«Από το βασίλειο της ανάγκης στο βασίλειο της ελευθερίας»

«…εν Ελλάδι γίνονται με τόσην ευκολίαν
υπουργοί οι άνθρωποι, με όσην εν Γαλλία γίνονται
συγγραφείς, εν Ιταλία μελωδοί, εν Τουρκία
πασάδες και εν Ισπανία κιθαρωδοί ερασταί…»

Τιμολέων Αμπελάς, «Ελένη της Μιλήτου»

Αν προσαρμοσθεί το ευφυολόγημα του Εισαγγελέα και συγγραφέα Τιμολέοντος Αμπελά (1871) στα καθ’ ημάς και δη στο περιβάλλον του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ένθα οι «αλεξιπτωτιστές» εμφανίζονται εν είδει βροχής κομητών, τότε πλέον ουδέν το καινόν από τη δεκαετία του εβδομήντα του 19ου αιώνα!..
Η τοποθέτηση του κ. Παύλου Γερουλάνου στη δεσπόζουσα θέση του διευθυντή του γραφείου του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ανδρός έλκοντος την καταγωγήν εκ «βασιλόφρονος γενεάς», φέρει «εις σάρκα μίαν» μοναρχία και σοσιαλισμό και ουδέν αποκλείει μελλοντικές… τερατογενέσεις!..
Βεβαίως δεν αναμένεται η έκφραση αποριών από την τάση του «βασιλόφρονος σοσιαλισμού», ως της Μαρίας Αντουανέτας για τους γαυριώντες πειναλέους γάλλους «αβράκωτους»,
– «Μα, γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι»!..
Νεοσοσιαλιστής ο κ. Γερουλάνος μόλις το 2001 «είδεν το φως το αληθινόν» και ενεγράφη μέλος στο Κίνημα. Αριστοκρατικού παραστήματος και συμπεριφοράς, εκ καταγωγής και επιγαμίας, διαχειριστής ουχί ευκαταφρόνητου πλούτου, διήλθεν νηπιόθεν, κατά τον μαρξιστικό ορισμό, «από το βασίλειο της ανάγκης στο βασίλειο της ελευθερίας»!..
Παραμένει άγνωστο πάντως αν ο κ. Θ. Πάγκαλος θα εμμείνει στην παλαιά, όταν ο κ. Γερουλάνος κατά βραχύ διάστημα εθήτευσε στο υπουργείο Εξωτερικών, θέση του (στους διαδρόμους του υπουργείου Εξωτερικών οι συνομιλίες γίνονται στα αγγλικά, με αμερικανική προφορά…) κατά την αναπότρεπτη από τούδε και στο εξής συνεργασία τους.
Ο συνδυασμός των σπουδών του κ. Γερουλάνου (Williams College, MIT, Harvard ΗΠΑ) τον συγκατατάσσει στα άτομα εκείνα «εκ των οποίων, ως λέγεται, επιλέγονται από την υπερδύναμη οι ηγέτες των χωρών της σφαίρας επιρροής της Ουάσινγκτον».
Αναμφιβόλως η άνωθεν θέση δεν αποσυμπλέκεται από το «ηχόχρωμα» της πασίγνωστης ρήσης «ο αντιαμερικανισμός είναι ο σοσιαλισμός των ηλιθίων» και είναι αμφισβητήσιμο αν ο κ. Γερουλάνος τοποθετεί τον εαυτό του στη στρατιά των «Πενταγωνιστών»!..
Το «κατεστημένο» της Χαριλάου Τρικούπη καταλογίζει στον νέο διευθυντή του γραφείου του προέδρου του Κινήματος «ασθενές πολιτικό κριτήριο και χαλαρή σχέση με την πολιτική πραγματικότητα της χώρας».
Στην Ελλάδα, αλλά και ευρύτερα στον ευρωπαϊκό χώρο, η πολιτική αποτελεί ένα είδος πάλης, κατά την οποία ο κάθε πολιτικός επιδιώκει να μονοπωλεί τον δημόσιο λόγο ή τουλάχιστον να επιβάλλει θριαμβευτικώς τις απόψεις του για την πορεία των πραγμάτων ως τις πραγματικές, τις αληθινές, τις συμφέρουσες στον πολίτη.
Αν αυτό ισχύει για τον απλό πολιτικό, ισχύει κατά μείζονα λόγο για τον «αρχηγό» και το περιβάλλον του!…
Το «χάρισμα» αυτό παραμένει μέχρι στιγμής απροσδιόριστο για τον κ. Παύλο Γερουλάνο.
Τριάντα δύο χρόνια μετά την ίδρυση του το ΠΑΣΟΚ και μάλιστα την «μετά Ανδρέα εποχή» αδυνατεί να παρουσιάσει τη δική του ταυτότητα σε συνδυασμό με τις ιδιαιτερότητες του ελληνικού και του ευρύτερου μεσογειακού χώρου.
Οι γενιές του παρελθόντος, και μάλιστα του πλέον πρόσφατου, προσπάθησαν να απαγκιστρωθούν από το παρόν τους και να φθάσουν στο μέλλον δημιουργώντας οράματα, εικόνες, υποδείγματα, μοντέλα. Αν και στο σημείο αυτό υπήρξαν οι επιφυλακτικοί, οι δύσπιστοι, «αν είναι δυνατόν να συλλάβει κανείς τον κόσμο τού σήμερα ως σύνολο και να σχεδιάσει τον κόσμο τού αύριο»…
Ο πολιτικός χώρος του ΠΑΣΟΚ, της Κεντροαριστεράς, καταλογίζει στη σημερινή ηγεσία του Κινήματος την έλλειψη θάρρους να αποτολμήσει την προβολή ενός οράματος, έστω, όπως συνέβη στο παρελθόν, την προβολή μιας «ουτοπίας» για την υπερκέραση της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής κρίσης που διέρχεται η νεοελληνική κοινωνία.
Αναζητητέον αν το νέο περιβάλλον του προέδρου του Κινήματος, «εξαιρετικά ασαφές και διστακτικό στις τελικές παρεμβάσεις-εισηγήσεις του», είναι σε θέση να συμβάλει κατά θετικό τρόπο προς αυτήν την ανάγκη του κεντροαριστερού χώρου.
Οι κοινωνικές-δημοκρατικές παραδόσεις του πολιτικού χώρου, εντός του οποίου διακινείται η αστική δημοκρατική παράταξη (Κόμμα Φιλελευθέρων, ΕΠΕΚ, Ένωσις Κέντρου κ.λπ.), επιτάσσουν στο διάδοχο σχήμα του ΠΑΣΟΚ να μετουσιωθεί στον «γεμάτο φαντασία εισηγητή μίας νέας πολιτικής, που να προσφέρει στον ελληνικό λαό, στο πλαίσιο του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, μια εναλλακτική λύση εξόδου από τη σημερινή κρίση.
Πολλοί επισημαίνουν ότι ο κεντροαριστερός χώρος ακολουθώντας τις ανθρωπιστικές-κοινωνικές παραδόσεις του θα έπρεπε να προσπαθήσει να επεξεργασθεί και να προβάλει ένα πρόγραμμα για την αξιοποίηση όλων των δυνατοτήτων και για την υπερνίκηση των προβλεπόμενων αρνητικών κοινωνικών συνεπειών από την κυριαρχία της «κοινωνίας της αγοράς».
Το νέο περιβάλλον του προέδρου του ΠΑΣΟΚ -κι εδώ εντάσσεται πλέον και ο κ. Γερουλάνος- κατανοεί αυτήν την απαίτηση της Δημοκρατικής Παράταξης;