακολουθούν τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση της χώρας, η κατάσταση έχει γίνει τραγική. Όταν φτάνουμε στο σημείο από την απόφαση μιας ιδιωτικής εταιρείας να εντοπίζονται ή να μην εντοπίζονται οι ξένοι κατάσκοποι, ανάλογα με το αν η εταιρεία θα ειδοποιήσει την κυβέρνηση αφού έχει ήδη διακόψει το κατασκοπευτικό λογισμικό ή πριν το διακόψει, η κατάσταση είναι ακόμη τραγικότερη.

Είναι εφιαλτικό όταν συνειδητοποιεί κανείς πως την απόφαση αν θα εντοπιστούν ή όχι οι Αμερικανοί που έκαναν τις υποκλοπές δεν την πήρε ουσιαστικά η κυβέρνηση, αλλά η… Βόνταφον! Είναι να τρελαίνεται κανείς όταν αντιλαμβάνεται πως οι αποφάσεις δύο τριών στελεχών μιας ιδιωτικής εταιρείας καθόρισαν τα πάντα (από το πότε θα πάψει να παρακολουθείται ο πρωθυπουργός μέχρι το ποιες θα είναι οι σχέσεις Ελλάδας – Αμερικής!)

Το κράτος του «Μεγάλου Αδελφού» που προώθησαν όλες οι κυβερνήσεις για να παρακολουθούν τους πολιτικούς αντιπάλους τους, ή όσους θεωρούν ότι εμφορούνται από «ανατρεπτικές» ιδέες, γιγαντώθηκε πλέον τόσο πολύ που άρχισε όχι μόνο να παρακολουθεί τους ίδιους τους ηγέτες, αλλά και να αφαιρεί την εξουσία από τους πολιτικούς και να τη μεταβιβάζει στις εταιρείες!

Το αίσχος της Ευρώπης

Αυτή η ιστορία δείχνει σε όλη την έκτασή του το πολιτικό έγκλημα το οποίο διέπραξαν όλα τα όργανα της ΕΕ, από το συμβούλιο υπουργών και την Κομισιόν ως το ευρωκοινοβούλιο, τα οποία αποφάσισαν να παρακολουθούνται όλες ανεξαιρέτως οι ηλεκτρονικές επικοινωνίες του μισού δισεκατομμυρίου ευρωπαίων πολιτών (ποιος αριθμός κάλεσε ποιον, ακριβή ημερομηνία και ώρα, διάρκεια συνομιλίας, επισκέψεις σε διαδικτυακούς τόπους, φαξ, ηλεκτρονικό ταχυδρομείο κ.λπ.)

Έχει κανείς την παραμικρή αμφιβολία πια ότι θα παρακολουθούν οι εταιρείες αδίστακτα και το περιεχόμενο οποιασδήποτε επικοινωνίας τούς ζητήσουν οποιοιδήποτε ενδιαφερόμενοι -από αρχές ασφαλείας μέχρι επαγγελματικοί ανταγωνιστές, ιδιωτικοί ντετέκτιβ, καχύποπτοι συγγενείς-, όταν παρακολουθούσαν ήδη έναν χρόνο και βάλε, ίσως και πολύ περισσότερο, τον ίδιο τον πρωθυπουργό της χώρας; Εδώ οι άθλιοι ευρωπαίοι γραφειοκράτες της Κομισιόν, αλλά και υπουργοί και ευρωβουλευτές, προτείνουν ανερυθρίαστα να επιτρέψουν νομίμως στις εταιρείες τηλεπικοινωνιών να… εμπορεύονται (!) τα στοιχεία αυτά των παρακολουθήσεων για να καλύψουν, λέει, τα έξοδά τους που θα μας παρακολουθούν!

Σιγά μη διστάσουν να εμπορευθούν, μέσα σε αυτό το χάος ασυδοσίας πανευρωπαϊκού χαφιεδισμού των πάντων, και το περιεχόμενο των συνομιλιών μας! Δυστυχώς, οι λαοί έχουν πέσει σε βαθιά νάρκη, αν όχι σε πολιτικό κώμα, και τους αφήνουν να κάνουν ό,τι θέλουν, αντί να έχουν πνίξει μέσα στην οργή τους αυτούς τους αγύρτες που μας καταδυναστεύουν και στραγγαλίζουν την ελευθερία μας.