Διώξεις κομμουνιστών προωθεί το Συμβούλιο της Ευρώπης!

Η απόρριψή του από τις ελληνικές πολιτικές δυνάμεις είναι καθολική, αλλά οι πιθανότητες να εγκριθεί το επαίσχυντο μνημόνιο είναι μεγάλες, καθώς η 39μελής Πολιτική Επιτροπή το παρέπεμψε στην ολομέλεια με συντριπτική πλειοψηφία -28 υπέρ, 4 λευκά και μόλις 7 κατά, εκ των οποίων τα 2 ανήκαν – προς τιμήν τους- στον Β. Μεϊμαράκη της Ν Δ και στον Θ. Πάγκαλο του ΠΑΣΟΚ.

Το θέμα είναι πολύ σοβαρό. Το μνημόνιο, το οποίο φέρει τον χαρακτηριστικό τίτλο «Ανάγκη διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων» δεν σηματοδοτεί μια ούτως ή άλλως απαράδεκτη ιδεολογικοπολιτική επίθεση εναντίον μιας κοσμοθεωρίας, πράγμα που σε καμιά περίπτωση δεν ανήκει στις αρμοδιότητες αυτού του οργάνου, αλλά προχωρεί πολύ μακρύτερα.Καλεί σε εξαπόλυση πανευρωπαϊκής αντικομμουνιστικής σταυροφορίας και διαπνέεται από την πρόθεση εξαπόλυσης διωγμών εναντίον των κομμουνιστών και των κομμουνιστικών κομμάτων!

Θυμίζοντας μάλιστα τις πιο μαύρες μέρες του μακαρθισμού προσπαθεί να προκαταλάβει τις βέβαιες αντιδράσεις και επιχειρεί να χαρακτηρίσει… «συνοδοιπόρους του κομμουνισμού» όσους δημοκρατικούς πολιτικούς έχουν αντιρρήσεις!

«Δεν έχουν συρθεί στη δικαιοσύνη»

Δεν το χωράει ο νους του ανθρώπου ότι στην Ευρώπη της αυγής του 21ου αιώνα κυκλοφορούν και ψηφίζονται τέτοια κείμενα. Ας δούμε όμως καλύτερα μερικά αποσπάσματα για να καταλάβουμε καλύτερα περί τίνος πρόκειται. Ο εισηγητής δεν κρύβει την πρόθεσή του να καταδικάσει τον κομμουνισμό ως ιδεολογία και πολιτική, όχι απλά και μόνο παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράχθηκαν κάποτε από το άλφα ή το βήμα καθεστώς. Γράφει λοιπόν μεταξύ άλλων:

«Δεν συμμερίζομαι τη θέση κάποιων συναδέλφων πως θα πρέπει να γίνει μια καθαρή διάκριση μεταξύ ιδεολογίας και πρακτικής… Η εγκληματική διάσταση των κομμουνιστικών καθεστώτων δεν ήταν αποτέλεσμα περιστάσεων, αλλά μάλλον αποτέλεσμα συνειδητών πολιτικών επεξεργασμένων από τους θεμελιωτές τέτοιων καθεστώτων ακόμα πριν πάρουν την εξουσία… Η κομμουνιστική ιδεολογία, όπου και όποτε εφαρμόστηκε είτε στην Ευρώπη είτε αλλού, πάντα κατέληξε σε μαζική τρομοκρατία, εγκλήματα και μεγάλης έκτασης παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων… Για να κερδίσουν και να διατηρήσουν την εξουσία, τα κομμουνιστικά καθεστώτα πήγαν πιο πέρα από τις ατομικές δολοφονίες και τις τοπικές σφαγές και ενσωμάτωσαν το έγκλημα στο σύστημα εξουσίας»!

Και το βδελυρό μνημόνιο του Συμβουλίου της Ευρώπης συνεχίζει ακάθεκτο: «Αυτά τα εγκλήματα είναι ευθέως αποτελέσματα της θεωρίας της πάλης των τάξεων»! «Τα κομμουνιστικά εγκλήματα σπάνια έχουν υποστεί νομική δίωξη και πολλοί από τους αυτουργούς δεν έχουν ποτέ συρθεί στη Δικαιοσύνη» υπογραμμίζει το μνημόνιο.

Θέλουν διώξεις, δίκες και δηλώσεις μετάνοιας

Εδώ είναι το «ζουμί» της υπόθεσης. Να αρχίσουν δίκες εναντίον των κομμουνιστών επιδιώκουν αυτοί που προωθούν το ψήφισμα – να «συρθούν στη Δικαιοσύνη» οι κομμουνιστικές όπως λέει. Θέλουν ταυτόχρονα να μετατρέψουν τα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης σε «συλλογικούς δηλωσίες» βάζοντάς τα να αποκηρύξουν την ιδεολογία και την ιστορία τους, να αποποιηθούν τα σύμβολά τους υπό το κράτος της «πολιτικής τρομοκρατίας» που επιχειρούν να ασκήσουν οι ακραίες αντιδραστικές δυνάμεις του Συμβουλίου της Ευρώπης.

«Σε μερικές ευρωπαϊκές χώρες υπάρχουν κομμουνιστικά κόμματα που δεν έχουν καταδικάσει ρητά τα εγκλήματα του κομμουνισμού. Κομμουνιστικά κόμματα εξακολουθούν να είναι δραστήρια σε κάποιες χώρες, και δεν έχουν πάρει καν αποστάσεις από το παρελθόν, όταν υποστήριζαν και συνεργάζονταν με τα εγκληματικά κομμουνιστικά καθεστώτα» αναφέρει το κατάπτυστης νοοτροπίας μνημόνιο.

Δεδομένου ότι όλα τα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης και όλου του κόσμου είχαν τουλάχιστον σε μια φάση της ιστορίας τους σχέσεις με τη Σοβιετική Ένωση την Κίνα ή την Κούβα και φυσικά υποστήριζαν την πολιτική τους, είναι προφανές ότι κατά το μνημόνιο είναι… «συνεργάτες εγκληματιών(!)» και επομένως πρέπει να συρθούν στη δικαιοσύνη για να καταδικαστούν.

Οι «ένοχοι συνοδοιπόροι»

Ο εισηγητής του εγκριθέντος από την Πολιτική Επιτροπή μνημονίου δεν διστάζει να επιτεθεί εκ των προτέρων εναντίον όσων δεν συμπαρατάσσονται με τη βρώμικη αποστολή του. «Υπάρχει και το γεγονός ότι ορισμένα ενεργά και σήμερα πολιτικά πρόσωπα είχαν υποστηρίξει με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο πρώην κομμουνιστικά καθεστώτα. Για προφανείς λόγους τα πρόσωπα αυτά θα προτιμούσαν να αποφύγουν την ενασχόληση με το ζήτημα των ευθυνών» γράφει ανερυθρίαστα. «Ένοχοι συνοδοιπόροι» δηλαδή όσοι δεν θέλουν αντικομμουνιστική σταυροφορία!

«Μερικά στοιχεία της κομμουνιστικής ιδεολογίας, όπως η ισότητα, η κοινωνική δικαιοσύνη ασκούν ακόμη έλξη σε ορισμένους πολιτικούς» διαπιστώνει με αποτροπιασμό το μνημόνιο, επειδή τέτοιες… «φρικτές» ιδέες κοινωνικής δικαιοσύνης δεν έχουν εξοβελιστεί στο πυρ το εξώτερο και συνεχίζουν να επιβιώνουν. Για να τις κάνει μάλιστα πιο αποκρουστικές, το κατάπτυστο κείμενο διαπιστώνει εμβριθώς ότι ο κομμουνισμός ταυτίζεται περίπου με τον… ναζισμό! «Όταν αναλύει κανείς τις συνέπειες της εφαρμογής της κομμουνιστικής ιδεολογίας, δεν μπορεί να αγνοήσει τις ομοιότητες με τις συνέπειες μιας άλλης ιδεολογίας του 20ου αιώνα και συγκεκριμένα του ναζισμού… Αυτά τα δύο καθεστώτα μοιράζονται έναν αριθμό κοινών χαρακτηριστικών» ισχυρίζεται.

Ο φόβος αναβίωσης

Δεν πρόκειται για απλό φασιστικό παραλήρημα αντικομμουνιστικών απολιθωμάτων του παρελθόντος. Το μνημόνιο έχει πολιτική στόχευση: την εξασφάλιση ότι δεν θα αναβιώσει μια ισχυρή Αριστερά. «Τα κομμουνιστικά σύμβολα χρησιμοποιούνται ανοιχτά» διαπιστώνει με φρίκη το μνημόνιο και περνάει στο «ψαχνό».

«Φαίνεται ότι σε ορισμένες χώρες είναι ζωντανό ακόμη ένα είδος νοσταλγίας για τον κομμουνισμό. Αυτό το γεγονός δημιουργεί τον κίνδυνο ο κομμουνισμός να κερδίσει την εξουσία στη μία ή στην άλλη χώρα» ομολογεί. Δεν διστάζει μάλιστα να θέσει ανοιχτά στόχους υπονόμευσης όσων καθεστώτων θεωρεί ο ίδιος ο εισηγητής κομμουνιστικά καλώντας σε ενίσχυση των φιλοκαπιταλιστικών δυνάμεων σε αυτά:

«Όχι λιγότερο σημαντικό είναι το γεγονός ότι κομμουνιστικά καθεστώτα εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμη σε ορισμένες χώρες του κόσμου, ενώ συνεχίζονται τα εγκλήματα στο όνομα της κομμουνιστικής ιδεολογίας… Η διεθνής καταδίκη θα ενισχύσει την αξιοπιστία και τα επιχειρήματα της εσωτερικής αντιπολίτευσης που δρα στο εσωτερικό των χωρών αυτών, και μπορεί να συμβάλει σε θετικές εξελίξεις» αναφέρει επί λέξει.

Το σχέδιο δράσης

Το μνημόνιο που έρχεται προς ψήφιση στο Συμβούλιο της Ευρώπης έχει και εντελώς συγκεκριμένο σχέδιο δράσης: Καλεί την ολομέλεια της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης να συστήσει στην Επιτροπή υπουργών (δηλαδή στους υπουργούς των 46 χωρών) τη συγκρότηση μιας επιτροπής «που θα διεξαγάγει ολοκληρωμένες έρευνες αναφορικά με τα κομμουνιστικά εγκλήματα στις χώρες μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης. Παράλληλα, τα κράτη μέλη που δεν το έχουν πράξει θα πρέπει να ενθαρρυνθούν να φτιάξουν τέτοιες επιτροπές και σε εθνικό επίπεδο».

Απαιτούν δηλαδή στην περίπτωσή μας από την κυβέρνηση της ΝΔ να συγκροτήσει επιτροπή που θα διερευνήσει τα… «εγκλήματα του ΚΚΕ»! Τονίζει μάλιστα το μνημόνιο ότι «ο απώτερος στόχος της δουλειάς του Συμβουλίου της Ευρώπης και των εθνικών επιτροπών θα είναι να θεμελιώσουν στοιχεία και να προτείνουν συγκεκριμένα μέτρα, αποσκοπώντας να φέρουν σύντομη απονομή δικαιοσύνης και αποζημίωση»! Να ξεκινήσουν δίκες των κομμουνιστών δηλαδή για τα όσα έγιναν στο εμφύλιο! Με σαρκασμό το μνημόνιο υπογραμμίζει κι από πάνω ότι… «αυτή η έκθεση θα συνεισφέρει στην παραπέρα συμφιλίωση που βασίζεται στην ιστορική αλήθεια και κατανόηση»!

Πρόκειται πραγματικά για πολύ επικίνδυνη πολιτική αλητεία…

Αλλαγή των σχολικών βιβλίων

Το Συμβούλιο της Ευρώπης με αυτή τη φασίζουσα αντιδραστική εκτροπή του θέλει να δηλητηριάσει το κλίμα σε όλη τη Γηραιά Ήπειρο, αλλά και να ενσταλάξει το αντικομμουνιστικό του δηλητήριο ακόμη και στα… παιδιά! Με απίστευτη ωμότητα προτείνει πραγματικά να… αλλάξουν τα σχολικά βιβλία στην Ευρώπη, και να διαποτιστούν από το πνεύμα που περιγράψαμε παραπάνω!

Η θέση του είναι ρητή, χωρίς περιστροφές:

«Η Επιτροπή υπουργών θα πρέπει να ξεκινήσει μια καμπάνια πληροφόρησης στα κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα εγκλήματα του κομμουνισμού» αναφέρει ρητά και συνεχίζει: «Αυτό θα περιλαμβάνει την αναθεώρηση των σχολικών βιβλίων. Τα κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης θα πρέπει να ενθαρρυνθούν να το πράξουν σε εθνικό επίπεδο». Απίστευτο ούτε η χούντα των συνταγματαρχών της 21ης Απριλίου 1967, παρότι πράκτορες των Αμερικανών και τυφλοί αντικομμουνιστές δεν είχαν προχωρήσει σε τέτοια μέτρα, στην πιο σκοτεινή περίοδο της μετεμφυλιακής ιστορίας της Ελλάδας, και έρχονται τώρα οι σκοταδιστές του Συμβουλίου της Ευρώπης να αναμοχλεύσουν τα πάθη και να σπείρουν το μίσος ανάμεσα στους λαούς και τους πολίτες της πολύπαθης ηπείρου μας. Αίσχος!