επί του πιεστηρίου

Και ώρες ώρες η ζωή είναι άδικη. Και ψάχνεις να βρεις το γιατί. Όταν μάλιστα ζεις χωρίς να προκαλείς… Αυτός είναι και ο προβληματισμός για τον ξαφνικό, τον απρόσμενο αποχαιρετισμό του αγαπημένου φίλου, καλού οικογενειάρχη και πετυχημένου επιχειρηματία Δημήτρη Θεοδωρίκα. Μόλις 52 χρονών, την ώρα που τα είχε καταφέρει, που ο ορίζοντας ήταν δικός του, που μόλις άρχισαν να γνωρίζουν τη ζωή τα δύο κοριτσάκια του, η μοίρα έκοψε το νήμα της συνέχειας. Και λες, γιατί, γιατί; Απάντηση βέβαια δεν υπάρχει. Μόνο πόνος, πίκρα και δάκρυ. Πολύς κόσμος στην κηδεία του Δημήτρη, το παγωμένο μεσημέρι της περασμένης Τρίτης στο Α’ Νεκροταφείο. Όλοι με την ίδια λέξη στα χείλη. Κρίμα… Κρίμα που ένας τόσο ικανός, αγαπητός άνθρωπος φεύγει…

Στη Χριστίνα, τη γυναίκα του, δύναμη και κουράγιο και να σταθεί όρθια, όπως θα ήθελε ο Δημήτρης. Και το χρειάζονται τα κορίτσια τους, η Ελένη και η Βαρβάρα. Και ευχή στον Δημήτρη να ‘χει μπουνάτσα στο μακρινό ταξίδι του. Κι όλοι εμείς θα τον θυμόμαστε με πολλή αγάπη…

Δεν πρόκειται να πουληθεί ούτε μία μετοχή των ΕΛΠΕ. Η μετοχική σύνδεση θα παραμείνει ως έχει. Τα περί πώλησης στον Λάτση ξεχάστε τα… Την κατηγορηματική αυτή διαβεβαίωση μας έδωσε κορυφαίο στέλεχος του υπουργείου Ανάπτυξης. Το καταγράφουμε.

Μόνο πρόκληση είναι, Μακαριώτατε, αυτή η επαναφορά του Θεόκλητου. Οι παρεούλες πάνω απ’ όλα. Αυτό είναι το μήνυμα. Τι άλλαξε; Τα ίδια δεν γίνονταν και επί Σεραφείμ και των προηγούμενων Αρχιεπίσκοπων; Κρίμα, γιατί ο κόσμος σάς αγάπησε, σας στήριξε, σας συμπαραστάθηκε, άλλα όμως περίμενε… Και δυστυχώς το κλαδί το πριονίζετε με τα χέρια σας και δεν χρειάζεται να το πριονίσει άλλος… Έτσι, δυστυχώς, διευκολύνετε εκείνους που καραδοκούν να αλλοτριώσουν τα πάντα, και τους οποίους κάθε Κυριακή τους καταγγέλλετε, αλλά στην πράξη βοηθάτε και σεις στο γκρέμισμα…

Ειλικρινά δεν κατάλαβα ποιους ήθελε να… επιμορφώσει ο αποχωρών γενικός γραμματέας Εξοπλισμών, πρώην εισαγγελέας κ. Γιώργος Ζορμπάς και χάρισε στους στρατιωτικούς συντάκτες την κοινωνιολογική μελέτη του Ευάγγελου Λεμπέση «Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών στον σύγχρονο κόσμο»! Μόνο εμάς τους δημοσιογράφους; Καλά για τόσο… βλάκες μας περνάει;

Αναδημοσιεύουμε το σχόλιο που δημοσίευσε στη στήλη του στην «Ελευθεροτυπία» ως… Ναυτίλος ο ασυμβίβαστος σκιτσογράφος Στάθης και τον ευχαριστούμε από καρδιάς για τη συμπαράστασή του και ο Θεός να τον έχει καλά:

«Ωπ-ωπ! “ηθική βλάβη” αξίας 200.000 ευρώ υπέστη ο κ. Πρετεντέρης, κατ’ εκτίμησίν του, στην (τρέχουσα) τιμήν του κι ως εκ τούτου έκαμε αγωγή στο “ΠΑΡΟΝ” και απαιτεί το εν λόγω ποσόν! Καλά να πάθει το “ΠΑΡΟΝ”. Με το δημοσίευμά του φαίνεται να έθιξε (πάντα κατά κ. Πρετεντέρη) τη θέση (του κ. Πρετεντέρη) στην ιεραρχία του “Βήματος”. Λογικόν: ιεραρχία, ιερά θέσις, ιερόν πρόσωπο, ιερός δούλος (αξίας 200.000 ευρώ), ιερή αγελάδα (γνωστόν, επίσης ότι το πρώτον νόμισμα ου μην και μονάς μετρήσεως αξιών ήτο το βόδι), ιερά συμμαχία, ιερός πόλεμος (364 π.Χ.), ιερά σινδόνη, ιερή γάτα (στην Αίγυπτο), Ιερά Εξέτασις, ιερό οστούν -μ’ έναν λόγο ιερατείο.

Όλα εκ του ιερός -λέξη αμφιβόλου ετύμου, ήτις στα σανσκιριτικά σήμαινε και ισχυρός (όταν μάλιστα πετούσε φιάλες και υπερ-φίαλος). Απ’ την εποχή των σανσκριτικών όμως έχει περάσει πολύς καιρός, αλλάζουν οι λέξεις τη σημασία τους με τα χρόνια, άλλο φράγκος φονιάς κάποτε κι άλλο φραγκοφονιάς σήμερα»…

Εντάξει, να παραιτηθεί ο Μαρκογιαννάκης για τις βαρύτατες υβριστικές λέξεις που είπε κατά του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Αλλά για εκείνη τη φράση που είπε ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ αλλά και κορυφαίος υπουργός, ότι «η Δικαιοσύνη είναι παραμάγαζο της Ρηγίλλης», δεν παραιτήθηκε κανείς. Εκτός αν ήταν… χάδι και… στήριξη του θεσμού…

Έκανε την έκπληξη ο ΣΥΝ με την επιλογή του γνωστού καθηγητή Γιάννη Πανούση ως υποψήφιου για την υπερνομαρχία Αθηνών. Μακάρι να υπήρχε η δυνατότητα να εκλεγόταν. Ένα νέο πρόσωπο, με σύγχρονες ιδέες, πάντα κοντά στον λαό, που έχει αποδείξει επανειλημμένα ότι τολμά…

Συνηθίζεται να λένε για κάποιον επώνυμο που φεύγει για το ταξίδι χωρίς γυρισμό, ότι φτώχυνε ο χώρος όπου δραστηριοποιείτο. Για τον Λέοντα Καραπαναγιώτη, τον δημοσιογράφο που τίμησε το λειτούργημα που υπηρέτησε και όλες τις διευθυντικές θέσεις που με την αξία του κατέκτησε, και είχε μόνο συμπάθειες και απολάμβανε τον σεβασμό όλου του πολιτικού κόσμου, πράγματι η δημοσιογραφία έγινε πιο φτωχή, σε μια εποχή που έχει ανάγκη από φυσιογνωμίες για να κρατηθεί στα πόδια της. Ο Καραπαναγιώτης ήταν ένας από τους τελευταίους εραστές της δημοσιογραφίας…