Επικαιρότητα

Η αυστριακή προεδρία σε ειδική συνεδρίαση του Ευρωκοινοβουλίου παρουσίασε το πρόγραμμά της διά της υπουργού των Εξωτερικών, Ούρσουλας Πλάσνικ. Ενδιαφέρουσα ήταν η σχετική συζήτηση στην Ευρωβουλή. Εκεί η κυρία Πλάσνικ δήλωσε ότι το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα δεν είναι νεκρό, αλλά διανύει περίοδο χειμερίας νάρκης, καλυμμένο από ένα στρώμα χιονιού και χρειάζεται αλλαγή του πολιτικού κλίματος στις χώρες της ΕΕ για να ξαναζωντανέψει. Και καθώς η προεδρία μίλησε για το Σύνταγμα με όρους ιατρικούς, η συζήτηση συνεχίστηκε με τους ίδιους τόνους. Ο ολλανδός υπουργός Εξωτερικών Μπέρναντ Μποτ δήλωσε ότι για την Ολλανδία το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα είναι νεκρό μετά την καταψήφισή του από την πλειονότητα του λαού της χώρας του. Εξάλλου ο παριστάμενος υπουργός Εσωτερικών της Γαλλίας και πρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος, Νικολά Σαρκοζί, πρότεινε να απομονωθούν από το κείμενο της ευρωπαϊκής συνταγματικής συνθήκης οι βασικές θεσμικές αλλαγές που δεν αποτέλεσαν αντικείμενο σφοδρών επικρίσεων, και να επικυρωθούν από τα εθνικά κοινοβούλια. Και οι επίμαχες διατάξεις να τύχουν περαιτέρω επεξεργασίας και βελτίωσης. Ομολογουμένως «σοφή» η πρόταση του κ. Σαρκοζί, που θα κάνει το νεκρό Ευρωσύνταγμα να αρχίσει να αργοσαλεύει δείχνοντας δείγματα ζωής. Πάντως, η κυρίαρχη άποψη στους κόλπους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι να τεθεί σε πανευρωπαϊκό δημοψήφισμα ένα αναθεωρημένο κείμενο Ευρωσυντάγματος, παράλληλα με τις ευρωεκλογές του 2009, ώστε να αποφευχθεί η διαπλοκή του με την εσωτερική πολιτική κατάσταση κάθε χώρας. Βέβαια αυτό είναι επικίνδυνο, καθώς στις ευρωεκλογές αναζωπυρώνεται η επιθυμία του εκλογικού σώματος να αποδοκιμάσει τις λαθεμένες επιλογές της κυβέρνησης. Και για να μιλήσουμε και εμείς την ιατρική γλώσσα, λέμε ότι ο πρόωρος θάνατος του Ευρωσυντάγματος μπορεί να το καταστήσει «δωρητή οργάνων». Οι κυβερνήσεις, δεξιές και σοσιαλιστικές, όλο και κάτι διατάξεις αντιδραστικές θα βρουν στο νεκρό Σύνταγμα για να τις θεσμοθετήσουν στη χώρα τους. Το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα corpore είναι νεκρό, animus, όμως ζει και οδηγεί τις κυβερνήσεις. Έτσι δεν είναι, κ. πρωθυπουργέ; Από πού πηγάζουν οι προτάσεις μεταρρύθμισης του Συντάγματός μας;

2 Η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη Μέση Ανατολή καθιστά αδύνατη μια στρατιωτική εισβολή των ΗΠΑ και της Βρετανίας στο Ιράν. Ό,τι έχουν οικοδομήσει οι Αμερικανοί στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και στον Λίβανο θα καταστραφεί με μια στρατιωτική επέμβαση στο Ιράν. Γι’ αυτό και ο βρετανός υπουργός Εξωτερικών Τζακ Στρο μετά το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων ΕΕ-Ιράν δήλωσε ότι ουδείς σκέπτεται την ανάληψη στρατιωτικής δράσης εναντίον της Τεχεράνης. Οι ΗΠΑ δεν είναι σε θέση μάχης. Εάν επιτεθούν εναντίον του Ιράν, κινδυνεύουν να χάσουν όλα όσα έχουν κερδίσει τα τελευταία χρόνια στην περιοχή αυτή. Στο Αφγανιστάν οι Αμερικανοί ελέγχουν μόνο ένα μικρό ποσοστό εδάφους. Την πρωτεύουσα Καμπούλ και τη γύρω περιοχή. Το 90% της χώρας έχει περιέλθει και πάλι στην εξουσία των Ταλιμπάν, που καραδοκούν να τους δοθεί ευκαιρία να καταλάβουν και την Ισταμπούλ, και να εκδιώξουν τα στρατεύματα κατοχής. Στο Ιράκ τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα για τους Αμερικανούς και τους Βρετανούς. Η δράση των ιρακινών ανταρτών θα γίνει εντονότερη, καθώς θα συμμαχήσουν και με τους ιρανούς αντάρτες. Και τα στρατεύματα κατοχής θα κλειστούν στις στρατιωτικές τους βάσεις και δεν θα τολμούν να ξεμυτίσουν. Πέραν αυτού, όλοι μας γνωρίζουμε ότι με την ανοχή του Ιράν οι Αμερικανοί παραμένουν στο Ιράκ. Οι Σιίτες, που παίρνουν εντολές από την Τεχεράνη, ανέχονται τα στρατεύματα κατοχής, επειδή έχουν την υπόσχεση από τις ΗΠΑ ότι σύντομα η εξουσία θα περιέλθει σε αυτούς. Φαντάζεστε τι θα γίνει στο Ιράκ, αν η Τεχεράνη δώσει το σύνθημα στους Σιίτες να ξεσηκωθούν εναντίον των Αμερικανών; Τα στρατεύματα κατοχής δεν θα μπορούν να σταθούν παρά μόνο στο Βόρειο Ιράκ, που κατοικείται από Κούρδους. Στην ταραγμένη αυτή περιοχή της Μέσης Ανατολής δρουν και δύο φανατικές εναντίον των Αμερικανών ισλαμικές οργανώσεις, η Χεζμπολάχ στον Λίβανο και η Χαμάς στην Παλαιστίνη, που «ξύνουν τα νύχια τους» για να βρουν αφορμή να περάσουν σε μαχητική δράση. Και βέβαια το Ιράν δεν μένει με σταυρωμένα τα χέρια. Ενισχύει τους φιλικούς δεσμούς με τα γύρω κράτη (Συρία) και ετοιμάζεται για αντίποινα σε περίπτωση οικονομικών κυρώσεων εις βάρος του. Όλα αυτά κάνουν τον Μπους και τη Ράις να είναι συγκρατημένοι και τους Μπλερ και Στρο να μη διανοούνται στρατιωτική εισβολή στο Ιράν. «Ανάγκα και θεοί πείθονται».