Βυζάντιον

Βάζει δίπλα μου τυχάρπαστους θαμώνες καφέ του Κολωνακίου, ενώ ήδη θα έπρεπε να προσφέρει επαγγελματική στέγη στον δημοσιογράφο Ξεκουκουλωτάκη. Το δίδυμό μας θα παρέπεμπε στην πρώτη περίοδο συνύπαρξης των Ζιντάν και Φίγκο στο κέντρο της Ρεάλ Μαδρίτης. Τηλεφώνησα στα Χανιά και έμαθα ότι ο κ. Ξεκουκουλωτάκης είναι ένας σημαίνων τοπικός παράγοντας. Με φιλοσοφικά ενδιαφέροντα, ροπή προς την ποίηση και τη λογοτεχνία, μέλος του τοπικού Rotary Club. Μεταξύ μας, το βιογραφικό του έχει περισσότερο ενδιαφέρον από φυλλάδια υποψήφιων βουλευτών.

Ο Ξεκουκουλωτάκης όμως δεν θα κάνει ποτέ μεγάλη καριέρα όπως αυτή που απολαμβάνουν οι τακτικοί συνομιλητές του υπουργού Δημόσιας Τάξης, Γιώργου Βουλγαράκη. Ξέρετε πώς εκφράζεται ο υπουργός για τον Άρειο Πάγο και την ηγεσία της Δικαιοσύνης γενικότερα; Απλώς οι δημοσιογράφοι με τους οποίους συνομιλεί δεν έχουν ουδεμία σχέση με τον Ξεκουκουλωτάκη. Είναι φίλοι του υπουργού και δυνάμει συνάδελφοί του στη Βουλή.

Τώρα θα γίνω κακός, αλλά φοβούμαι ότι ο κ. Ξεκουκουλωτάκης θα γίνει αντικείμενο έντονης συζήτησης στη συγκέντρωση που προετοιμάζουν για σήμερα φίλοι του Χρήστου Μαρκογιαννάκη στα Χανιά -εκτός και αν ο πρώην υφυπουργός τούς ζητήσει να κάτσουν ήσυχοι. Δυστυχώς για τον κ. Ξεκουκουλωτάκη, η σωματική του διάπλαση επιτρέπει σχόλια αντίστοιχα αυτών που κάνουν οι συμπατριώτες του στη διαφήμιση της Nova («σαν τον ιπποπόταμο, θηλαστικό παχύδερμο που ζει στις ζούγκλες της Ναμίμπιας και τρώει τριακόσια κιλά χόρτο τη μέρα»). Και ενίοτε υφυπουργούς.

Είναι τουλάχιστον φαιδρό να απομακρύνεται ένας υπουργός επειδή είπε ψέματα. Είναι σαν να απολύεις έναν κρεοπώλη επειδή έκοψε μπριζόλες. Και οι δύο κάνουν απλώς τη δουλειά τους. Δεύτερη φαιδρότητα: απολύεται ο υφυπουργός ως ασεβής προς τη Δικαιοσύνη και παραμένει ο υπουργός που καταπάτησε κάθε έννοια νομιμότητας με τις απαγωγές των Πακιστανών, ενώ δεν του αποδίδεται καμία πολιτική ευθύνη για το μακελειό στην Κατάρα. Α, ναι. Πληροφορώ τον υπουργό Δημόσιας Τάξης ότι άκουσε τα εξ αμάξης από τους αξιωματικούς της Αστυνομίας που κλήθηκαν να προετοιμάσουν τα στοιχεία, τα οποία, και κατατέθηκαν στη Βουλή, σχετικά με τις προσαγωγές αλλοδαπών. Κάποιοι έφευγαν από το γραφείο ξημερώματα, αλλά έτρεχαν όπως ο λαγός στο καρότο. Από το περιβάλλον του υπουργού διαβεβαιώνουν ότι η ηγεσία της ΕΛΑΣ δεν θα αλλάξει στις επικείμενες κρίσεις… Ποιο ήταν το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα που κλήθηκε να αντιμετωπίσει η ηγεσία της Αστυνομίας τις προηγούμενες ημέρες; Μα, να προλάβει να κατασκευάσει τις τιμητικές πλακέτες προς τον κ. Μαρκογιαννάκη. Όλα και όλα, αν δεν πάρεις πλακέτα, δεν φεύγεις από την Κατεχάκη.

Προς Θεού, όλοι σεβόμαστε το κύρος της Δικαιοσύνης με τον τρόπο που παριστάμεθα στην επίσημη δοξολογία της Πρωτοχρονιάς. Μπορεί να βρίζουμε χριστοπαναγίες, αλλά πρέπει να περάσουμε από εκεί. Και αναρωτιέμαι αν η τιμή του δικαστικού σώματος θίγεται, όταν εισαγγελείς και ανακριτές διανέμουν σαν Πακιστανοί στα φανάρια δικογραφίες και απολογητικά υπομνήματα. Αλήθεια, έχουν βάση οι αρρωστημένες φήμες που έχουν να κάνουν με την προσωπική ζωή ενός δικαστικού και τις πληροφορίες που μπορεί να κατέχει ένας δημοσιογράφος; Μήπως ο λειτουργός του Τύπου έχει προνομιακή μεταχείριση και πληροφόρηση επειδή απλώς γνωρίζει πολλά; Δεν φταίω εγώ, έρχονται και μου τα λένε, τα βλέπω αφημένα σε τραπέζια του Κολωνακίου…

Πώς φτάνουν όλα αυτά στο Μαξίμου; Όπως έχετε καταλάβει, εδώ και δύο χρόνια το Μαξίμου έχει αποκτήσει προσωπικότητα. Είναι ένα ζωντανό κτίριο. Το Μαξίμου δυσαρεστείται. Δηλαδή το κτίριο ρίχνει σοβάδες ή χτυπάει με δύναμη τα παραθυρόφυλλα. Μέσα στο μαγικό αυτό κτίριο υπάρχει ένας κύριος πενήντα ετών που παραλαμβάνει δύο δημοσκοπήσεις την εβδομάδα. Η τελευταία δημοσκόπηση του έλεγε ότι κάτι πρέπει να πει, κάποια πρωτοβουλία πρέπει να αναλάβει. Τι θα κάνει; Θα το συζητήσει πρώτα με το κτίριο και μετά θα αποφασίσει.

Μεταξύ μας, αυτά που συμβαίνουν εσχάτως δεν είναι τίποτα περισσότερο από την, διά της πλαγίας οδού, προσήλωση του πρωθυπουργού στις δεσμεύσεις του για μικρό και ευέλικτο σχήμα. Η υπόθεση θυμίζει όλο και περισσότερο τους «Δέκα μικρούς ινδιάνους» (και όχι «νέγρους», αδαείς!) της Αγκάθα Κρίστι. Στο τέλος θα μείνει ένας που θα έχει ξεπαστρέψει τους υπόλοιπους. Πώς θα τα καταφέρει; Μα, από ένα σημείο και μετά όλοι νόμιζαν ότι ήταν νεκρός. Να δείτε που στο τέλος όλη αυτή η χαρούμενη περιπέτεια θα οδηγήσει σε κυβέρνηση Μητσοτάκη…

Μια και είπα Μητσοτάκης, να σας μεταφέρω και εγώ την προσωπική μου ψηφίδα για το θέμα των σεισμών, διότι, ναι, έχω και εγώ άποψη – εδώ έχει ο Χατζηνικολάου και ο Στραβελάκης. Κορυφαίος ακαδημαϊκός δάσκαλος μου έλεγε (μη γελάτε, σας ορκίζομαι ότι σε μένα απευθυνόταν) ότι η ουσία του προβλήματος δεν βρίσκεται στον διάλογο περί προβλέψεων, αλλά στα μέτρα προστασίας. Εξηγούσε ότι στα χέρια της πολιτείας βρίσκεται ήδη η μελέτη του Τεχνικού Επιμελητηρίου, η οποία βλακωδώς παραποιήθηκε από τις εφημερίδες – εξαιρείται αυτή που διαβάζετε, αφού δεν έγραψε λέξη. Η μελέτη λέει ότι τα τέσσερα εκατομμύρια κτίρια που κατασκευάστηκαν προ του 1985 πρέπει να εξεταστούν. Δεν λέει βέβαια ότι έχουν πρόβλημα. Ποιος είναι ο μόνος θεσμικός παράγοντας που ασχολήθηκε σοβαρά; Ο Νικήτας Κακλαμάνης που το ψάχνει με τα νοσοκομεία.

Εννοείται ότι ως εφημερίδα αρχίζουμε σταυροφορία για την αντισεισμική προστασία. Ασφαλώς, όλως τυχαίως, προηγείται η Κεφαλονιά.

Προκόπιος