tabula rasa

Όσοι νοσταλγούν τις παλιές πολιτικές και επικοινωνιακές μάχες μεταξύ των γραμματέων ή των εκπροσώπων Τύπου του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, θεωρούν πως το πολιτικό «θερμόμετρο» θα ανέβαινε στα ύψη και τα μέσα ενημέρωσης θα είχαν πολλή δουλειά αν ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης είχε απέναντί του στο ΠΑΣΟΚ
τον Κώστα Λαλιώτη.

Σκληροί παίκτες της πολιτικής και της επικοινωνίας και οι δύο, έμπειροι στα πολιτικά χτυπήματα στο ύψος της ζώνης (ποτέ πιο κάτω…), χαρισματικοί στα τηλεοπτικά παράθυρα, αν και ο Μεϊμαράκης εκεί έχει μια μικρή υπεροχή, ενώ ο Λαλιώτης είναι σαφώς δυνατότερος στη στρατηγική επικοινωνιακού εγκλωβισμού του αντιπάλου.

Δυστυχώς για τους δημοσιογράφους, μάλλον ευτυχώς για το πολιτικό σύστημα (γιατί η πόλωση θα πήγαινε… σύννεφο), ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης είναι τραγικά μόνος, αφού κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει με σοβαρότητα πως το αντίπαλο επικοινωνιακό… δέος -βάσει του κομματικού πρωτοκόλλου- είναι η συμπαθής πλην… από άλλον πλανήτη Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου.

Γι’ αυτό, άλλωστε, οι Χατζηνικολάου, Τρέμη και Στάη σπεύδουν να αντιπαρατάξουν απέναντι στον γραμματέα της ΝΔ έναν Βαγγέλη Βενιζέλο, έναν Θόδωρο Πάγκαλο ή έναν Νίκο Αθανασάκη.

Αλλιώς, θα ήταν σαν να… κλέβουν εκκλησία!

Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης μπορεί, λοιπόν, να μη διαθέτει ισχυρό αντίπαλο στις τηλεοπτικές μάχες σώμα με σώμα, διαθέτει, όμως, αντίπαλο στο κόμμα του. Δύο στενά πιο πάνω από τη Ρηγίλλης, στο Μέγαρο Μαξίμου, βρίσκεται ο Θόδωρος Ρουσόπουλος.

Ο ένοικος του δευτέρου ορόφου του νεοκλασικού της Ρηγίλλης μιλάει με εκείνον του ισογείου του Μαξίμου καμιά δεκαριά φορές κάθε μέρα. Συνεννοούνται, αστειεύονται, συνεργάζονται, αλλά… διαφωνούν.

Κάποιοι υπουργοί ισχυρίζονται πως έχουν ακούσει τον Μεϊμαράκη να λέει « ευτυχώς που υπάρχει και ο Θόδωρος και απέκτησα αίγλη και πολιτική παρουσία, ελπίζω να μην τον αντικαταστήσει ο πρωθυπουργός», αν και ο ισχυρισμός ελέγχεται ως προς την ακρίβειά του.

Είναι βέβαιο, όμως, ότι ο κ. Μεϊμαράκης κατάφερε, παρότι εκτός κυβέρνησης, να ασχολείται περισσότερο με την κυβερνητική ατζέντα απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς από έναν γραμματέα κόμματος.

Θεσμική εκτροπή, κομματικοποίηση της κυβέρνησης; Αστειότητες.

Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης κατόρθωσε να γίνει συμπαθής, παίρνοντας υπό την προστασία του όσους υπουργούς εκτέθηκαν στα μέσα ενημέρωσης και δεν καλύφθηκαν επαρκώς, όπως θεωρούν οι ίδιοι, από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο. Κυριότερα παραδείγματα ο Πάνος Παναγιωτόπουλος και ο Γιώργος Βουλγαράκης που πίνουν… ουίσκι στο όνομα του γραμματέα.

Όταν τον ρωτούν εάν πρόκειται να μπει στην κυβέρνηση, τινάζεται στον αέρα σαν να τον χτυπάει ηλεκτρικό ρεύμα. «Προτιμώ να παραμείνω στο κόμμα μέχρι τις επόμενες εκλογές», λέει.

Πώς μπορεί, άλλωστε, να πειθαρχήσει στο υπουργικό «κοστούμι» ένας πολιτικά αθυρόστομος τύπος σαν τον Μεϊμαράκη;

Βεβαίως, αν ο Καραμανλής αποφασίσει να κάνει ευρύ ανασχηματισμό και να βάλει και τα… πυρηνικά όπλα, όπως ο Μεϊμαράκης, στον πόλεμο, τότε είναι προφανές πως θα υπακούσει. Πού θα ήθελε να πάει; Μάλλον στο Πολιτισμού, όπου γνωρίζει και τα αθλητικά και μπορεί να είναι αρκετά ελεύθερος να συνεχίσει στα επικοινωνιακά.

Ωστόσο, αν πάρει μία τέτοια απόφαση ο Καραμανλής, θα τον ήθελε σε μάχιμο υπουργείο όπως το Εργασίας ή το Γεωργίας.

Κάτι ξέρει λοιπόν και αποφεύγει την κυβέρνηση.

Αν, πάντως, συμβεί κάτι τέτοιο, έχει ήδη έτοιμη πρόταση για τον αντικαταστάτη του στο κόμμα. Και να είστε βέβαιοι πως δεν είναι ο Λευτέρης Ζαγορίτης, το όνομα του οποίου έχει ακουστεί εντόνως.

Το πολύ πολύ να πάρει τα βουνά και θα βρει αρκετούς… βλάχους για τη Ρηγίλλης!