Πιεστική μοιρολατρία
Οι επαγγελματίες της πολιτικής τείνουν να επιβάλουν με όλα τα διαθέσιμα και «αποδεκτά» σ’ αυτόν τον χώρο μέσα κατά το μέγιστο δυνατό την «αλήθεια» τους!..
Και μάλιστα μετερχόμενοι τον «ελεύθερο πολιτικό ανταγωνισμό», επικαλούμενοι ότι ο ανταγωνισμός αυτός χαρακτηρίζει τα καθεστώτα δημοκρατικού τύπου, συγκαλύπτουν το έργο επιβολής και «πειθαναγκασμού» της κοινής γνώμης στην αποδοχή της «μόνης αλήθειας» που αυτοί διακηρύσσουν!..
Είναι αυταπόδεικτο ότι από το ευρύτερο αυτό σύστημα εξουσίας δεν διαφορίζεται και η κορυφή της Δικαιοσύνης. Η επιλογή της τελευταίας, ως γνωστόν, αποτελεί «δικαίωμα» των επαγγελματιών της πολιτικής. Η πολυπόθητη διάκριση εξουσιών στο σημείο αυτό εξαϋλώνεται!..
Η κορυφή της Δικαιοσύνης ανέθεσε τη διερεύνηση του μέγιστου εγκλήματος, τη λεηλασία του λαϊκού εισοδήματος, τη μοναδική και σε πανελλαδική έκταση μετά τα «Λαυρεωτικά» ανακατανομή του Εθνικού Εισοδήματος σε βάρος των ασθενέστερων οικονομικών τάξεων στους αδύναμους ώμους ενός «χαμηλόβαθμου» δικαστικού, εν προκειμένω της ανακρίτριας Κωνσταντίνας Μπουρμπούλια!..
Και μόνη η ενέργεια αυτή της κορυφής της Δικαιοσύνης σχεδόν προδιέγραφε μεν το εσαεί «ανεξιχνίαστο» του σκανδάλου, αλλά ταυτοχρόνως ανηγείρετο και το «άλλοθι» για τη παραπομπή της χρηματιστηριακής κάθαρσης στις ελληνικές καλένδες!.. Βεβαίως η «χαμηλόβαθμος» δικαστικός και νυν έγκλειστος των γαλλικών φυλακών, ενσυνειδήτως ή ασυνειδήτως, πρόσφερε το επιζητούμενο «άλλοθι» στην «προκλητικά απρόθυμη δικαστική εξουσία»!.. Και το κυριότερο: οι αυτουργοί του εγκλήματος της Σοφοκλέους, «διακεκριμένα» μέλη των επαγγελματιών της πολιτικής, απεδόθησαν από το πλέγμα της δικαστικής εξουσίας «άσπιλοι και αμόλυντοι» στην κοινωνία!.. Η Δικαστική Εξουσία ήταν και είναι σε θέση να ενεργοποιήσει τους μηχανισμούς και τις ασφαλιστικές δικλίδες, ώστε να διερευνηθεί αποτελεσματικώς το «άγος της Σοφοκλέους».
Επωφελούμενοι της ευκαιρίας οι επαγγελματίες της πολιτικής -ενδεικτικές στο σημείο αυτό οι δηλώσεις του υπουργού Δικαιοσύνης Αναστάση Παπαληγούρα μετά τη σύλληψη στο Παρίσι της πρώην ανακρίτριας- εξακόντισαν «κατάρες» κατά της κ. Μπουρμπούλια και του «γένους αυτής». Ήδη ο Πασκάλ το είχε προ αιώνων προβλέψει: «Οι χαλαρές γνώμες αρέσουν στους ανθρώπους» και ο Βολταίρος είχε συμπληρώσει, «η γνώμη διαφεντεύει τον κόσμο, αλλά οι ειδήμονες (οι πολιτικοί) είναι εκείνοι που μακροπρόθεσμα κατευθύνουν αυτήν τη γνώμη»!..
Δυστυχώς στο πρόσωπο της πρώην ανακρίτριας δεν συναντήθηκε και στην Ελλάδα στην υπόθεση της «λεηλασίας του αιώνα» ο ευρωπαίος (Ιταλός, Γάλλος, Ισπανός, Γερμανός) «Μικρός Δικαστής» να αναλάβει τη επιχείρηση «Mani Pulite» (Καθαρά Χέρια), που με τις έρευνές του να αποκαλύψει τη θεσμική αδυναμία των επαγγελματιών της πολιτικής και τους συμβιβασμούς τους με τους «ηγήτορες» της λεηλασίας της Σοφοκλέους!..
Βεβαίως οι «Μικροί Δικαστές» διακινδύνευσαν τη ζωή τους και μερικές φορές την έχασαν. Στο σημείο αυτό υπενθυμίζεται η έκφραση φόβου για τη ζωή της από την πρώην ανακρίτρια, όχι τόσο από όσους ενδεχομένως εξαγόρασαν την «αθωότητά» τους, αλλά κυρίως, «και από εκείνους πού έστησαν, σε διαφορετικές φάσεις, το δικαστικό και πολιτικό παιχνίδι» (Γ. Κύρτσος).
Όμως, ο «Μικρός Δικαστής» της Ευρώπης επιβλήθηκε στην καρδιά του δημοκρατικού πολίτη σαν η μοναδική αντι-εξουσία στην εξουσία των επαγγελματιών της πολιτικής.
Για τους επαγγελματίες της πολιτικής a la Graeca, ανεξαρτήτως πολιτικής τάσης και ιδεολογικής απόχρωσης, ο αποτελεσματικός τρόπος να μείνει ανερεύνητο και χωρίς κυρώσεις ένα σκάνδαλο είναι να μετατοπισθεί η διαχείρισή του στο δικαστικό επίπεδο: καταγγελία, ξεκαθάρισμα λογαριασμών, εκστρατεία επηρεασμού της κοινής γνώμης ενορχηστρωμένη με «σοφία» από ομάδες που προσπαθούν να επικρατήσουν με άγριο τρόπο τις περισσότερες φορές, εν αγνοία του δικαστή είτε είναι όργανο είτε διασκελισθεί από τα γεγονότα.
Σ’ αυτό το παίγνιο ο ρόλος του γενναίου και μοναχικού «Μικρού Δικαστή», κατά την έκφραση του Μεγάλου Σικελιανού «ακουμπά όλη η Ελλάδα»!..